"อือฮาโหล..."

"ตื่นรึยังลูก วันนี้มีสอบเช้าไม่ใช่หรอ"

"อือ...ตื่นแล้วม๊า เนี่ยลุกขึ้นนั่งแล้ว"

    วันนี้ก็เป็นเช้าอีกวันหนึ่งที่ผมต้องฝืนลุกออกจากที่นอน ทั้งๆที่ผมเพิ่งนอนไปได้แค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ช่วงไฟนอลคือช่วงที่เรียกได้ว่าเป็นมรสุมใหญ่ของเด็กมหาลัยเลยก็ว่าได้ ไหนจะส่งโปรเจ็กต์ ไหนจะต้องเตรียมอ่านหนังสือสอบ และในที่สุดวันนี้ก็เป็นวันสอบวันสุดท้ายของผมซะที แต่เอาจริงๆปิดเทอมเดือนนึงนี้ผมก็ยังไม่มีแพลนอะไรเลย มีหวังอยู่แต่บ้านเล่นเกมแหงๆ หลายๆคนอาจจะคิดว่าผมไม่มีเพื่อนหรอ ก็ไปเที่ยวกับเพื่อนซิ? ถามว่ามีไหมมันมีครับ แต่ไอ้พวกเพื่อนๆผมมันไม่ว่างไปกับผมหรอก วันๆอยู่แต่กับเมีย เอ้ย!หมายถึงแฟนพวกมันหน่ะครับ 

กลุ่มผมมี 3 คนคือผม"จูฮอน" ไอ้นู แล้วก็ไอ้โฮซอก ไอ้นูนี่ตัวดีเลยติดน้องกีอย่างกับปาท่องโก๋ลงรูปคู่ในไอจีทุกวัน ส่วนไอ้โฮซอกก็ไม่แพ้กัน คนนี้คนเห่อเด็ก2017ครับ เพิ่งจีบน้องมินติดเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา โอ้โหตามติดนั่งเฝ้าเช้า กลางวัน เย็น กลัวน้องจะหายรึไงก็ไม่รู้
เห็นบ่นๆแบบนี้ผมไม่ได้อิจฉาพวกมันหรอกนะ...

อะไร อย่ามองผมแบบนั้นสิครับ...

เฮ้อ.. ยอมรับก็ได้ อิจฉาโว๊ยยย!! อย่าให้ผมมีบ้างนะจะอัพลงโซเชียล3เวลาเลยคอยดู!!

พอผมบ่นแบบนี้ทีไรไอ้เพื่อนผมมันก็จะตอบมาด้วยประโยคที่ว่า "มึงก็หาบ้างดิ"

คือทุกคนครับ  หาแฟนนะ ไม่ได้หาหนมจีบซาลาเปา ที่เข้าเซเว่นก็เจอ หาแฟนซักคนมันไม่ใช่เรื่อยง่ายๆซักหน่อย ทำไมชอบพูดกันเหมือนเป็นเรื่องง่ายว่ะผมไม่เข้าใจ เอาจริงๆคนที่เล็งไว้มันก็มีแหละ แต่ผมยังไม่มีโอกาสดีๆเข้าไปหาเขาเลยซักครั้ง ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเขาเป็นผู้ชายครับ เป็นผู้ชายตัวเล็กผมสีน้ำตาล หน้าตาน่ารัก ดูท่าแล้วน่าจะเป็นลูกครึ่งนะ เขาเป็นคนที่ผมเจอทุกวันบนรถสองแถวที่ไปมหาลัย 

อย่างวันนี้ก็ด้วย นั่นไง เขานั่งอยู่ตรงนั้นที่นั่งริมทางขึ้น...วันนี้ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ'คุณขี้เซา'

คุณขี้เซาเป็นชื่อที่ผมเอาไว้เรียกเขาหน่ะครับ ที่มาของชื่อก็ง่ายๆเลย เขาชอบหลับบนรถครับ บางวันก็หลับตั้งแต่ต้นสาย บางวันก็หลับไปกลางๆทาง..แต่ผมชอบนะคนอะไร เวลานอนน่ารักชิบหาย :)

