อาจจะเพราะแม่เป็นช่างภาพ เราก็เลยชอบถ่ายรูปล่ะมั้ง
แต่เราก็ได้แค่ยกกล้องขึ้นมา กดแชะ ถ่ายจบ
ตั้งค่าอะไรไม่เป็นหรอก
อยู่ๆก็มีความคิดอยากได้กล้องฟิล์มมาสักตัว
อยากปุ๊ปก็กดสั่งไปปั๊ปไม่ได้คิดอะไรเลย
กล้องฟิล์มตัวแรกของเราคือ
กล้องป๊อกแป๊กสีแดงแจ๊ด
พอกล้องมาถึงเราตื่นเต้นใหญ่ วันถัดมารีบออกจากบ้านไปซื้อฟิล์ม
ใส่ฟิล์มก็ไม่เป็นต้องเดินกลับมาที่ร้านให้พี่เขาใส่ให้
รูปแรกที่ถ่าย :)
แสงรั่วซะงั้น แต่ชอบแฮะ
ยังคงคอนเซปแสงรั่วเหมือนเดิม
รูปนี่เราออกไปเดินเล่น เจอเด็กน้อยกำลังเล่นกับคุณลุง
ที่นี้ อาม่าอากงจะชอบพาหลานๆออกมาเดินเล่น
รูปไม่โฟกัส แต่ความทรงจำชัดเจน
คนเยอะมาก เดินแล้วแทบชนกัน
ชอบตึกของเขา
สวนสาธารณะท่ามกลางความวุ่นวาย
รถติดไม่แพ้เมืองไทย
ซอยอาหาร ภายนอกอาจไม่น่าเข้า แต่รสชาติอาหารข้างในนี่สุดยอดเลย
ตอนเช้าๆ ที่อากาศต่ำลงเหลือแค่สิบกว่าๆ
ก็มีเกี๊ยวกับซาลาเปาของอาแปะช่วยเอาไว้
ทำไมชอบถ่ายกระจก? อาจเพราะถ้ามันไม่สะท้อนตัวเรา มันก็คงเผยให้เห็นภายนอกล่ะมั้ง
ชอบภาพโทนนี้:)
หมดแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in