คิมดงฮันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา ร่างสูงเดินไปมาอยู่หน้าป้ายหยุดรถประจำทางเหมือนหนูติดจั่น เขามาก่อนเวลาตั้งเกือบครึ่งชม. แน่ล่ะ ก็คนมันตื่นเต้นนี่นา เมื่อคืนกว่าจะนอนได้ก็เลือกชุดที่จะใส่วันนี้อยู่หลายตลบ

“ดงฮันอ่ารอนานมั้ย”

ร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอีกคน สองมือเท้ากับเข่าตัวเองไว้พลางหอบหายใจอย่างหนัก

“ไม่เห็นต้องวิ่งเลยเดี๋ยวก็ล้มหรอก”

คนโดนดุยิ้มกว้างก่อนจะหัวเราะออกมาจนตากลมๆนั่นโค้งเป็นสระอิ มือเล็กยกขึ้นมากุมสองแก้มคนตัวสูงแล้วออกแรงดึงด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ไม่ล้มหร่อกน่า”

“ยังไงดงฮันก็ต้องรับเราทันอยู่แล้ว”

“ดื้อจริงๆเลยคิมดงฮยอน”

ยกมือมาลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนพลางโยกไปมาอย่างเอ็นดู ก่อนจะเลื่อนลงมาคว้ามือเล็กมากุมไว้แล้วออกเดินไปด้วยกัน

อ่า เดทแรกมันก็จะเขินๆกันแบบนี้แหละเนอะ