สิ่งที่ผมพอจะรู้เกี่ยวกับตัวคุณขี้เซามี 3 ข้อ ข้อแรกชื่อจริงๆของคุณขี้เซาเหมือนจะชื่อว่า "ไอ"แหละ ข้อนี้ผมรู้มานานแล้วเพราะเคยได้ยินเขาแทนตัวเองว่าไอตอนคุยโทรศัพท์กับเพื่อน ข้อสอง ผมว่าเขาน่าจะเรียนคณะไอที ไม่ปี1ก็ปีสองเท่าผม เพราะผมเคยเห็นชีทเรียนเวลาที่เขาหยิบขึ้นมาอ่านระหว่างรอรถออก จากสายตาอันเฉียบคมของผม ดูเหมือนมันเป็นพวกวิชาเขียนโปรแกรม มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะเริ่มคิด เห้ยมันรู้ได้ไงว่ะว่าวิชาอะไร โคตรเจ๋ง! ...อ๋อป่าวครับ หัวกระดาษมันเขียนไว้ตัวเบ้อเร้อว่า Programming แอ่แฮ่! แหมก็ผมมันเด็กภาษานี่หน่า ไม่มีเรียนหรอกครับเขียนโปรแกรมอะไรนี่ ก็ต้องอาศัยความตาไวนิดนึง ส่วนข้อสุดท้าย.. ผมว่าเขาน่าจะยังไม่มีแฟน เอาจริงๆข้อนี้ผมก็ยังไม่ชัวร์นะ ผมแค่ใช้ความรู้สึกและการสังเกต ยังไงก็...ช่วยกันภาวนาให้สิ่งที่ผมรู้สึกมันถูกด้วยเถิ๊ด! 

ระหว่างที่ผมกำลังมองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมอยู่นั้น จู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงขึ้นมาบนรถ เข้ามาชวนไอคุยอีกแหนะ...เท่านั้นยังไม่พอ นั่นๆ มันมานั่งข้างๆคุณขี้เซาของผมอีก!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I.M part:

"อ้าวไอ ขึ้นรถสายนี้เหมือนกันหรอ"

"อ่าครับ.. แล้วปกติพี่ชินก็ขึ้นรถสายนี้เหมือนกันเหรอ ทำไมไม่เคยเจอกันเลย"

"อ้อ วันนี้พี่ออกเร็วอ่ะ ปกติจะออกจากบ้านสายกว่านี้"

"อ๋อครับ"

"แล้วสอบเมื่อวานเป็นไงบ้าง หน้าไทม์ไลน์พี่นะเห็นน้องปี2โพสต์บ่นกันตรึม ฮ่าๆ"

"โอ้โห ไอเองก็อาการหนักพี่ แค่ไม่ได้โพสต์เฉยๆ TT "

"เอาน่าๆ ผ่านอยู่แล้วระดับน้องไอ"

"โอ๊ยพี่ อย่างไอนะขอเกาะมีนก็บุญแล้วว" 

และในขณะนั้นเองจู่ๆเสียงโทรศัพท์ใครก็ไม่รู้ดังขึ้น... 

อ่า..ของคนที่ยืนอยู่ข้างๆไอนี่เอง ผู้ชายตัวสูง ผิวขาว ตาตี่ๆที่เจอทุกเช้าก่อนไปมหาลัย ทุกวันเขาจะต้องมายืนไอ้ตรงทางขึ้นรถสองแถวฝั่งไอประจำ ไม่รู้ว่าตั้งใจหรืออะไรแต่ที่รู้ๆคือ...ไอนี่แหละที่ตั้งใจมาเร็วเพื่อมาจองที่นั่งริมทางขึ้นเพื่อที่ว่าจะได้นั่งข้างๆเขา ก็เขาน่ารักดี..ถึงจะขี้เก็กไปหน่อยก็ตาม
คือ..ไอแพ้ทางหนุ่มตี๋อ่ะ แหะๆ >__<

