และเราหมายความอย่างนั้นจริงๆ 1 ปีครึ่งที่ผ่านมา เราเห็นพี่แชมป์เดินทางไม่หยุดผ่านทางโซเชียลมีเดีย และคิดว่า ไปเยอะขนาดนี้เขาจะต้องมีหนังสือออกมาให้อ่านบ้างแล้วแหละ แน่นอนเราไม่ผิดหวัง

พี่แชมป์ไปเกาหลีเหนือ ไอร์แลนด์ ญี่ปุ่น อเมริกา สก็อตแลนด์ อังกฤษ ในขณะที่เราไป ภูเก็ต ราชบุรี เชียงราย เชียงใหม่ พัทยา จันทบุรี สุราษฎร์ธานี นครศรีธรมราช แม้กระทั่งตอนที่กำลังอ่านหนังสือเล่มนี้เราอยู่บนระเบียงของรีสอร์ทแห่งหนึ่งบนเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ ท่ามกลางหมอกหนา แบบที่กรุงเทพฯให้ไม่ได้

 

1ปีครึ่งที่ผ่านมาเราไปเที่ยวเยอะจนหลงลืมไปบ้าง ระหว่างที่พิมพ์เราต้องเอาโปสการ์ดขึ้นมาดูว่าเอ เราไปไหนมาบ้างนะ เราชอบส่งโปสการ์ดให้ตัวเอง เราแค่อยากเก็บความทรงจำตอนนั้นว่าเรารู้สึกยังไงตอนอยู่ที่นั่น เพื่อนบางคนพอรู้ว่าเราชอบส่งโปสการ์ด พอมันไปเที่ยวที่ไหนก็มักจะส่งโปสการ์ดกลับมา ทำให้ตอนนี้เรามีโปสการ์ดเยอะมาก เราชอบนะ เราว่ามันน่ารักดี

                                                   (credit ภาพจาก minimore นี่แหละจ้า)

กลับมาที่หนังสือของพี่แชมป์ เราชอบวิธีการเล่าเรื่อง อย่างที่พี่แชมป์บอกนี่ไม่ใช่ไกด์บุ๊คนำเที่ยว แต่นี่เป็นบันทึกความคิดที่สะดุดคิดขึ้นมาขณะไปเที่ยว เราชอบที่เป็นแบบนี้ เราอยากรู้ว่าพี่แชมป์มีเรื่องอะไรมาเล่ามากกว่าเขาไปเที่ยวไหนมาบ้าง เราชอบตอนไอร์แลนด์ที่สุดในเล่ม เรารู้สึกตื่นเต้นตลอดเวลาที่อ่าน เราอยากอยู่บนขบวนรถไฟ Ulysses Express ทั้งที่เราไม่เคยอ่านUlysses ฉบับเต็มและเราไม่ได้เป็นแฟนของจอยซ์ ตรงกันข้ามเราชอบ ออสการ์ ไวลด์ 

ไอร์แลนด์เป็นเมืองแห่งนักเขียน เราไม่เคยรู้เลยว่าไอร์แลนด์มีอะไรที่น่าสนใจไปมากกว่านักเขียนชั้นดีและวรรณกรรมคลาสสิก 

บทสุดท้ายพี่แชมป์เลือกที่จะถ่ายทอดบรรยากาศเมื่อเขากลับถึงบ้าน เราชอบช่วงตอนที่พี่แชมป์เล่าเรื่องสมัยเป็นเด็กที่ทะเลาะกับครู เราก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน เราไม่ได้ขวางโลก หรือหัวดื้อ แต่เราคิดว่าการที่เราจะต้องเชื่อฟังอะไรโดยไม่มีข้อสงสัยนั้น เราทำไม่ได้ เรามีปัญหากับอาจารย์มาตลอดไม่ต่างกัน

ปล.เราชอบพี่แชมป์มาก เรายกเขาเป็นไอดอลมาตั้งแต่สมัยเรายังวาดการ์ตูนลง exteen  เราติดตามผลงานของพี่แชมป์มาตลอดตั้งแต่คอลลัมน์ world wide web ใน aday บล็อก100 ขั้นตอนสู่ความล้มเหลว หนังสือ เพจต่างๆ วัฒนธรรมชุบแป้งทอด สำนักข่าว The Matter พอดแคส Omnivore รวมถึง Minimore นี้ด้วย