เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Cathy's Fanfictionchasingcathy_
Naomi Watts X Anne Thongprasom [TH]
  • Shipper: Naomi Watts X Anne Thongprasom
    from: ICONSIAM opening night
    a/n: งานเผามากค่ะ ฟิคที่แต่งในทวิต+ปรับภาษาแล้วก็เพิ่มตอนท้ายอีกนิดนึึง ติชมเข้ามาได้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ <3









    "Hey, I just met you and this is crazy but here's my number so call me maybe,"

  • ร่างเล็กเหลือบมองผู้หญิงชุดขาวที่นั่งถัดไปทางซ้ายมือ 

    ครั้ง...สองครั้ง และสามครั้ง 

    ระยะห่างระหว่างพวกเธอมันก็มีเก้าอี้กั้นกลางตั้ง 2 ตัวแต่ทำไมเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นแผ่ซ่านไปรอบๆตัวอย่างแปลกประหลาดแบบนี้นะ

    อืม...คงเป็นเพราะอากาศเมืองไทย หรือไม่ก็เป็นรอยยิ้มหวานๆของผู้หญิงชุดขาวที่ส่งมาให้เธอกระมัง

    นาโอมิปักใจเชื่อว่ามันคงเป็นอย่างหลังมากกว่า

    "พี่ครับ..." เสียงของแดนเรียกความสนใจทำให้เธอต้องละสายตาจากผู้หญิงชุดขาว 
    นาโอมิหันไปหาเขาแล้วพูดคุยเกี่ยวกับงานกันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองที่อีกด้านของตัวเองอย่างที่เธอเผลอทำตั้งแต่เมื่อครู่

    เธอละสายตาจากผู้หญิงชุดขาวไม่ได้จริงๆ

    แต่แล้วนาโอมิก็แทบลมจับเมื่อพบว่าผู้หญิงชุดขาวที่นั่งถัดไปถึง 2 ที่ได้มานั่งอยู่ข้างๆเธอเรียบร้อยแล้ว
    ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนเจ้าหล่อนจะจับได้ว่าเธอแอบมองเสียด้วย

    "Evening, I'm Anne Thongprasom" ผู้หญิงชุดขาวแนะนำตัวพลางยื่นมือของเธอมาข้างหน้า เธอยิ้มอย่างเป็นมิตร...จริงๆแล้วมันทำให้นาโอมิคิดมากกว่าอะไรที่เป็นมิตรเสียด้วยซ้ำ

    "Naomi Watts, Pleasure to meet you"

    "I can definitely say the same to you" มือนุ่มของแอนสัมผัสกับมือของนาโอมิ ทั้งคู่เขย่ามือกันเบาๆก่อนจะปล่อยไป 

    นาโอมิมองตามมือเรียวที่ถูกชักกลับไปก่อนจะตระหนักได้ว่าเธอทั้งคู่ใกล้กันมากเพียงใด กลิ่นหอมนุ่มของน้ำหอมผู้หญิงที่เธอคุ้นเคยลอยมาเตะจมูก 

    และมันไม่ใช่น้ำหอมของเธอ

    "Chance Channel?" นาโอมิโพล่ถามขึ้น มือเล็กถือวิสาสะเอื้อมไปจับข้อมือของอีกคนไว้อย่างลืมตัว

    "Yes?" แอนหันมาหาเธอด้วยความสงสัย ความตกใจเผยให้เห็นบนใบหน้าหวาน

    "Oh shoot I'm sorry. I mean your perfume...Is that Chance Channel?"

    "It is. Actually I brought it after I watched Gypsy you know, you said it was really nice so...here I am" แอนหัวเราะน้อยๆเมื่อสารภาพความชอบเล็กๆที่เธอมีให้อีกคนฟัง นาโอมิยิ้มกว้างราวกับเด็กๆก่อนจะหัวเราะออกมาเช่นกัน

    "That's really lovely, Ms.Thongprasom"

    "Anne, Please" แอนร้องขอ

    "Alright Anne" นาโอมิส่งยิ้มที่ตัวเธอเองยังคิดว่ามันหวานเกินไปให้อีกคน

    ทั้งหมดถูกขัดจังหวะด้วยการแสดงที่เริ่มต้น นาโอมิละสายตาจากหญิงสาวชุดขาวแล้วตั้งใจชมการแสดงสุดตระการตาที่เธอไม่ได้เห็นบ่อยๆ

