ช่วงนี้เราค่อนข้างใส่ใจกับจิตใจตัวเองมากเป็นพิเศษ เพราะมันเป็นช่วงที่เราต้องทำทั้งงานชมรม โปรเจค หรือแม้แต่ชีวิตในอนาคตของตัวเองว่าจะไปทางไหนดี เราเรียนมาถึงปลายทางของคำว่านักศึกษาแล้วล่ะ แต่ก็ยังไม่เคยเจอแสงสว่างของตัวเองสักที

เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ด้วยความที่เราจับหลากหลายงานหลายรูปแบบ มันทำให้เรารู้สึกสับสนกับตัวเองไปเลยช่วงนึง เราคิดว่าเห้ยย เราควรจะทำไงดี ทำแบบนั้นจะดีมั้ยนะ นี่ใช่เราจริงมั้ยนะ เอาตรงๆคือก็ไม่รู้จริงๆว่าต้องทำยังไงต่อกับชีวิตดี เราโดนคนนั้นว่า โดนคนนั้นจูง โดนคนนั้นคนนี้นำทาง ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆว่า หรือนี่เรากำลังไม่ให้เกียรติตัวเองอยู่หรอวะ นั่นแหละเลยทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างกับตัวเองแล้วแหละ ดูหนัง ฟังเพลง เดินเล่น ไปไหนมาไหนคนเดียว โดยที่คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเราจะกำจัดอารมณ์ลบๆจากทุกๆทางได้ยังไงกัน 

เรานึกถึงคำว่ามรสุมขึ้นมา คำที่ทั้งหนักทั้งหน่วง แต่ก็มาเพียงแค่ครั้งคราว มันคงจะมีสักวันที่เราจะผ่านมรสุมเหล่านั้นมาได้ พอมาคิดๆดูการมาอยู่กับตัวเองก็ดี คุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่นก็ดี ได้รับความรู้สึกด้านลบให้ใจเราแข็งแกร่งขึ้นบ้างก็ดีเหมือนกัน

ยังไงก็อยากเป็นกำลังใจให้ใครก็ตามที่กำลังเจอมรสุมเหมือนกันว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ ยังไงก็อย่าลืมดูแลและนึกถึง(ใจ)ตัวเองด้วยล่ะ และถึงตัวเองในอนาคตถ้ามึงกลับเข้ามาอ่านนะ ฝากถามว่าเป็นไงบ้าง เลิกอ่อนแอยังวะ แค่นั้นแหละ 555555