อรินทม์ เป็นชื่อของกระแต ป่าป๊าเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้ แม่บอกว่าป่าป๊าไปหาชื่อนี้มาจากหนังสือสามก๊ก ป่าป๊าบอกแม่ว่า อรินทม์ แปลว่า ผู้ชนะศัตรู ป่าป๊าคิดว่า กระแตจะเกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย (ป่าป๊าอยากได้ลูกชายมาก เพราะได้ลูกสาวคนโตมาแล้ว) เลยหาชื่อแบบนี้มาให้ เราโดนทักตั้งแต่เด็กว่าทำไมชื่อเหมือนผู้ชาย เมื่อก่อนก็ว่าแปลกๆ นะ แต่เราก็ชอบชื่อนี้มาก ชื่อนี้เป็นชื่อที่ไม่เหมือนใคร 35 ปีที่ผ่านมาเรายังไม่เคยเห็นใครสะกดชื่อ อรินทม์ แบบนี้เลยน่ะ

ป่าป๊า เสียไปตั้งแต่ตอนเราอายุ 5 ขวบ สิ่งที่เราจำได้เกี่ยวกับป่าป๊าก็คือ เขาเป็นคนที่เสียงดัง ดูเข้มแข็ง ตัวสูง ผิวสีดำแดงกร้านแดด แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนเราเกิดมา ป่าป๊าอุ้มเราเดินไปด้านหลังบ้าน ข้างหลังมีต้นไผ่ แม่บอกว่าป่าป๊าพูดว่า เด็กคนนี้จะเป็นเด็กฉลาด ดูสิ ลูกมองใบไผ่ ลูกเป็นเด็กช่างสังเกตนะ

เราเคยเล่นตัวต่อๆ ตั้งๆ (ที่บ้านเราเรียกมันอย่างนั้น) มันเป็นของเล่นไม้ เอามาตั้งๆ ต่อกันเป็นบ้าน หรือเป็นอะไรก็ได้ตามจินตนาการของเด็ก แล้วมีตัวหนึ่ง มันมีรู เราเอานิ้วใส่เข้าไป แล้วเอาออกไม่ได้ ไม่มีใครช่วยเราแกะได้เลย ต้องให้ป่าป๊าที่กลับมาจากทำงาน เป็นคนเอาเลื่อย มาเลื่อยออกจากมือเราให้

เราจำได้ว่าเราไปเที่ยวที่ไหนซักที่ในเชียงใหม่ แล้วป่าป๊าเอาเราขี่คอ เราว่าเขาคงรักเรามากนะ (แม่บอกว่าป่าป๊ารักเรามากเพราะเราเรียนเก่ง ฮ่าๆๆ) มีอีกตอนหนึ่งที่เราจำได้คือ เรานั่งอยู่หน้ารถ (น่าจะบนตักแม่) มีป่าป๊าเป็นคนขับ ฝนตก ที่ปัดน้ำฝนกำลังทำงานปัดน้ำฝนไปมา เรานั่งมองเม็ดฝน ที่ตกกระทบกับกระจกด้านหน้า แล้วถูกที่ปัดน้ำฝนกวาดลงไปที่กระโปรงรถ โดยมีป่าป๊าบอกให้เราท่องสูตรคูณไปด้วย เราท่องได้นะถึงจะเด็กอยู่มากก็เถอะ

 สองหนึ่งสอง สองสองสี่ ....

แม่บอกว่าป่าป๊า เป็นคนเข้มแข็ง เป็นผู้ชาย แบบที่เป็นผู้ชายจริงๆ เสียดายที่เราไม่ได้เกิดมาเป็นเด็กผู้ชายนะ แต่ไม่เป็นไร เพราะเราก็ได้รับพลังความเข้มแข็งมาจากป่าป๊ามากเหมือนกัน แม่บอกว่าเราชอบอ่านหนังสือ ชอบเรียนหนังสือเหมือนป่าป๊า ป่าป๊าอ่านสามก๊ก จบภายใน 3 วัน ส่วนเราก็อ่านหนังสือเร็วเหมือนกัน

ตอนสมัยเรียนที่ธรรมศาสตร์ป่าป๊าเคยโบกรถแท็กซี่เรียกให้ไปส่งพระที่วัดเพราะป่าป๊าเห็นพระออกมาเดินเที่ยวกลางคืน แม่บอกว่าป่าป๊าเป็นคนไม่นับถือศาสนา แต่ก็รับไม่ได้ที่เห็นอะไรที่มันผิด

มีอยู่ช่วงหนึ่ง ที่เราไปหาหมอดูเพราะตอนนั้นรู้สึกเคว้งคว้างมาก เพื่อนแนะนำให้เราไปเราก็ไป หมอดูบอกว่าให้เราเปลี่ยนชื่อว่ะ จากอรินทม์ เป็นอย่างอื่น จำได้ว่านันภัทร หรืออะไรซักอย่างนี่แหละ คือเปลี่ยนให้ชื่อไม่สันโดษ เปลี่ยนให้ร่ำรวยอะไรก็ว่าไป 

บอกตามตรงตอนนั้นไม่อยากเปลี่ยนเลย เราชอบชื่ออรินทม์มากเกินไป และเรามีความผูกพันธ์กับชื่อนี้มากเกินกว่าจะเปลี่ยนไปเป็นชื่อที่ใครก็ไม่รู้ เอามาจากไหนก็ไม่รู้ หมายความว่าอะไรก็ไม่รู้ เอามาตั้งให้เรา

เราเลยตัดสินใจไม่เปลี่ยนชื่อ ทั้งที่เพื่อนแนะนำว่าถึงไม่เปลี่ยนในชีวิตจริง ก็เปลี่ยนในเฟสบุ๊คก็ได้

เอาเข้าจริงๆ ป่าป๊าไม่ได้ให้เราแค่ชีวิต ไม่ได้ให้แค่ชื่อ ป่าป๊าอยู่ในตัวเรา (ดูได้จากใครๆ ก็ทักว่าเราเหมือนพ่อ) ทั้งนิสัย และลักษณะภายนอก นี่เหลืออย่างเดียวคือเป็นผู้ชายเท่านั้น ก็จะเหมือนแบบเป๊ะๆ เลย (คิดเล่นๆ ถ้าเราถูกเลี้ยงดูมาด้วยป่าป๊า อาจจะห่ามกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ)

ชีวิตของเราดำเนินมาถึงจุดนี้ เราพูดได้เลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนที่เราวางไว้ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน เราเอาอยู่ เรามาอยู่ในจุดที่อยากได้อะไร เราได้ อยากเป็นอะไร เราได้เป็น อยากทำอะไร เราได้ทำ

เราว่าถ้าป่าป๊ายังอยู่ ป่าป๊าจะต้องภูมิใจในตัวเรา เหมือนที่แม่ภูมิใจ ถึงมันจะช้าไปซักหน่อย แต่มันก็ใกล้จะสำเร็จแล้วนะป่าป๊า

แตว่าแตเป็นแค่ อรินทม์ คนที่สันโดษ แต่ก็ไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับศัตรูหน้าไหน แบบที่ป่าป๊าอยากให้เป็น แค่นี้ก็ดีแล้วเนอะป่าป๊าว่ามั้ย?