    การแสดงชุดแล้วชุดเล่าผ่านไปโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเธอและหญิงสาวชุดขาวนามว่าแอน เอนเอียงเข้าหากันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ในตอนนี้มือขวาของแอนวางอยู่บนตักของเธอโดยมีมือทั้งสองข้างของเธอกุมไว้อยู่

    "I'm so sorry for that" นาโอมิใบหน้าร้อนผ่าว รีบปล่อยมือนุ่มของแอนก่อนจะขอโทษขอโพย

    "Don't be. It's okay" แอนส่งยิ้มให้คนผมบลอนด์อีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่รอยยิ้มของแอนทำให้ใจของนาโอมิเต้นรัว

    "Enjoy the show?" แอนถามต่อ

    "Very much" นาโอมิพยักหน้าเสียงประกาศบอกว่าโดรนที่กำลังร่อนอยู่ฝั่งตรงข้ามห้างนั้นถูกควบคุมโดยคอมพิวเตอร์และมันมีทั้งหมด 1,500 ลำ

    "This is so beautiful" นาโอมิเอียงตัวไปกระซิบกับหญิงชุดขาวที่เธอเพิ่งรู้จักแต่กลับทำให้เธอร้อนผ่าวไปทั้งตัว

    "I know right. So beautiful." แอนหันกลับไปตอบผู้หญิงผมบลอนด์ด้วยรอยยิ้มและสายตาที่ยากจะคาดเดา บางอย่างในดวงตาของแอน มันแวววาวเป็นประกายราวกับที่เธอชมว่าสวยนั้นมันไม่ใช่แค่โดรน
  • นาโอมิหิ้วรองเท้าส้นสูงสองนิ้วไว้ด้วยมือซ้าย มือขวาหอบชายกระโปรงเพื่อให้สะดวกแก่การเดิน เธอปล่อยให้ศีรษะเอนไปด้านหลังในขณะที่กล่องเหล็กทรงสี่เหลี่ยมคลื่นตัวขึ้นไปยังชั้นที่เธอพักซึ่งไม่ใกล้กับคำว่าด้านล่างเลย นาโอมิเอนหัวซบผนังลิฟต์อย่างไม่คิดจะรักษาภาพพจน์นักแสดง A-List ของ Hollywood เลยแม้แต่น้อย

    คืนนี้เป็นคืนที่น่าตื่นตาและเหนื่อยล้าพอๆกันเลย

    นาโอมิถอนหายใจพรืดเมื่อคิดถึึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างพิธีเปิด ที่ติดหนึบอยู่ในหัวเห็นจะเป็นเหตุการณ์ที่เธอนั่งอยู่ข้างๆผู้หญิงที่ชื่อแอน

    มือนุ่มของคู่นั้น
    น้ำเสียงหวานที่น่าฟัง
    กับใบหน้าสวยๆของเธอ
    และกลิ่นน้ำหอมที่เย้ายวน...

    เสียงลิฟต์แจ้งเตือนบอกชั้นที่นักแสดงสาวกดไว้ ประตูเหล็กเคลื่อนออกจากกันช้าๆเป็นจังหวะเดียวกับที่นาโอมิยกหัวขึึ้นจากผนังลิฟต์เพื่อเตรียมตัวออกไป

    ทว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพัง

    ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าด้านนอกลิฟต์เป็นใคร

    "Annie!" ร่างเล็กอุทานในใจ และอีกคนคงจะไม่ได้ยินหากแต่เธอไม่พูดมันออกมาด้วยก็เท่านั้นเอง

    "Ms.Watts, Hello." แอนทักทายกลับ เธอยังคงอยู่ในชุดสีขาวชุดเดิมแต่ผมสีเข้มที่เคยรวบตึงนั้นถูกปล่อยยาว เธอทัดมันไว้ด้านหลังใบหูทั้งสองข้าง สร้อยคอถูกถอดออกเผยให้เห็นลำคอระหงส์ และในมือของแอนเองก็ถือรองเท้าส้นสูงเช่นเดียวกัน

    นาโอมิรีบร้อนวิ่งพรวดออกจากลิฟต์ด้วยความตกใจ 
    เธอไม่ได้อยากให้ใครมาเห็นเธอในสภาพนี้เลย 
    ยิิ่งเป็นแอนนี่ยิ่งแล้วใหญ่ 

    ทำไมต้องมาเจอแอนนี่ตอนนี้ด้วยนะ?!

