ก่อนที่จะเริ่มทําอะไรสักอย่างนึง เราคิดว่าเราควรแนะนําตัวก่อน

เราคือใคร -- เราเป็นมนุษย์ที่ตื้นเขิน ดื้อรั้น หัวขบถ ไม่อ่อนโยน ไม่อิน ไม่อ่อนไหวกับอะไรรอบตัวสักเท่าไหร่ --

เราจัดอยู่ในไทป์ของมนุษย์ ที่มีความเป็น 'มนุ้ดมนุด' สูง เราเป็นคนธรรมดา ไม่ได้ฉลาดเฉียบคมเก๋ไก๋กล้าพูดหรือกล้าที่จะอยู่นอกกรอบ เราเป็นประเภทเอื่อยเฉื่อยแต่เกรี้ยวกราดไปวันๆ

เราชอบเขียนพอๆ กับที่ชอบอ่าน เราคิดเสมอว่าการอ่านทําให้เรารู้จักคนมากขึ้น ทั้งจากตัวละครที่ผู้เขียนเล่าให้เราฟัง และรู้จักผู้เขียนผ่านตัวหนังสือของเค้า เราว่ามันสนุกดี เวลาอ่านเราถึงย้อนถามในใจเสมอว่าคนเขียนเป็นคนแบบไหน เค้าคิดอะไรอยู่ เราว่าคนเราชอบเผลอใส่ตัวตนของตัวเองลงไปในงานเขียน เราเองก็ชอบเขียนด้วยเหตุผลเดียวกันนั่นเอง เราอยากแสดงตัวตนของเราผ่านตัวอักษรพวกนั้น

เราเป็นมนุษย์ประเภทมองหาความสุข และสนุกให้ตัวเอง เราอ่านเรื่องราวที่ความรักเป็นตัวผูกเรื่องราวเป็นส่วนใหญ่ เราเสพความตื่นเต้นเร้าใจ ประเภทที่ชวนให้ใจเต้นแรง (ประเภทฟี๊ลกู๊ดรักครอบครัว คําคมสามหน้าห้าบรรทัด ชี้ทางรวย นี่ก็ไม่ใช่แนวเราเลย)

บอกแล้วว่าเราตื้นเขิน เสพติดความแมสขนาดไหน

แต่สิ่งที่เราเขียนไม่ยักจะแมสเหมือนที่เราชอบ (คุณคงไม่มีโอกาสได้อ่านงานเขียนของเรา เพราะมัน niche เอามากๆ -- แต่ถ้าคุณมีโอกาส คุณจะพบว่าเราเล่าเรื่องที่เริ่มต้นจากความสูญเสียเสมอ เรื่องเล่าจากวิญญาณ ชายความจําเสื่อม ตาบอด หนีตาย หรือแม้กระทั่งสงครามกลางทะเลทราย ห้วงจังหวะรักที่คุณไม่ทันได้รู้จักชื่อเขา -- หรืออะไรก็ตามที่ห่างไกลความแฮปปี้เอนดิ้ง เริ่มที่ 1 แล้วจบที่ 10 แบบที่เราถวิลหา)

เราเชื่อว่า ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ เราก็ซับซ้อนและเข้าใจยากเสมอ -- เราย้อนแย้ง

เราจะเริ่มเขียนบล็อกนี้ เป้าหมายหลักคือเราอยากจะชวนคุณมาถก เรื่องที่เราอ่าน ---

หนังสือที่เราอ่านจะเป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากจะอ่านตามแต่อารมณ์ เราไม่สนว่ามันจะแมสหรือนิช เราแค่อ่านสิ่งที่เราสนใจในขณะนี้ -- ช่างเรื่องที่คนตีกรอบหนังสือดี ไม่ดีนั่นทิ้งไป-- เพราะเราไม่มีวันรู้หรอกว่าอีกกี่วันหลังจากนี้ หนังสือดีของเราในตอนนี้ จะยังเป็นหนังสือดีของเราอยู่รึเปล่า มนุษย์น่ะเปลี่ยนทุกวันนั่นล่ะ

ก็แค่อ่านอะไรก็ตามที่คุณสนใจ เราคิดแบบนั้น

เอาล่ะ ต่อจากนี้เราจะชวนคุณมาคุยเรื่องหนังสือ (หนัง,ฟิค--อะไรก็ตามแต่) เริ่มต้นจากตรงนี้ ช่วงเวลาที่เราพยายามจะอ่านหนังสือให้มากขึ้น อยู่กับกระดาษและนํ้าหมึกให้มากกว่าหน้าจอคอม (แน่นอนว่าช่วงที่เราส่งคอมไปซ่อมแบบนี้เป็นจังหวะเหมาะๆ)

เอนจอยรีดดิ้ง
และ ยินดีที่ได้รู้จัก