บทแรกของหนังสือเล่มนี้ คุณมิสเตอร์พาสปอร์ต จะแจกแจงประเภทการเดินทางออกมาเป็นสามประเภท(อ้าว แบ่งไม่เท่ากันซะงั้น) คือ ซื้อทัวร์ ไปรบกวนคนอื่น(ญาติหรือเพื่อน)พาไป และ ไปเอง โดยเธอให้รายละเอียดในการซื้อทัวร์ไว้เยอะที่สุด เพื่อจะบอกว่า เวลาจะท่องเที่ยว เธอเลือก "ซื้อทัวร์"

     จากนั้นจะเข้าสู่บทที่ยาวที่สุดและสนุกที่สุด เส้นทางท่องเที่ยวในฝัน ในบทนี้จะเริ่มที่การจัดงบประมาณ และเที่ยวตามวัตถุประสงค์ก่อน จากนั้นจะพาไปท่องเที่ยวประเทศต่างๆถึงสี่สิบประเทศ ซึ่งรูปแบบการนำเสนอจะอยู่ในรูปแบบเดียวกันนั่นคือ เธอจะวางรูปแบบโปรแกรมทัวร์มาให้ ต่อด้วยเล่าถึงประสบการณ์การเดินทางของตัวเอง (ไปมาอย่างน้อยสี่สิบประเทศแล้ว....น่าอิจฉาจัง) บทวิเคราะห์วิจารณ์ ราคาโดยประมาณ ช่วงเวลาที่เหมาะสม และ สายการบินที่เปิดให้บริการ

     เท่าที่อ่านรู้สึกว่า มันก็คือ...หนังสือท่องเที่ยวแหละ เพียงแต่ว่าหนังสือท่องเที่ยวที่เคยอ่านนั้น มักเจาะลึกเป็นประเทศๆเดียวในเล่ม หรืออาจจะเป็นทริปสำหรับการเดินทางเพียงไม่กี่ประเทศ แลหากเป็นบันทึกการเดินทาง ก็จะเป็นบันทึกการเดินทางเพียงทริปเดียว

     ในขณะที่หนังสือเล่มนี้ ได้รวมทริปการเดินทาง.....อย่างน้อยก็สี่สิบทริป สี่สิบประเทศ รวมไว้ด้วยกันในเล่มเดียว เพื่อจะยืนยันความเห็นของผู้เขียนว่า จะไปเที่ยวน่ะ ซื้อทัวร์เถอะ แต่ก่อนซื้อ อ่านหนังสือเธอก่อน เธอจะช่วยแจกแจงให้ฟังว่า ทัวร์ที่ซื้อไปแต่ละประเทศแล้วจะคุ้มน่ะ มันควรจะเป็นงี้ๆๆๆ ดังที่ได้กล่าวมาแล้วในเล่ม

     ซึ่ง ถ้าจะไปจุดหมายปลายทางเดียวกับเธอ ถามว่าซื้อทัวร์ดีไหม ก็คงจะดีจริงๆ ยิ่งหากจะไปกับที่บ้านคงจะเลือกไปกับทัวร์เป็นแน่ เพราะคุณนายและคุณชายผู้เกษียณแล้วที่บ้านนั้นท่านนิยมชมชอบการไปแบบชิวๆและมีคนบริการ ท่านว่า ไม่เหนื่อยดี

     แต่ๆๆ ปัญหาคือ สิ่งที่อยากไป มันไม่ได้อยู่ในทัวร์น่ะสิ ไม่ว่าจะเป็น Alliance Arena ในเมือง         

มิวนิค(ชาวบ้านเขารู้หมดเลยว่าเชียร์ทีมอะไร เอิ้ก) หรือสนามบอลของเมืองต่างๆในยุโรป หรือแม้แต่ Pokemon Center หรือ Pokemon Café ที่เมืองโตเกียวหรือโอซาก้า หรือแม้แต่พิพิธภัณฑ์จิบลิ ซึ่ง....ยังไม่เห็นทัวร์ไหนจัดอยู่ในโปรแกรมเลยสักนิด (อย่างว่าแหละ ทีมบอลกับการ์ตูนเป็นความชอบส่วนบุคคล) มันย่อมไม่สามารถไปทัวร์ที่ตอบโจทก์ในใจได้

     แต่ก็นะ เป็นคนไม่ค่อยมีกลุ่มน่ะ จะทำอะไรแบบกลุ่มๆเลยค่อนข้างจะจนปัญญา เอาเถอะ แล้วแต่โชคชะตาฟ้ากำหนด ถ้าโชคดีมากพอ อาจได้แบกเป้ไปนั่งละเลียดแกงกะหรี่คาบิกอน ณ โปเกมอนคาเฟ่คนเดียวก็เป็นได้

     กลับมาที่หนังสือเล่มนี้ สิ่งหนึ่งที่ชอบคือบทเรื่องเที่ยว คืออ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวถึงสี่สิบประเทศในเล่มเดียว แถมยังมีเคล็ดลับคำแนะนำต่างๆ ทั้งในเรื่องการซื้อทัวร์ และเรื่องการท่องเที่ยว ให้ได้เตรียมตัวและระวังกันไว้อีกด้วย เสียดาย ถ้ารูปสถานที่ต่างๆเป็นรูปสี คงตื่นตาตื่นใจกว่านี้ แต่แค่นี้ก็โอเคอยู่นะ (ถ้าเป็นรูปสีขึ้นราคาแน่ ฮ่า)

     ในยามที่ แค่ไปต่างจังหวัดก็ยังกลัวติดโรค แบบนี้ เราๆท่านๆก็คงต้องเที่ยวๆใกล้ๆ หรือไม่ก็เที่ยวทิพย์ กันไปก่อน และการอ่านหนังสือก็เป็นการเที่ยวทิพย์ที่น่าสนใจ และหากทัวร์ที่หย่อนคนลงสถานที่ท่องเที่ยวหนึ่งแค่ห้านาทีแล้วย้ายที่ คือทัวร์ที่เรียกกันว่า ชะโงกทัวร์ เพราะแค่สัมผัสผิวเผินแล้วไปต่อเพื่อเก็บสถานที่ได้เยอะๆ การที่หนังสือเล่มเดียวพาไปถึงสี่สิบประเทศแบบเจาะสถานที่เพียงบางสถานที่ หนังสือเล่มนี้อาจจะถือเป็น ชะโงกทัวร์ เล่มหนึ่ง (แต่ก็..ข้อมูลเยอะนะ)