    "Ms.Watts, Are you alright?" แอนรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างเล็กที่ดูเหมือนจะหัวทิ่มพื้นอยู่รอมร่อไว้ได้ทัน แขนเรียวช้อนเอาร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

    "I'm...good, Thank you." นาโอมิพยายามทรงตัวบนพื้นพลางเอ่ยขอบคุณ

    แอนปล่อยมือจากอีกคนเมื่อเห็นว่าร่างเล็กคงจะไม่เป็นอะไรแล้ว

    "Well then...Goodnight Ms.Watts" แอนส่งยิ้มน้อยๆให้นักแสดงจากฮอลลีวู้ดก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ไปโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายได้บอกอะไรกลับ

    "Wait Annie," ก่อนที่จะได้ทบทวนความคิดของตัวเอง นาโอมิทิ้งส้นสูงคู่สวยแล้วเอื้อมไปดึงประตูลิฟต์เอาไว้

    ประตูเหล็กเคลื่อนออกจากกันอีกครั้ง

    "Yes?" แอนก้าวออกมาจากลิฟต์ด้วยงุนงง เธอก้าวเข้าไปหาอีกคนจนกระทั่งเธอประชิดตัวร่างเล็ก ลมหายใจร้อนจากนาโอมิทำให้แอนรู้สึกแปลก

    "Ah..." ร่างเล็กเกริ่น

    แล้วนี่เธอเรียกแอนไว้ทำไมกันนะ?

    นาโอมิอยากจะมุดผนังตึกหนีเสียตอนนี้เลย
    เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเรียกอีกคนไว้ทำไม 
    รู้แค่ว่าเธอไม่อยากให้อีกคนไป
    ไม่ใช่ตอนนี้

    ให้ตายเถอะ! คิดสิ เหตุผลมีเป็นล้าน เลือกมาซักข้อสินาโอมิ!

    "Are you okay?"

    "Yes," นาโอมิสบเข้ากับตาสีเข้มของคนที่ตัวสูงกว่าอย่างอ้อยอิ่ง 
    ใดๆในโลกล้วนหายไปหมดแม้กระทั่งคำพูดที่เธอคิดไว้เมื่อครู่ก็เช่นกัน

    เราพูดเรื่องอะไรกันอยู่นะ?

    "Ms.Watts?" แอนเรียกสติอีกคน

    "Yes? Oh! Ah...Are you going away?" นาโอมิสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วท่ามกลางคำถามเป็นหมื่นล้านข้อ เธอก็เลือกคำถามที่ดูจะเข้าท่าที่สุด(มั๊ย?)ในตอนนี้มา

    "Yeah, I intend to go home." อีกฝ่ายตอบด้วยความสัตย์จริง ตาคู่สวยกระพริบถี่ๆอย่างสงสัย

    นาโอมิสูดหายใจเข้าไปจนเต็มปอดก่อนจะพ่นออกพร้อมกับคำถาม

    "Would you care to join me for a drink or two?" นาโอมิเลิกคิ้วสูงเมื่อจับใจความที่ตนเองเอ่ยออกไปได้

    แอนหัวเราะน้อยๆกับสิ่งที่ได้ยิน

    "Seriously?" เธอถามกลับ

    "Yeah I think," นาโอมิยักไหล่ก่อนจะส่งยิ้มหวานเพื่อเชิญชวนอีกคน

    ร่างเล็กได้แต่ภาวนาว่าเธอคงจะไม่ทำเกินไป

    "Where?" นาโอมิประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นอีกคนดูจะสนใจกับข้อเสนอของเธอ

    "My room, There is a mini bar and we can order some snack or foods if you'd like." นาโอมิก้มลงเก็บรองเท้าสองข้างที่หล่นเกลื่อนอยู่บนพื้น เธอเงยหน้าขึ้นสบตาสีเข้มชวนใจสั่นของแอนอีกครั้ง ครั้งนี้เธอส่งสายตาอ้อนวอนออกไปด้วย

    อึดใจหนึ่งผ่านไปพร้อมๆกับที่แอนยกยิ้ม

    "Well if it not too intrude for you." 

