เมื่อคืนดู Brooklyn Castle

เป็นสารคดีปี 2012 เกี่ยวกับทีมนักเล่นหมากรุกของโรงเรียน IS 318 (ชื่อโรงเรียนแบบนี้แหละ) ที่โด่งดังระดับประเทศเพราะชนะเลิศการแข่งขันสำคัญๆ หลายนัด แต่ทีมนี้ไม่ได้มีภาพเป็นคุณหนูเนิร์ดนั่งเล่นหมากรุกอย่างที่เราอาจจะคิดแต่ทีแรก พวกเขาส่วนใหญ่จน ขาดแคลนรายได้ และต้องเลือกระหว่างการเล่นหมากรุกกับการแบ่งสมาธิให้การเรียนอย่างจริงจังตลอดเวลา

หนังติดตามชีวิตของนักเล่น 5 คน ซึ่งแต่ละคนก็มีจุดเด่นแตกต่างกันไป คนหนึ่งเป็นประธานชมรมหมากรุกที่มีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนแบบป๋าๆ เขาลงสมัครรับเลือกตั้งประธานนักเรียนด้วย อีกคนหนึ่งเป็นคนเล่นหมากรุกเก่งกาจที่สะท้อนปัญหาเรื่องความกังวลเรื่องการศึกษาต่อในชั้นม.ปลาย ที่เหลือเป็นนักเล่นหมากรุกที่เก่งที่สุดในขณะที่มีอายุน้อยที่สุด, นักเล่นหมากรุกหญิงที่หวังจะไปให้ถึงระดับ 'มาสเตอร์' เพราะเธอจะเป็นมาสเตอร์หญิงผิวสีคนแรก และคนสุดท้ายเป็นเด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้น แต่ชอบเล่นหมากรุก

นอกจากแต่ละคนในทีมจะต้องแก้ไขปัญหาของตัวเองทั้งบนกระดานและในชีวิตจริงแล้ว หนังยังฉายให้เห็นถึงปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น คือการที่โรงเรียนโดนตัดงบประมาณครั้งแล้วครั้งเล่าเนื่องจากเศรษฐกิจตกต่ำ ทำให้เงินที่จะมาลงพวกกิจกรรมนอกเวลาอย่างหมากรุกและชมรมอื่นๆ ถูกลดลงไปด้วย เด็กพวกนี้บางคนจึงไม่สามารถเดินทางไปแข่งหมากรุกนัดสำคัญๆ ได้

ซึ่งตรงนี้นำมาสู่จุดที่ดีที่สุดจุดหนึ่งของหนัง นั่นคือเด็กเหล่านี้ไม่ได้อยู่เฉย พองบประมาณถูกตัด พวกเขาก็คิด ก็ค้น วิธีที่จะเรียกร้องต่อรัฐ (เขียนจดหมายร้องเรียนต่อ Mayor) และสำหรับส่วนของตัวเองก็ได้พยายามอีกทางหนึ่งด้วย เช่นจัดแคมเปญ Walkathon เพื่อเรียกเงินบริจาคหรือขายลูกอม

นอกจากหนังเรื่องนี้จะสนุกในระดับซีรีส์ ดูเพลิน ดูง่าย เพราะตัวละครเด่นห้าตัวนั้นเนื้อเรื่องและวิธีจัดวางน่าติดตามทั้งสิ้น มันเลยยังให้ข้อคิดเกี่ยวกับประชาธิปไตยท้องถิ่นในแบบที่ประชาชนไม่งอมืองอเท้ากับเราด้วย

ข้อเสียคือมันอาจดู 'ฮอลลีวู้ด' ไปหน่อย คือถ้าเปลี่ยนแปลงวิธีถ่ายอีกนิด ก็สามารถเอาพล็อตเรื่องพวกนี้เป็นหนังฮอลลีวู้ด หรือซีรีส์ฟีลกู้ดได้เลย (แต่ก็ไม่ใช่ข้อเสียมากอะไรนะ)

http://www.imdb.com/title/tt1800266/