หนังสือ : ทำงานแทบตายทำไมไม่โต
โดย : อภิชาติ ขันธวิธิ
จำนวน : 162 หน้า
ราคา : 200 บาท

         "งาน" กลายมาเป็นองค์ประกอบสำคัญของชีวิตนับจากวันที่เราก้าวเท้าออกจากรั้วมหา'ลัย เวลาค่อนชีวิตนับจากการที่เราเสียให้ระบบการศึกษาที่กินเวลาไปกว่า 20 ปี และในอีก 40 กว่าปีต่อมาเราก็กำลังจะสูญเสียมันไปให้กับสิ่งที่เราเรียกมันว่า "งาน"

           หลายคนเริ่มต้นก็ได้ทำให้สิ่งที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ มีคสามสุขและมีพลังที่จะตื่นมาพบกับมันในทุก ๆ เช้าไปอีกกว่า 40 ปี แต่กับบางคนการจื่นเช้าขึ้นมาเพื่อเผชิญกับชีวิตอีก 40 กว่าปีที่เหลือช่างดูเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญเสียเหลือเกิน และเรามักจะประเมิณเรื่อฃราวเหล่านี้ได้ จากวงสนทนากับเพื่อนเก่า เวลาที่เรานัดรวมตัวกันในวันหยุดที่ทุกคนว่างตรงกัน

          หลายครั้งบทสรุปในวงสนทนานำเราไปสู่คำถามที่ว่าทำไมกัน เราทำงานแทบตายถึงไม่ได้รับความไว้วางใจจากหัวหน้า (?) หรือ ทำไมกัน เราทำงานแทบตายทำไมถึงไม่เติบโตในสายงานที่เราทำสักที (?) ซึ่งคำถามเหล่านี้อาจจะทำให้เบียร์เย็น ๆ ที่ตั้งอยู่ในวงสนทนาสิ้นรสขาดชาติไปเลยแทบจะทันที

          หลายคนเฝ้าเพียรพยายามหาคำตอบว่าทำไมหนอทำไม ทั้งที่เราทำงานแทบตายถึงไม่โตสักที บางคนคิดไปคิดมา เกิดน้อยใจในงานที่ทำลาออกจากงานไปนอนเอาเท้าก่ายหน้าผากอยู่ที่บ้านก็มีให้เห็นเยอะไป

          หากคุณเป็นคนหนึ่งที่คอยตั้งคำถามกับตัวเองและคนรอบข้างว่าทำไมกู "ทำงานแทบตายทำไมถึงยังไม่โตสักที" วันนี้เรามีคำตอบของคำถามให้คุณแล้ว พร้อมทั้งแนวทางการปฏิบัติตัว เพื่อปรับใช้กับการทำงาน ถ้าลองอ่านหนึ่งสือเล่มนี้จนจบ คุณจะพบกว่าเหตุผลที่ทำให้เราไม่โตในสายงานที่เราทำมันมาจากปัจจัยหลายประการ และประการสำคัญประการหนึ่งนั่นคือ "ตัวเรา"

         เมื่อเราเข้าใจเหตุ-ผล ของสิ่งที่ทำให้เราไม่โตในหน้าที่การงาน หากเกิดจากตัวเราและเราจัดการแก้ไขแล้วมันก็ยังไม่โต หนังสือเล่มนี้แนะนำว่าถ้าโตในที่เดิมไม่ได้ก็ให้ย้ายไปโตที่อื่น แต่มีเงื่อนไขว่าเราได้ทำสุดความสามารถในที่เดิมแล้วจริง ๆ เพราะเอาเข้าจริงการที่เราจะเติบโตในงานที่ทำได้

          นอกจากเราจะเป็นหนึ่งในตัวแปลสำคัญแล้ว สิ่งที่อยู่รอบตัวเราก็สำคัญไม่แพ้กัน ในเมื่ออะไรหลายอย่างในที่เดิมไม่เอื่ออำนวย ในท้ายที่สุดเราก็จำเป็นจะต้องก้าวไปข้างหน้า มองหาสถานที่ที่ดีต่อใจ ดีต่อร่างกายของเราและจะช่วยทำให้เราเติบโตในสายงานตามที่เราตั้งใจได้ แต่สิ่งเหล่านั้นต้องตั้งอยู่บนเงื่อนไขที่ว่า "เราไม่ได้กำลังหลอกตัวเอง"

          ถ้าเราไม่เก่งเราต้องยอมรับ แก้ไขและเรียนรู้ ที่จะทำให้ตัวเราพัฒนา แต่ถ้าเราหลงตัวเองหลอกตัวเอง เราไปอยูาตรงจุดใดเราก็จะไม่มีวันเติบโต แต่ถ้าเราเก่งจริง มีความสามารถจริง แต่ในที่ที่เราอยู่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเรา เมื่อนั้นก็ถึงเวลาที่เราจะต้องก้าวขาออกไปสู่ที่ที่ดีกว่า