    "This way." นาโอมิยิ้มเยาะอย่างชอบใจก่อนจะเดินนำไปตามระเบียบทางเดิน มุ่งหน้าตรงไปที่ห้องของเธอ แอนเดินตามร่างเล็กไปยังด้วยใจที่เต้นโครมคราม

    "What was you call me anyway?" แอนเอ่ยถามเมื่อทั้งคู่มาหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง

    "Annie, Is that okay with you?" นาโอมิเปิดประตูห้องให้อีกคนเข้าไปแล้วจัดการลงกลอนให้เรียบร้อย ขอบคุณพระเจ้าที่เธอเก็บห้องก่อนออกไปงานเมื่อตอนเย็น

    "Why not" แอนยักไหล่พลางวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วสอดส่องไปรอบๆห้องอย่างสนใจ

    ถึงมันจะดูไม่มีอะไรแแต่ก็อดคิดไม่ได้จริงๆ
    ดื่มแรกกับนักแสดงสาวระดับตำนานอย่างนาโอมิ วัตต์ 
    แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!



  • "let me see what do we've got." นาโอมิเอ่ยก่อนจะหายลับไปหลังตู้เย็นเครื่องน้อย

    แอนยังคงกวาดสายตามองไปรอบๆ 
    ที่มุมหนึึ่งของห้องใกล้ๆกับตู้เสื้อผ้า มีรองเท้าส้นสูงและรองเท้าแตะวางอยู่ข้างๆกัน เครื่องสำอางที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะเครื่องแป้ง 

    ทำไมทุกอย่างมันดูน่าหลงไหลไปหมดแบบนี้นะ?

    "we've got two bottles of beer, two little bottles of Vodka and soft drinks. what would you like to have?"

    "um...what is your suggestion?"

    "I suggest we should start with beer."

    "beer sounds great."

    "let's have a seat" นาโอมิชี้ไปที่โซฟาสีีขาวตัวยาวที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้องก่อนจะหยิบเบียร์สองขวดออกจากตู้เย็นแล้วเดินไปสมทบแขกคนสวยที่โซฟา

    "here you are." นาโอมินั่งลงข้างๆหญิงชุดขาวพลางยื่นเบียร์ที่เปิดแล้วส่งให้อีกคน

    "thank you."

    "cheers." ดาราฮอลลีวู้ดยื่นขวดของตนเองไปชนกับขวดในมืออีกคน

    "cheers." แอนว่าตามก่อนจะยกขวดขึ้นจรดปากบางของตนเองบ้าง

    แอลกอฮอล์ไหลผ่านขวดแก้วเข้าไปในโพรงปาก 
    ความรู้สึกร้อนไหม้ไหลไปตามลำคอลงสู่กระเพาะอาหาร 

    การไม่ได้สัมผัสแอลกอฮอล์มานานมันเป็นแบบนี้สินะ

    แอนวางขวดแก้วลลงบนโต๊ะพลางยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาอย่างลวกๆ

    คืนนี้จะต้องเป็นคืนที่ยาวนานแน่ๆเลย
  • "what do you do anyway?" นาโอมิวางขวดแก้วลงบนโต๊ะพลางเท้าศอกไปกับพนักโซฟา 
    เธอหันไปมองคนผมเข้มอย่างเต็มตา

    แอนเป็นคนสวย
    เธอเป็นคนสวยที่มีเสน่ห์
    หากได้มองแล้วก็ยากที่จะละสายตาไปจากเธอได้

    นาโอมิตกอยู่ในห้วงภวังค์ของตัวเองจนกระทั่งอีกคนเปิดปากตอบ

    "I'm an actress but now I more enjoy being a Producer."

    "I have not doubt about that. I mean, look at you! beauty and brains!"

    "what?" แอนหัวเราะ

    "Imagine being THIS beautiful! If I was a man I must making a pass at you already."

