รีวิวเว้ย (165) "กินอะไรมารึยัง", "กินข้าวยัง", "แดกไรยัง" น่าจะเป็นคำทักทายที่คนไทยใช้บ่อยกว่าคำว่า "สวัสดี" เหมือนกับว่าเราผูกโยงเรื่องของปากท้อง เข้ากับเรื่องของความมีสุขสวัสดี คำว่า "กินไรยัง" เลยกลายมาเป็นคำที่มีความหมาย ทั้งแทนการ "ทักทาย" และยังหมายถึง "ความห่วงใย" ที่ใคร ๆ ต่างส่งมอบให้กับพร้อมกับรอยยิ้ม
หนังสือ : THE DINING UNIVERSE จักรวาลวาลควันโขมง
โดย : อรุณวตรี รัตนธารี
จำนวน : 160 หน้า
ราคา : 180 บาท
การที่เราทักทายกันด้วย "กินไรยัง" นอกจากจะเป็นการย้ำเรื่องของความอยู่ดี มีสุข กินอิ่ม นอนหลับแล้ว "กินไรยัง" มันยังผูกโยงใครหลาย ๆ คนเข้าไว้ด้วยกันอยู่ในที อย่างเวลาที่เรากินอาหารจานนี้ เราจะคิดถึงใครบางคน หรือช่วงเวลาบางช่วงเวลา
สำหรับเรา ก็มีช่วงเวลาที่ถูกผูกพันธ์เอาไว้ด้วยอาหารเช่นกัน และเวลาที่ได้กิน หรือได้ลงมือทำอาหารจานนั้นทีไร ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึง คนที่สอนเราให้รู้จักการทำอาหาร สอนให้เลือกผัก เลือกปลา หั่นหมู คุมไฟ ต้มไก่ หุ้งข้าว คิดถึงช่วงเวลาที่เคยผ่านมาด้วยกัน ถึงวันนี้เราจะจากกันไปแสนไกล แต่ก็ยังมี "อาหาร" ที่เคยทำและเคยทานด้วยกันเนี่ยแหละ ที่ผูกโยงเอาความทรงจำดี ๆ ของเรากับ "ย่า" เอาไว้
"จักรวาลวาลควันโขมง" กระตุ้นเตือนเราถึงเรื่องของ ย่าและอาหารของย่า ที่ใช้เลี้ยงดูเรามาจนโต หลังจากที่ย่าเสียไป เราเรียนหนักขึ้น กระทั่งเรียนจบและเริ่มทำงาน เรื่องราวของย่าก็ค่อย ๆ ห่างจากการหวนคำนึง
แต่เมื่อควันในครัว เสียงตำพริก และเมนูอาหารที่ถูกอรรถาธิบายเอาไว้ใน "จักรวาลวาลควันโขมง" มันชวนให้เราหวนคิดถึงวันเวลาที่ยังมีย่าอยู่ด้วย มีครูสอนทำอาหาร มีแม่ครัวที่มำอาหารให้กิน มีเพื่อนเล่นที่มีห้องครัวเป็นสนามเด็กเล่น เมื่อหวนคิดถึงมัน วันเวลาที่ผ่านมาช่างกดงามเสมอ
ถ้าจะพูดให้ถูก "จักรวาลวาลควันโขมง" อาจจะทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจ ว่า "เราทุกคนล้วนผูกพันธ์กับใครสักคน ด้วยเมนูอาหารสักอย่างหนึ่ง" เมื่อเราพบเจอเมนูนั้น ที่เคยได้ตักมันเข้าปากในวันวาน วันนี้มันอาจจะทำให้เราคิดถึงเขาคนนั้นอีกสักครั้ง เมื่อได้กินมันอีกสักที อาจจะในวันที่มีเพียงเราหรืออาจจะเป็นวันที่มีเขานั่งตรงข้ามกินอาหารจานนั้นไปพร้อมกับเรา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in