เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My Story ʕ•ﻌ•ʔstar_fruit02
การเติบโตนั้นไม่ง่ายเลย


  • เมื่อเวลาหมุนผ่านไปจนวันหนึ่งที่ประโยคปรารถนาในวัยเด็กเป็นจริง ตอนเด็กๆเราต่างพูดบ่อยครั้งเมื่อมองไปยังเหล่าผู้ใหญ่ที่เติบโต ว่าเราอยากโตไวๆจัง ไม่อยากเป็นเด็กๆแล้ว เราต่างเฝ้าคอยให้เวลานั้นมาถึงเร็ว ๆ

    เราในตอนเด็กรู้สึกว่าเวลา1ปีนั้นช่างยาวนาน เมื่อไรจะปีใหม่ เมื่อไรจะได้เล่นน้ำช่วงสงกรานต์ อีกตอนไหนที่จะเปิดเทอมใหม่ และอีกเมื่อไรถึงจะวนกลับมาถึงวันเกิดเราอีกครั้งกันนะ จากเวลาที่ยาวนานนั้น วันนี้เราได้เติบโตเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งแล้ว วัย22ปี ผ่านอะไรๆมามากมายในวัยตอนต้นของวัยรุ่น จนรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับความเป็นผู้ใหญ่ที่เราเฝ้าปรารถนานักหนาในวัยเด็ก ไม่เห็นจะสนุกเหมือนที่จินตนาการไว้เลย เราต่างโหยหาความเป็นเด็กในจิตใจที่หลงเหลือให้คิดถึงในวันที่อ่อนล้า

    เราที่กำลังเติบโต เราที่กำลังก้าวไปสู่อีกรูปแบบของการเปลี่ยนแปลง ชีวิตที่เรารู้สึกถึงความเหนื่อยล้าในจิตใจทุกค่ำคืน เหมือนปีศาจร้ายที่ไม่เคยหายไปไหนเลย วันที่เราต้องเผชิญกับอะไรมากมายในชีวิต ผู้คนที่พุ่งเข้าหาเราเหมือนห่าฝน ซึ่งเราเลือกแทบไม่ได้เลยว่าฝนที่ตกหนักครั้งนี้มันจะสดชื่น ชุ่มฉ่ำ จนทำให้ใจเรายิ้มได้ไหม หรือว่าฝนครั้งนี้จะเป็นพายุลูกใหญ่ที่กวาดล้างทุกอย่างไป ทิ้งไว้เพียงเศษซากที่เป็นแผลไว้ในใจเรา

    ใครจะรู้กันว่าคำเตือนของผู้ใหญ่ในวันนั้นเมื่อได้ยินความปรารถนาของเราในวัยเด็ก บอกให้เราสนุกกับวัยเด็กนี้ให้เต็มที่เถอะ ยิ้มเท่าที่ใจอยากยิ้ม จงเป็นเด็กที่มีความสุข เพราะชีวิตของการเติบโตนั้นไม่ง่ายนักหรอก เมื่อเธอโตไปเธอจะเรียกหาวัยเด็กแทบขาดใจ วันนี้...วันนี้เราต่างรู้แล้วละ ยิ่งเราเติบโตไปเท่าไร เราจะเรียกหาเจ้าเด็กหญิงคนนั้นอยู่เสมอ ไม่เจอกับตัวเองไม่ทางรู้ เป็นแบบนี้เองสินะ

    เราในวันที่เป็นผู้ใหญ่กำลังร้องไห้ให้กับการเติบโต วันที่กลับมาถึงห้อง หลังจากที่เจอเรื่องราวมากมายมาตลอดทั้งวัน ทิ้งตัวซุกลงกับที่นอนเย็นชืด ปล่อยให้ตัวตนวัยเด็กที่เราซุกซ่อนเขาไว้ในจิตใจหลังจากที่เราตัดสินว่าจะเป็นผู้ใหญ่ให้ตัวตนนี้เฝ้าปลอบโยนเราอีกครั้ง ปลอบโยนเราที่เป็นผู้ใหญ่ แต่กำลังร้องไห้ เหนื่อยล้าให้เจ้าเด็กน้อยในวันวานปลอบ ตลกจัง...

    เราไม่รู้ว่าการเติบโตครั้งนี้จะสิ้นสุดลงตอนไหน เมื่อไร แต่เราหวังเหลือเกินว่าการเติบโตครั้งนี้จะทิ้งร่องรอยให้เราคิดถึงและทำให้เราโหยหาได้ เมื่อวันหนึ่งเรากลายเป็นคุณยายแก่ๆ เหมือนอย่างที่เราในตอนนี้กำลังคิดถึงวัยเด็กที่ได้วิ่งเล่น และยิ้มอย่างสดใสที่สุด


    แด่ เธอทุกคนที่กำลังเติบโต : )
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in