    "it's lovely of you to say that but it doesn't necessary. thank you." แอนก้มหน้างุด แก้มทั้งสองข้างเกิดแดงระเรื่อขึึ้นมาเสียดื้อๆ

    "it does necessary! you have to heard a lot from people." นาโอมิแย้ง

    "not all the times like you." แอนส่งยิ้มหวานไปให้อีกคนพลางเอนหลังพิงพนักโซฟา พยายามผ่อนคลายให้กับช่วงเวลาที่แสนหรรษานี้

    "well, we're public figure. That's a part of our jobs." นาโอมิยกขวดแก้วขึ้นจรดริมฝีปากอีกครั้ง

    "you know, some people don't like me. I mean us, actors." นาโอมิว่าต่อ

    "you've gotta be kidding me. don't like you? don't they have heads? or eyes? or at least a brain cells?" แอนวางขวดแก้วลงบนโต๊ะด้วยแรงที่ดูเหมือนจะมากเกินไป

    นาโอมิหัวเราะร่วนกับปฏิกิริยาของอีกคนความเกรี้ยวกราดเล็กๆ 
    นำพาซึ่งความสบายใจมาให้ดาราสาวจากฮอลลีวู้ดได้อย่างน่าประหลาด

    "where there is a love, there is a hate."

    "who said that?" แอนเอนศีรษะด้วยความสงสัย

    "me" นาโอมิอมยิ้มก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มๆอย่างที่เธอชอบใช้

    แอนเหล่มองอีกคนก่อนจะหัวเราะออกมา

    "then I choose the love one."

    "and hate?"

    "I don't know but I don't hate you. I kind of like you, actually. A lot."

    "Kind of?"

    "how can I say, I am an admirer of you and your works. and that's contain so many feelings."

    "you mean being a fangirl?"

    "brilliant! that's what i meant."

    สองสาวหัวเราะร่วนกับสิ่งที่เพิ่งคุยกัน บรรยากาศรอบๆดูจะผ่อนคลายขึ้นมากโข

    "so ms.watts, you're sitting with your fangirl now. what would you say?"

    "you lovely. first of all I have thank them, in this case, you for supporting me and my works and please keep doing whatever you do to support me, like they said...you're doing amazing sweetie."

    นาโอมิเผยรอยยิ้มหวานอีกครั้ง จิตใจร้อนรุ่มไปด้วยความรู้สึกมากมาย
    ไม่รู้เป็นเพราะสิ่งที่พูดออกไปหรือเป็นเพราะใบหน้าสวยที่เธอกำลังจ้องมอง

    "that's what we fangirl do, supporting our idol as much as we can."

    แอนยิ้มกว้างกับสถานการณ์ในตอนนี้เธอรู้สึกโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ 
    ได้อยู่กับดาราที่เธอชื่นชมมานานแบบนี้
    มันให้ความรู้สึกราวกับนี่เป็น...ชั่วโมงต้องมนต์
  • แอนทอดสายตามองผู้หญิงตรงหน้า 
    ชุดเดรสสีดำที่อีกคนสวมถูกเลิกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นเรียวขาเนียน 
    ร่างเล็กยดขวดแก้วขึ้นจรดริมฝีปากบางที่ตอนนี้ลิปสติกสีแดงได้หลุดลอกออกไปกว่าครึ่ง
    แต่มันก็ไม่ได้ทำให้นาโอมิดูแย่ขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย

    "how do you like this?" แอนถามขณะที่ทั้งคู่นั่งดื่มเบียร์กันเงียบๆ

    ความรู้สึกกล้าหาญก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนนักแสดงสาวชาวไทยไม่ทันได้ทบทวนความคิดของตัวเองโพล่งคำถามที่เธออยากจะกระโดดลงแม่น้ำเจ้าพระยาเสียให้มันรู้แล้วรู้รอดหลังจากที่ถามออกไป

    "the event? pretty much but it's a bit hot here, isn't it. it makes me sweat." นาโอมิยักไหล่

    แน่สิ อเมริกันแบบคุณจะชินกับอากาศร้อนของไทยได้ยังไงกัน

    "I know."

    ในเมื่อถามออกไปแบบนั้นแล้วมันก็ยากที่จะหยุดความรู้สึกแปลกๆที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย

    คงเป็นเพราะเบียร์ 

    แอนมองดาราสาวที่นั่งอยู่ถัดไปด้วยความรู้สึกที่แปลกไป
    บางอย่างในตัวเธอเองทำให้เธอรู้สึกแปลกไป

    "but I mean us, I mean this moment."

