ก็เลยเป็นที่มาของความอ้อนวอนแฟน เช่นนี้ เราบอกก่อนว่าก่อนไปดูก็คิดไว้ในระดับหนึ่งเรื่องความสวยงามของความรัก แต่กลัวแอบกลัวเลิฟซีน แต่เราชอบฉากที่เป็นอิตาลีมากกกก ก็เลยต้องดูให้ได้(สู้โว้ย)
2.หลังจากดูจบ หนังทำเราซึ้งอยู่นาน เราร้องไห้ ตามประสา เราอ่านรีวิวมาบ้างว่าจะทำให้รู้สึกถึงรักครั้งแรก รู้สึกอยากเจอความรักลึกซึ้งแบบนี้ ไม่ค่อยมีคนพูดถึงด้านครอบครัวเท่าไร ซึ่งเราว่าดีมากเลย เราปลื้มปริ่มในจุดนี้มาก ความรักที่เกิดขึ้นท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่สวยงามไม่ว่าจะเป็นทิวทัศน์และมนุษย์ที่อยู่รอบตัวเอกทั้ง 2 คน สวยงามมากจริงๆๆๆ
3.ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราเลยนะ คือเราไม่นึกถึงรักครั้งแรก เรานึกถึงช่วงแรกของแฟนคนปัจจุบันมากกว่า ช่วงแรกของการคบกันมันแบบเป็นอะไรที่ประหม่ามากๆๆ เหมือนจะมั่นใจแต่ไม่มั่นใจ อยากรู้ความคิดของอีกฝ่ายซะเหลือเกิน ตอนไปกินข้าวกันครั้งแรก เราว่าตอนนั้น sound ในหัวเราเป็นเสียงเปียโนจังหวะเร็วหน่อยเหมือนหัวใจที่เต้นแรง แล้วตอนที่ต่างฝ่ายต่างยอมรับว่าหลงใหลกัน แล้วเราถามว่าทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ เราทำแบบนี้ไปทำไมไม่รู้ตัวว่าเราชอบ เค้าก็เฉลยนั้นนี่ มันแบบเป็นช่วงเวลาตื่นเต้นของความสัมพันธ์ เราต่างอยากรู้จักอีกฝ่าย กระตือรือร้นต่อเรื่องที่เค้าชอบ ความรู้สึกซาบซึ้งใจก็ผุดขึ้นมา
3.ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราเลยนะ คือเราไม่นึกถึงรักครั้งแรก เรานึกถึงช่วงแรกของแฟนคนปัจจุบันมากกว่า ช่วงแรกของการคบกันมันแบบเป็นอะไรที่ประหม่ามากๆๆ เหมือนจะมั่นใจแต่ไม่มั่นใจ อยากรู้ความคิดของอีกฝ่ายซะเหลือเกิน ตอนไปกินข้าวกันครั้งแรก เราว่าตอนนั้น sound ในหัวเราเป็นเสียงเปียโนจังหวะเร็วหน่อยเหมือนหัวใจที่เต้นแรง แล้วตอนที่ต่างฝ่ายต่างยอมรับว่าหลงใหลกัน แล้วเราถามว่าทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ เราทำแบบนี้ไปทำไมไม่รู้ตัวว่าเราชอบ เค้าก็เฉลยนั้นนี่ มันแบบเป็นช่วงเวลาตื่นเต้นของความสัมพันธ์ เราต่างอยากรู้จักอีกฝ่าย กระตือรือร้นต่อเรื่องที่เค้าชอบ ความรู้สึกซาบซึ้งใจก็ผุดขึ้นมา
(แต่ส่วนตัวเราเฉย ๆ นะ)
แล้วมันก็มีสองรอบต่อวัน เมเจอร์รัชโยฯ
แต่โครตกลัวว่าไปแล้วจะไม่มีใครดู
แล้วโรงมันจะไม่ฉายก็ไปเสียเที่ยว เฮ้อ!!!
แถมเรื่องที่อยากดูเยอะมาก ประมาณ 3-4 เรื่อง
ฉายมันแต่ไอ้ เมเจอร์รัชโยฯ
(แอบมาบ่นไม่รู้จะบ่นให้ใครฟัง สงสัยจะอดดูยกเซ็ต)