ครั้งแรกที่เจอกันจำได้ว่าวันนั้นกระเป๋าพะรุงพะรังไปหมด แล้วดันไปช้าก็เลยต้องยืนโหนเพราะไม่มีที่นั่ง แต่ด้วยความที่ไอก็ตัวแค่เนี้ย รถเลี้ยวทีตัวก็เซไปตาม หรือพอรถเบรคทีหน้าก็แทบจะคมำ เขาเห็นแบบนั้นก็เลยลุกให้นั่ง ไอก็เลยผงกหัวแล้วพูดขอบคุณเขาไปพร้อมด้วยรอยยิ้ม ก็หวังว่าเขาคงจะยิ้มตอบกลับมา แต่ป่าวเลย...นายนั่นหน่ะกลับพยักหน้าตอบกลับมาแบบกวนๆ มันน่าหมั่นไส้จริงๆ.. แล้วไหนจะปกติที่นายนั่นขึ้นรถมาทีไรก็จะเสียบหูฟังยืนฟังเพลงมือข้างนึงล้วงกระเป๋า ท่าประจำเขาเลยหล่ะฮ่าๆ นั่นก็เลยเป็นที่มาของชื่อที่ไอเอาไว้เรียกเขาหน่ะ... "นายขี้เก็ก" 

"ว่าไงมึง  เย็นนี้พวกมึงจะไปดื่มฉลอง?  กูหรอ ก็ว่างอยู่แล้วแหละแต่แบบขอดูก่อน

คือกูคนโสดที่จะไปท่ามกลางคนมีคู่นะ สงสารกูนิดนึงให้เวลากูเล่นตัวก่อนดิ๊

เห็นเหงาๆแบบนี้จะไปไหนก็คิดครับเพื่อน งั้นเดี๋ยวกูให้คำตอบมึงที่คณะล่ะกันไอ้นู เออๆเจอกัน"

จากการ(แอบ)ฟังตะกี้ วันนี้ก็ได้รู้เกี่ยวกับนายขี้เก็กเพิ่มอีกข้อ นั่นก็คือเขาไม่มีแฟนแน่นอน เย้! จริงอย่างที่ไอเดาไว้จริงๆด้วย อุ้ย..เก็บอาการนิดนึงยัยไอ เขามองแล้วเห็นม๊ายย! >^<!!  เอาจริงๆถ้านอกจากเรื่องไม่มีแฟนแล้ว ไอก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย เดาได้แค่ว่าไม่อยู่สถาปัตย์ ก็วิศวะ หรือไม่ก็ศิลปกรรม เพราะคณะพวกนี้เป็นคณะที่ถึงก่อนคณะไอ ทุกวันเขาจะลงก่อนเสมอ ยังไงก็ 1 ใน 3 นี่แหละ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jooheon part:

ไปฉลองกันเย็นนี้หรอ ผมจะไปดีไหมวะ? อะไร ยังไม่ทันได้คำตอบเลย ใกล้ถึงแล้วหรอเนี่ย แต่ยังดีมีเวลาอีกหน่อยเพราะวันนี้ผมไปสอบที่คณะไอที เดี๋ยวนะ..ผมสอบคณะไอที? คณะของคุณขี้เซานี่หน่า เออก็ดีเหมือนกันจะได้รู้ไปเลยว่าเขาอยู่คณะนี้จริงรึเปล่า ในทันทีที่รถสองแถวผ่านหน้าป้ายที่ผมลงประจำไปโดยไม่จอด ขณะนั้นเองผมก็เริ่มรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจ้องผมอยู่ แต่เมื่อผมหันหน้ากลับมาบนรถกลับไปมีใครที่กำลังมองมาทางผมเลย อ้าว...จู่ๆก็เป็นจูฮอนจิตสัมผัสว่ะ....

จะว่าไป นี่ก็นานแล้วนะที่ผมแอบมองคุณขี้เซามาโดยตลอดแต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ชวนคุยซักที แถมนี่ก็วันสอบปลายภาคเทอม1วันสุดท้าย ผมจะไม่ได้เจอคุณขี้เซาไปอีกตั้ง 1 เดือน อืม...วันนี้ผมรวบรวมความกล้าแล้วเข้าไปคุยกับเขาดีไหม..?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I.M part:

เอ๊ะ...แปลกจัง? ทำไมวันนี้นายขี้เก็กยังไม่ลง? คงจะมีสอบที่คณะอื่นสินะ..แต่ประเด็นคือ ตะกี้อยากจะหยิกตัวเองซักทีสองทีจริงๆเลย จะอึ้งจ้องเขานานอะไรขนาดนั้น เขาเกือบหันมาเจอแล้วไหมล่ะ! ยัยไอเอ๊ย!!