    นาโอมินิ่งไปเสี้ยววินาทีก่อนจะแย้มรอยยิ้มหวานออกมา

    "I love this, annie. this is a long night and having you as a company is the best thing I've ever wanted tonight."

    แอนรู้สึกถึงคำพูดที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ มันนุ่มนวลและรื่นหูราวกับนาโอมิกำลังโอบแขนไปรอบๆตัวของเธอและกดจูบหวานลงบนเรือนผมสีเข้มซ้ำแล้วซ้ำอีก

    "would you mind if I smoke?" นาโอมิเป็นคนทำลายความเงียบด้วยคำถามของเธอ

    แอนรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยกับคำถามที่เธอได้ยิน 
    แต่ด้วยความเป็นนักแสดง 
    เธอซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นไว้อย่างรวดเร็ว

    "no, go ahead." 

    นาโอมิลุกออกจากโซฟาพลางเดินข้ามห้องไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบกล่องบุหรี่กับไฟแช็คออกมา

    "do you smoke often?" แอนถาม เธอเอี้ยวตัวไปมองร่างเล็กที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ คิ้วเรียวเลิกขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กหยิบบุหรี่มวนเล็กออกมา

    เธอจะสูบบุหรี่จริงๆด้วยสินะ

    "depends. do you smoke?" นาโอมิถามกลับ

    คนผมเข้มนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย

    "I don't smoke but I'll do outside with you." แอนลุกขึ้นยืน 

    มือเรียวหยิบขวดแก้วของเธอและของเจ้าของห้องแล้วเดินตามร่างเล็กออกไปยังระเบียง
    จิตใจสั่นไหว ท้องไส้ปั่นป่วนราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุ

    ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ถึงไหนถึงกัน!



  • นาโอมิเป่าควันขาวกลุ่มหนึ่งออกจากปาก มันพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ ลอยฟุ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆจางหายไปพร้อมกับกระแสลมเอื่อยๆที่พัดผ่านไป

    "how could you do that?"

    "hm?"

    "when you blow smoke off your mouth and it was definitely a ring"

    "i practiced my dear,"

    "could you do that again?"

    นาโอมิยกยิ้มพลางสูบเอาอากาศผ่านบุหรี่มวนเล็กเข้าไปในปากแล้วพ่นควันขาวออกมาเป็นวงเล็กๆ วงควันเหล่านั้นลอยคลุ้งไปในอากาศ กระทบเข้าไปใบหน้าของแอน และจางหายไป

    "it smells...different?"

    "because it's a vanilla flavor"

    "vanilla flavor? did it really existed?"

    "apparently it did"

    แอนยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคนแล้วทำจมูกฟุดฟิด

    "it smells nicer than normal one"

    นาโอมิไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าเชิงเห็นด้วย

    "but it's obviously not good for your health. it will destroy you"

    "oh honey, we human destroying ourself every day we live. sooner or later, we'll die anyway"

    "that's right but it will cut your days on earth shorter"

    "I know"

    แอนหันไปมองนาโอมิที่เอนตัวพิงระเบียบอยู่ มองดูเธอพ่นควันกลุ่มใหม่ออกมาจากริมฝีปากช้าๆ ซึมซับบรรยากาศที่ชวนหลงไหล พลางยกเบียร์อึกสุดท้ายขึ้นดื่ม

    "how's it tastes?" แอนเอ่ยถามอีกครั้ง

    "um bitter...sweet maybe, i don't know"

    แอนพยักหน้าช้าๆ เธอไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อก็เธอไม่ได้อยากรู้อะไรมากมายนี่ แค่อยากหาเรื่องคุยก็เท่านั้นเอง

    "you wanna try?"

    "no, thank you. I really-"

    "just one draw?"

    นาโอมิยกบุหรี่มวนเล็กขึ้นเชิญชวนพลางยิ้มออดอ้อนราวกับเด็กๆ

    "fine. only one draw"

    แอนยื่นมือไปหาอีกคน หวังจะรับบุหรี่มา แต่นาโอมิส่ายหน้าก่อนจะชักบุหรี่หนี

    "open your mouth" ร่างเล็กเอ่ยก่อนจะหันไปสูบบุหรี่แล้วเดินเข้าไปหาคนผมเข้มช้าๆ ใบหน้าพยักเพยิดเป็นเชิงให้อีกคนทำตามที่เธอบอกเมื่อครู่

    แอนเปิดปากช้าๆด้วยความสงสัย แต่ความสงสัยนั้นก็อยู่ได้ไม่นานนักเมื่อร่างเล็กเอื้อมมือมาจับไหล่ของเธอไว้ด้วยมือข้างที่ไม่ได้ถือบุหรี่แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆจนแอนรู้สึกถึงความอบอุ่นจากใบหน้าของอีกคน

    นี่นาโอมิคิดจะทำอะไร...?

