ไดอารี่ที่รัก
เพราะฉันไม่ใช่เนื้อหมู เข้าใจไหม เป็นไส้กรอกที่เคยเป็นเนื้อหมู (เอาว่ามันก็ยังคงดูเลาๆว่าเป็นไส้กรอก เอ้ยย เนื้อหมูอยู่บ้างแหละนะ)
นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าไส้กรอกแป้งที่วางอย่างชืดชาบนจานข้าวของฉันเมื่อเช้า ทำไมบนโลกนี้ถึงมีไส้กรอกแป้ง ไส้กรอกควรจะทำจากเนื้อหมูที่มีปริมาณเพียงพอสิถึงจะถูก
พูดถึงมันแล้วก็ทำให้ฉันนึกถึงสมัยประถม โรงเรียนชอบมีไส้กรอกแป้งอยู่บนจานเสมอ และเราก็ต้องกินมันเข้าไปเพื่อที่จะไม่ถูกมาเซอร์ที่ยืนดูถังขยะทิ้งอาหารด่าเรา
พูดก็พูดเถอะ ทำไมมาเซอร์ต้องมาดูการทิ้งขยะของพวกเราด้วยล่ะ
แล้วทำไมโลกนี้ต้องมีไส้กรอกแป้ง
โอเค จบเรื่องไส้กรอกแป้งเสียที พูดแล้วก็ชักจะคลื่นไส้
อีกสองสัปดาห์ฉันมีทริปกะทันหันอีกแล้วล่ะ อืมมม...นั่นแย่มาก ทริปไปเทรนที่บริษัทแม่ภายใต้อุณหภูมิ -10 องศา สาวน้อยช่างฝันที่เกลียดพระอาทิตย์และเหงื่อไหลไคลย้อย แต่ยังรักความอบอุ่นอย่างสุดซึ้งแบบฉันอาจจะแข็งตายเป็นซากเพนกวินอย่างโดดเดี่ยวอยู่ที่นั่นก็เป็นได้
ฉันจะต้องเหงาแน่นอน ฉันสาบานได้เลย เพราะจริงๆแล้วฉันขี้เหงามาก ขี้เหงาแต่ก็ชอบอยู่คนเดียว บางทีฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองนักหรอก แต่นั่นแหละ จะเข้าใจตัวเองไปทำไมกันล่ะ ไม่มีใครเข้าใจกันสักหน่อย ตัวเองก็ด้วย
ถ้าฉันเข้าใจตัวเองล่ะก็ ป่านนี้ฉันคงทำงานสุดเริ่ดแสนแฮปปี้อยู่ที่ไหนสักแห่งและคงไม่มาเรียนทางนี้แต่แรกแน่ๆ ฮ่าๆๆ (ใช่ ฉันหัวเราะได้แห้งแล้งมาก โทษที)
เป็นครั้งแรกที่ฉันจะขึ้นเครื่องบินคนเดียวด้วยนะเธอจ๋า แม่ของฉันมิสซิสสเคอร์บี้น่ะ ถามรายละเอียดถี่ยิบเชียวล่ะ แน่นอน เธอรักฉัน ฉันมีความสุขกับความรักของเธอเสมอแม้ว่าบางครั้งมันจะชวนอึดอัดบ้างกับอารมณ์ของเธอก็ตาม
ฉันจะต้องมาเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับทริปไปเทรนคราวนี้แน่นอน ล้างหูรอฟังฉันบ่นได้เลย
และวันนี้มิสแพทริกหัวหน้าชาวอิตาลีของฉัน ก็ได้โทรมาและบอกให้ฉันหาเพื่อนในรุ่นฉันหนึ่งคนให้มาทำงานร่วมกับฉัน ฉันแทบกระโดดเลยล่ะ เพราะว่าฉันอยากได้เพื่อนใจแทบขาดแล้ว และฉันก็รักเพื่อนคนนี้มาจริงๆ
เธอชื่อ เบลล่า ที่ไม่ใช่ สโตน ธวอร์น หรือ สวอน
เบลล่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันรักเธอที่สุด เธอมักจะทำให้คนอื่นเอ็นดูเธอเสมอในแง่ที่ดีน่ะนะ ฉันชักชวนเธอทันที แต่ฉันก็ลังเลใจด้วย ฉันจะชวนเธอมาทำไมวะ ในเมื่อฉันยังไม่มีความสุขเลย แล้วการที่ฉันทำงานร่วมกับเธอมันจะทำลายมิตรภาพระหว่างเรามั้ย
ฉันคิด คิด คิด แล้วก็คิด
สุดท้ายฉันก็ลงท้ายด้วยการรู้สึกว่า มีเธอดีกว่าไม่มีแน่นอน
เบลล่าจ๋า ฉันรอเธออยู่นะ มาเผชิญมิสแพทริกด้วยกันเถอะเพื่อนรัก
ลงชื่อ เอมม่า สเคอร์บี้
...เรื่องไส้กรอกน่ะ ฉันพูดเล่นนะที่รัก มันไม่ใช่วาทะทางการเมืองอะไรทั้งนั้น :P
แม้ว่าเรื่องไส้กรอกแป้งและโรงเรีียนประถมจะออกมาจากใจจริงก็ตาม (เพราะในความเป็นจริงมิสซิสสเคอร์บี้ฟังฉันพูดเรื่องไส้กรอกแป้งมาตั้งแต่อายุสิบขวบ จนตอนนี้ฉันยี่สิบกลางๆแล้ว เธอจะไม่มีวันเอามันขึ้นมาบนจานข้าวฉันเด็ดขาด)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in