บ้างเคยเป็นของที่เราอยากได้

บ้างเคยเป็นของที่เราสะสม

บ้างเคยเป็นของที่เราเคยคิดว่าจะได้ใช้

บ้างเคยเป็นของที่เราต้องถามตัวเองว่า ซื้อมาตอนไหนวะะ!?

หรือบ้างก็เจอว่า ของที่เราสะและสมไว้ กลายเป็นขยะโดยไม่ตั้งใจ เพราะเราเก็บรักษาไม่ดีพอ

หลายอย่างที่เราซื้อมาแล้ว แต่ไม่ได้เก็บรักษาให้ดี มาเจออีกทีกลายเป็นขยะ ต้องทิ้งบ้าง เสื่อมสภาพจนไม่สวยแล้วบ้าง .... ซึ่งเราก็เสียใจนะ ก็ชอบจริงๆ ถึงได้ซื้อแหละ แต่เราละเลยมันไปในช่วงเวลาหนึ่ง จนรู้ตัวอีกที มันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

หรือบางอย่างซื้อเสร็จ สบายใจ เราได้ครอบครองสิ่งนี้แล้ว แต่ก็พอใจแค่กับความรู้สึกนั้น ไม่ได้ดูแลสิ่งที่ได้มาให้ดี ..... รู้ตัวอีกที เราไม่ได้ชอบมันแล้ว แล้วก็ไม่แน่ใจด้วยว่าเคยชอบมันรึเปล่า?

บางทีก็ต้องยอมรับว่าตัวเราเปลี่ยนไป ความคิดเปลี่ยนไป ทำให้เรารู้สึกกับของพวกนี้ไม่เหมือนเดิม

และบางทีก็ต้องยอมรับ ว่าเมื่อก่อนตัวเราไม่ได้รู้เท่าทันตัวเอง คิดแต่ว่า เออ ซื้อไปก่อนค่อยว่ากัน จนไม่ทันคิดว่าตัวเรา จะไม่มีเวลาพอให้ค่อยมาว่ากันทีหลัง

แต่ก่อนเราเป็นคนชอบหว่าน ทำอะไรหว่านๆ เพื่อสัมผัสอะไรแปลกใหม่ไปเรื่อยๆ เจอสิ่งที่ชอบก็ไปต่อ ไม่ชอบก็ไปหาอย่างอื่น และก็โชคดีที่เรามีกำลังพอทั้งเงินและใจ เลยพอหว่านได้

แล้วเราก็ขอบคุณตัวเองในช่วงเวลานั้นด้วยนะ เพราะมันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น รู้ว่าตัวเองชอบอะไรจริงๆ และเลือกเสพย์สิ่งต่างๆ เก่งขึ้น

เพราะผ่านมาเยอะ ตอนนี้เราเลยเลือกสิ่งที่จะมาสร้างช่วงเวลาดีๆ ให้เราได้ในเวลาอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ โดยไม่ต้องเสียเวลาลองอีก แม้จะคิดถึงช่วงเวลาที่เราลองเก่งมากก็ตาม อยากมีพลังพอให้ไปทำแบบนั้นอีก

แต่ขยะพวกนั้นใช่ว่าจะไม่มีค่าซะทีเดียว ...... แค่ตอนนี้ เราไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว

อยากจะคิดซะว่า การลองในตอนนั้น ก็ทำให้รู้ว่าอะไรที่ดีกับเราในตอนนี้

ถ้าวันนึงอะไรๆ ก็ต้องกลายเป็นขยะ ไม่ว่าจะในเชิงกายภาพหรือความรู้สึก ก็สู้ใช้มันให้เต็มที่ซะก่อน ก็สิ้นเรื่อง

เพราะขยะคือของที่ถูกใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพ จนไม่สามารถใช้ต่อได้ ...... ถ้ามันได้ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่กับเราแล้ว มันก็อาจจะได้ไปมีหน้าที่ใหม่กับใครอีกคน หรืออีกสถานที่ หรืออีกสถานะหนึ่งก็ได้

แต่ของคัดทิ้งแบบที่ไม่ได้ลองเลยนี่สิ ...... เฮ้อออออ

เสียดายนะ แต่ไม่มีกำลังจะลองแล้วจริงๆ เวลาล่วงเลยมาจนเรารู้ไปซะแล้ว ว่าแบบนี้ไม่ต้องลองแล้วล่ะะ

อยากจะใช้ชีวิตแบบกะทัดรัด มีของที่ต้องแบกไว้แค่พอประมาณ เผื่อวันที่เราไม่ได้อยู่ดูแลของพวกนี้มาถึง จะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่นมาก

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังคิดไปไม่ถึงว่าจะทำยังไงกับของสะสมที่เก็บไว้ เพราะยัง enjoy กับการสะสมอยู่ แต่ก็มีคิดๆ ไว้อยู่เหมือนกัน ว่าคงจัดการในวันที่อิ่มตัวแล้ว มีความสุขกับการมีของเหล่านี้ในชีวิตพอแล้ว ก็คงหาทางปล่อยให้มันไปเป็นความสุขของคนอื่นต่อล่ะนะะ