แต่ไม่ทันที่จะได้หยิกตัวเองจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง...ซึ่งเป็นของคนเดิม..

"จะโทรมาทำไมนักหนาว่ะไอ้นู กูบอกเดี๋ยวให้คำตอบที่คณะไง อะไรนะมึงอยู่ตึกศิลปกรรม?

พ่อมึง วันนี้สอบคณะไอทีไม่ใช่ที่คณะเรา มึงเคยดูตารางสอบบ้างไหมเนี่ย เร็วๆเลยรีบมา"

....นั่นไง อยู่คณะศิลปกรรม 1 ใน 3 ที่เดาไว้เลย แถมวันนี้เขาจะมาสอบที่คณะไอแหละ กรี๊ดซิกรี๊ด!!

 ฮือหน้าร้อนไปหมดแล้วแม่จ๋า เอ๊ะ...ถ้าทุกอย่างจะเป็นใจขนาดนี้ หรือว่าวันนี้ไอควรจะทักเขาดีนะ...?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jooheon part:

เอาหล่ะ!...ผมตัดสินใจแล้วครับ ผมจะทักเขา!แต่..จะทักยังไงดีว่ะ นึกคำพูดก่อน เอ่อ...

สวัสดีครับ...ธรรมดาไปไหมว่ะ?

คุณน่ารักจัง...อันนี้ก็ดูจะเพลย์บอยไปหน่อย

อ้าว อยู่คณะนี้หรอ?...แม่งเหมือนรู้จักกันมาก่อนแล้วเลยว้า

ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ...เอ่อ อันนี้ควรจะคุยกันไปสักพักก่อนน่าจะดีกว่า

ฮือออออ เอาอะไรดีว่ะครับ!! ทำไมแม่งยากแบบนี้!!!

โอ๊ยต้องลงแล้วโว๊ยยยย ยังคิดไม่ออกเลย T__T

ถึงจะยังคิดคำทักทายไม่ออก แต่หลังจากที่ผมจ่ายตังค์เสร็จ ผมก็เลยเลือกที่จะยืนรอเขาอยู่บนฟุตบาททันทีที่เขาก้าวเท้าขึ้นมาบนฟุตบาท สายตาของเราทั้งคู่ก็สบกัน...ช่วงเวลานั้นมันเหมือนกับทุกอย่างรอบข้างหยุดนิ่ง ดวงตาของไอเป็นดวงตาที่ดูสดใสที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ผมกล้าพูดตรงนี้เลยว่าดวงตาคู่นี้ผมมองได้ไม่เบื่อ มันเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง...

ใช่...ช่วงเวลานี้แหละที่ผมควรจะพูดทักทายอะไรซักอย่างออกไป เอาอะไรดีว่ะไอ้จูฮอนๆๆ!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"คุณขี้เซ... " 

"นายขี้เก็..."

...ในตอนนั้นเองที่ความเงียบได้ถูกทำลายลง

ด้วยเสียงทั้งสองที่เอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

นอกจากความเงียบจะถูกทำลายแล้ว มีอีกสิ่งที่ถูกทำลายลงไปด้วย 

นั่นก็คือสถานะ 'คนแปลกหน้า' ที่ในขณะนี้ได้เปลี่ยนมาเป็น 'คนรู้จัก' เรียบร้อยแล้ว :)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่าทุกคน ผู้หญิงล้านอารมณ์เองจ้า

พล็อตเรื่องนี้ได้มาตอนนั่งสองแถวไปมหาลัยนั่นแหละอิอิ

ไม่ใช่ประสบการณ์ตรงนะคะบอกก่อน555555 

แค่คิดว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้คงจะน่ารักดี X)

หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ อ่านจบแล้วมาร่วมหวีดกันที่

#คลังฟิคผู้หญิงล้านมูด ได้เลยครับโผม

คุณผู้อ่านทุกคนคือกำลังใจสำคัญของเรานะ//กอด ❤