    ปากบางเผยอขึ้นก่อนจะพ่นกลุ่มควันขาวออกมา พวกมันทอดตัวผ่านอากาศลอยเข้าไปด้านในโพรงปากของแอน ความรู้สึกเฝื่อนสัมผัสไปทั่วแผ่นลิ้นอย่างที่ไม่เคยเป็น แอนเกือบจะสำลักอากาศตรงนั้นแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะอีกคนประกบปากบางของเธอเข้ามาอย่างที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเสียก่อน

    แอนหลับตาลงแทบทันทีที่ปากบางถูกรุกล้ำ สัมผัสหวานละมุนปนความขมของรสบุหรี่เป็นสิ่งใหม่ที่เธอไม่เคยสัมผัสรสนี้มาก่อนในชีวิต 

    และมันก็ไม่ได้แย่มากนัก 

    แอนปล่อยให้ร่างกายไหลลื่นไปกับสัมผัสของดาราสาว มัวเมาไปกับความลุ่มหลงที่เธอไม่คุ้นชิน

    นาโอมิขยับเข้าไปประชิดตัวแขกคนสวย ก่อนจะค่อยๆนั่งลงบนตักของแอนอย่างถือวิสาสะและแอนพบว่าตัวเธอไม่ได้ติดใจตรงนี้ซ้ำยังโอบแขนไปประคองร่างเล็กบนตักไว้อีกต่างหาก 

    นาโอมิใช้มือข้างที่ว่างเอื้อมไปวางที่ด้านหลังต้นคอของคนผมเข้ม เธอเกลี่ยนิ้วหัวแม่มือผ่านไรผมที่หลังต้นคอของอีกคนช้าๆในขณะที่ปากบางกำลังสาละวนกับริมฝีปากคู่ใหม่ที่เธอเพิ่งเคยลิ้มรส ลิ้นร้อนของร่างเล็กเย้าแหย่อยู่ที่ริมฝีปากของแอนเพื่อขออนุญาตในการรุกล้ำร่างกายของเธอไปมากกว่านี้ ซึึ่งแอนเองก็อนุญาตแทบในทันที เธอเผยอปากบางขึ้นต้อนรับสัมผัสนุ่มของอีกคนอย่างเชิญชวน ริมฝีปากหวานพร้อมลิ้นร้อนประกบลงมาอีกครั้ง รสชาติที่แอนไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้ลิ้มลองนั้นทำให้เธอประหลาดใจอยู่ไม่น้อย

    สองสตรีเสพความหวานจากปากของกันและกันจนกระทั่งลมหายใจของทั้งคู่ใกล้จะหมดลง ผ่านไปชั่วอึึดใจแต่นานเหมือนเป็นชั่วโมงร่างเล็กค่อยๆถอนจูบออกไปอย่างอ้อยอิ่ง ร่องรอยของสัมผัสนั้นอ่อนโยนแต่รุ่มร้อนไปด้วยความปรารถนา

    "that's what it tastes" นาโอมิทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านี้แล้วหายลับเข้าไปด้านในห้องพัก 

    ทิ้งแอนไว้กับตัวเองและความรู้สึกต่างๆที่ประดังประเดเข้ามามากมายเสียจนเธอหัวหมุน

    มือเรียวยกขึ้นปิดปากเมื่อตระหนักได้ว่าตัวเธอและหญิงสาวเจ้าของห้องเพิ่งทำอะไรลงไป

    "annie, I need you in here, please come in" ร่างเล็กตะโกนออกมาจากด้านใน

    แอนเรียกสติตัวเองกลับมาแล้วเดินกลับเข้าไปข้างใน



    เห็นได้ชัดว่าคืนนี้เป็นคืนที่ยาวนานจริงๆซะด้วยสิ

    ...

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in