012121

อยากไปเชียงใหม่

เพราะอยากกินอาหารที่เชียงใหม่

แต่จะไปตอนนี้ก็คงไม่ดี

ทนอยากก่อนละกัน

พอเขียน what makes you beautiful เสร็จ เพลงนี้ ก็คือเพลงถัดมาที่สุ่มได้

ไม่เขียนถึงก็ไม่ได้

เพราะฟังบ่อยมากตอนปิดเทอมของสักปีหนึ่งในช่วงชีวิตมัธยมต้น

ความคิดแรกที่เข้ามาเวลาฟังก็คือ

ช่วงนั้นไปเรียนกีฬาพอดี

เจอคนนึงในคลาส

Puppy love วะซั่น

จริง ๆ ฟังแล้วไม่ได้นึกถึงเขาโดยตรง

แค่นึกถึงช่วงเวลานั้น

ตอนนั้นเรียนกีฬาอยู่สองอย่าง

อันหนึ่งตอนเช้า อีกอันตอนเที่ยง

เรียนเสร็จก็แวะอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำ

ห้องอาบน้ำดีจริง

ถามว่ามันมีอุปกรณ์อาบน้ำครบครันเหรอ

หรือว่ามันเป็นห้องอาบน้ำแบบโซไฮโซหะรูหะราสมิหลาพาเลส

ไม่นะ

เอาจริง ๆ มันก็ห้องอาบน้ำธรรมดา

แค่ความรู้สึกที่ได้อาบน้ำหลังจากซ้อมและเล่นกีฬามันดีมาก

มากจนทำให้เวลาฟังเพลงนี้แล้วก็จะรู้สึกดีตามตัวเองในอดีต

มันสดชื่นแบบแปลก ๆ

เหมือนได้ย้อนกลับไปตอนกำลังนั่งฟังเพลงนี้หลังจากอาบน้ำเสร็จ

พูดถึงเพลงบ้างดีกว่า

เป็นเพลงในอัลบั้มเดียวกันกับ ฮาจิมา ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิมา

พึ่งนึกได้ว่าด่าทรงผมยุคอัลบั้มนี้ไว้เยอะเลย

พอฟังเนื้อหาไปเรื่อย ๆ ก็คิดถึงคน ๆ หนึ่ง

คนที่ทำเรายัง มูฟอร ไม่ได้

ที่ถูกมันต้องมูฟออนสิ

ถ้าเป็นตอนเด็ก ๆ เราคงถามขึ้นมาแล้วว่าแค่คน ๆ เดียวจะเทียบกับโลกทั้งใบได้ยังไง

แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว

เราคิดว่าเราเจอคน ๆ นั้นแล้ว

แล้วเขาก็หายไปแล้ว

ไม่เห็นเป็นไร

ถ้าพระเจ้าตอบคำอธิษฐานนี้ของเรา

วงโคจรของเธอคงจะยังไม่เปลี่ยนแปลงไปมากจากเดิม

เราสองคนคงจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง

แต่ถึงพระเจ้าจะตอบว่าเธอไม่ใช่ของเรา

ก็ไม่เป็นไรอยู่ดี

ในโลกมีคนอยู่ตั้งกี่พันล้านคน

ครั้งหนึ่งเคยได้เจอกันก็ดีแค่ไหนแล้ว

ก็มันยังเศร้าอยู่ จะร้องไห้ก็ไม่เห็นเป็นไร

อินโทรเพลงนี้ ขึ้นแล้วทำใจเต้นตลอด

คงเพราะตอนนั้นที่ฟัง Puppy love คนเดิมเดินผ่านมาพอดี
ทั้งที่มั่นใจมาก ๆ ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรขนาดนั้น

แต่ทุกครั้งที่อินโทรเพลงนี้ขึ้น ใจก็ยังเต้นแรงเหมือนเดิม

ระบบร่างกายคนมันประหลาดจริง ๆ 

ไอ่ตอนเขียนอันนี้ อยู่ ๆ ก็อยากไปเชียงใหม่

พึ่งรู้ตัวว่าความยากกินอาหารที่เชียงใหม่มันก็อารมณ์เดียวกับฟังเพลงนี้นี่หว่า

มันก็อาหารธรรมดา ๆ

สิ่งที่ทำให้มันพิเศษคงเป็นเพราะครั้งแรกที่กินคือหลังจากนั่งรถมาสิบชั่วโมงกว่า

เหมือนกับที่เพลงนี้มันพิเศษสำหรับเรา เพราะมันทำให้คิดถึงบรรยากาศตอนฟังเพลงนี้ครั้งแรก ๆ

หรือเราโยงเก่ง

เพลงนี้ก็ใกล้ครบรอบปีที่เจ็ดแล้ว

ตอนนี้เจ้าของเพลงอย่าง GOT7 เติบโตกันไปอีกนิด

เมมเบอร์แต่ละคนก็แยกย้ายไปในทางที่ตัวเองสนใจ

แล้วคนฟังอย่างเราเติบโตขึ้นจากตอนห้าหกปีที่แล้วที่นั่งฟังเพลงไปมากแค่ไหน

จะต่างจากตอนนั้นแบบเห็นได้ชัดเลยรึเปล่า

มองตัวเองไม่ค่อยออกเลยแฮะ

บ๊ะบาย.

knockknockwhosthere