นานมาแล้วที่เราไม่ได้เข้าโรงหนังเพื่อดูอนิเมชั่นสักเรื่อง ความคิดแบบเด็กๆ (ที่กำลังจะกลายเป็นผู้ใหญ่) ของเราทำให้เราดูอะไรไม่สนุกเหมือนเคย การ์ตูนกลายเป็นสิ่งที่เราไม่อินอีกแล้ว แต่ your name ไม่ใช่แบบนั้น จะว่าไป เพราะอนิเมชั่นเรื่องนี้ไม่ได้ผลิตมาเพื่อให้เด็กดูตั้งแต่ต้น 

เรานี่แหละกลุ่มเป้าหมายหลักของเขาเลย!

ดาวตก ความฝัน การสลับร่าง ดูเป็นพล๊อตดาดดื่น หวานแหวว มันทำให้เราสงสัยว่าหนังรักแบบไหนที่ทำให้กระแสปากต่อปากมีแต่คำว่า ซึ้ง และ น้ำตาไหล จนกระทั่งได้เข้าไปดู

บอกเลยว่าเราไม่ได้ร้องไห้ (ก็แค่ปริ่มๆ) แต่ที่ชอบมากกว่าการร้องไห้คือความรู้สึกอิ่มๆ หลังออกจากโรง จะว่าไปเราโหยหาความรู้สึกแบบนี้มานาน อิ่มแต่ไม่เศร้าร้องไห้แต่ไม่ใช่เพราะเสียใจ 

จะว่าไป พล๊อตดาดดื่นที่เราว่ามันก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่และอิมแพคกว่านั้น 

-- สปอย -- 

Your name บอกเล่าเรื่องของของชายหนุ่มที่ชื่อว่า ทากิ ทาจิบานะ กับ สาวน้อยที่ชื่อว่า มิทซึฮะ มิยามิซึ ที่บังเอิญสลับร่างกันในความฝัน พวกเขาตกลงกันว่าทุกครั้งที่สลับร่างจะเขียนบันทึกเรื่องราวที่ประสบลงในไดอารี่ พวกเขาไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยพบกันในโลกแห่งความจริง ทว่าสายสัมพันธ์ที่ถักทอขึ้นก่อเกิดมวลความรักก้อนเล็กๆ ในใจของทั้งสองคน 

หนังสอดแทรกความเชื่อโบราณเช่นการทำเหล้าสาเก มิโกะ การถักทอเส้นด้ายที่ถักทอ เสริมต่อชะตาชีวิตของผู้คน your name เป็นหนังแฟนตาซี เพราะงั้นเราคงเป็นปาฏิหารย์ โชคชะตา และเรื่องผิดธรรมชาติกันเป็นเรื่องปกติ 

หนังพาเราไปรู้จักกับชีวิตสาวบ้านนอก กับหนุ่มเมืองกรุง ความแตกต่างที่ลงตัวของทั้งสองคน ความผูกพันที่เกิดขึ้นทีละน้อยจนกระทั่งวันหนึ่งพวกเขาไม่สลับร่างกันอีก แรงผลักดันเล็กๆ ส่งให้ทากิ ออกตามหามิทซึฮะ จากภาพในความฝัน 

เวลานั้นเราตระหนักว่าทั้งหมดนั่นเป็นแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด 

เมื่อมิทซึฮะที่ทากิเพิ่งสลับร่างไปไม่กี่วันกลับเป็นหญิงสาวที่เสียชีวิตไปจากเหตุการดาวตกที่ทำลายเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่งพังไปครึ่งเมือง เราติดกับดักห้วงเวลาของอาจารย์เสียแล้ว 

your name ไม่ได้เล่าเรื่องเวลาที่สลับซับซ้อนชนิดที่เราต้องกลับมานั่งเขียนแผนผังช่วงเวลา การเล่าเรื่องแทบจะเป็นเส้นตรงเส้นเดียวทำให้เนื้อเรื่องไม่ได้สลับซ้อน ทว่าประเด็นหนึ่งวันก่อนที่เมืองทั้งเมืองจะราบเป็นหน้ากลอง พาทากิคุงดั้นด้นกลับไปในช่วงเวลาของมิทซึฮะเพื่อแก้ไขกินใจเราทีเดียว

พอความฝัน ปาฏิหาริย์ เกี่ยวพันกับการมีตัวตนอยู่ของคน มันก็อดลุ้นไม่ได้ว่าจะจบอย่างไร และเอาใจช่วยให้การแก้ไขอดีตนั้นสำเร็จ 

ใจเราสะท้านน้อยๆ ตอนที่หนังเล่าว่ามิทซึฮะคือเจ้าของเชือกที่ทากิคุใส่ติดตัว (ก็แอบใบ้มาทั้งเรื่องแต่เราคาดไม่ถึง) มันหน่วงๆ ในใจ เลยยิ่งลุ้นอยากให้ทั้งสองคนใช้โอกาสครั้งที่สองนี้ให้สำเร็จ 

เราชอบการลืมของหนังเรื่องนี้ อดไม่ได้ที่จะบอกว่ามันเป็นการลืมที่มีพลังชะมัด ทั้งประโยคที่เขียนที่มือ และที่ไม่ได้เขียนที่มี ที่พูดให้จำ ทว่ากลับลืม แต่เพราะว่าลืมทำให้มนุษย์สามารถใช้ชีวิตพรุ่งนี้ต่อไปได้โดยไม่จมปลักอยู่กับเรื่องราวในความฝัน 

ขณะเดียวกัน เราเชื่อว่าไม่ว่าจะเป็นทากิ มิทซึฮะ หรือตัวเราเอง เรายังมี hint บางอย่างที่สามารถปลุกเรื่องราวบางอย่างในฝันให้กลับมาโลดแล่นในความรู้สึกของเราได้เสมอ 

โชคดีที่ hint ของทากิ กับมิทซึฮะ คือความรัก (อะนะ)

หลังจากออกจากโรงเราเสพติดเพลง Nandemonaiya ของ RADWIMPS หนักมาก (กระซิบว่าต้องเวอร์ชั่นหนังด้วยนะ) นอกเหนือจากการเล่าเรื่องที่เรื่อยๆ แต่ทรงพลัง เราว่าเพลงนี่แหละ มีพลังมากกว่าที่เราคิด 

ขนาดว่าเราอ่านญี่ปุ่นแทบไม่ได้เลย ต้องอ่านซับตามทุกท่อน แต่ก็อดที่จะใจสั่นกับหลายๆ ท่อนไม่ได้ 

อยากจะคุยเรื่อง timeline มากกว่านี้ แต่เห็นคนคุยกันเยอะแล้ว แล้วหนังก็เล่าเรื่องตรงๆ คงไม่ต้องไปขุดอีก เอาเป็นว่าปล่อยใจให้สบาย ไม่ต้องฟังใครเล่าอะไรมากมาย แล้วดื่มด่ำกับหนังเรื่องนี้แล้วกันนะ