อะนาคิดว่าเธอจะสามารถรับมือกับมันได้มากกว่านี้ รับมือกับความผิดพลาด รับมือกับการทำให้คนผิดหวัง เป็นทหารที่ดี ผู้บังคับบัญชาที่ดี แม่ที่ดี แต่– ไม่ ทันทีที่เธอได้สติและรู้ถึงความเป็นไป เธอกลับเลือกที่จะหลับตาอีกข้างที่เหลือ แล้วหันหลังให้ทุกอย่าง ให้เเจ็ก ให้กาเบรียล ให้โอเวอร์วอช
ให้ฟารีฮา และโลกทั้งใบ
เธอพยายามตอบตัวเองเหมือนกัน เกิดอะไรขึ้น อะนา? เธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้และหันหลัง คนที่เลือกจะเบือนหน้าหนีเวลาเกิดเรื่องไม่น่ามอง แต่ตอนนี้เล่า? นานหลายปีที่เธอเอาแต่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง แผลที่ตาข้างขวาสมานตัวแล้ว ไม่ทำให้เจ็บหรือระคายเคืองอีกต่อไป สายตาข้างที่ยังดีทอดมองไปที่ปลายเตียง บนผนังนั่น, ปืนของเธอถูกแขวนเอาไว้เหมือนไม้กอลฟ์เก่า ๆ ที่เจ้าของซื้อมาเพราะความอยากได้ที่ไร้เหตุผล มีเพียงร่องรอยและ– ฮ่า รอยบากที่กระจัดกระจายไปทั่วที่บอกว่ามันผ่านการใช้มาอย่างโชกโชนแค่ไหน
เธอมองมันอยู่อีกซักพัก จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกมันจ้องเขม็งอยู่ โอ้ มันหงุดหงิดได้ที่เชียวล่ะ นานเหลือเกินที่เธอเพียงแค่แขวนมันเอาไว้เฉย ๆ ไม่ได้แม้แต่เอามาเช็ดทำความสะอาดอย่างที่เคยทำ อะนาเก่งเรื่องทำให้คนหงุดหงิดมาแต่ไหนแต่ไร โดยเฉพาะกับคนสนิททั้งหลาย หลัง ๆ มานี้ก็ดูเหมือนจะเก่งเรื่องการทำให้คนผิดหวังเข้าไปอีกอย่าง
เธอรู้ว่ามันเป็นแค่การคิดไปเองเมื่อเธอรู้สึกถึงความสั่นไหวเบา ๆ ของกระบอกปืนเมื่อเธอเอื้อมมือไปแตะมัน ปลายนิ้วลูบเหล็กเย็นเฉียบอย่างทะนุถนอมเกินจำเป็น บางส่วนยังเสียหายจากการยิงในครั้งนั้น ทำไมฉันถึงลืมไปได้ อะนาตำหนิตัวเองในใจ เธอปล่อยให้มันทรมานมานานแค่ไหนแล้วนะ
เธอได้ยินข่าวของโอเวอร์วอชใหม่ คำประกาศจากวินสตัน การกลับมารวมตัวกันของ– ครอบครัว แองเจล่า ไรน์ฮาร์ดท์ ท็อบยอร์น เทรเซอร์ แมคครี และ.. ฟารีฮา
(เธอร้องไห้เมื่อได้เห็นรูปของลูก เธอโตขึ้นมาก ทั้งเปลี่ยนแปลงและคล้ายเดิมไปหมด ฟารีฮาดูแข็งแรง ความมั่นใจสะท้อนออกมาจากดวงตาและคางที่เชิดสูง ที่ขอบตาล่างมีรอยสัก ตาแห่งฮอรัส)
เธอต้องกลับไป ส่วนหนึ่งในตัวเธอตะโกนร้อง ไปที่นั่น อะนา! ลูกสาวของเธออยู่ที่นั่น! หมดเวลาเล่นแกล้งตายแล้ว แต่อีกส่วนกลับกระตือรือร้นน้อยกว่านั้นมาก เธอคิดว่าฟารีฮาจะคิดยังไงถ้าได้เจอแม่ที่ทิ้งเธอไปตั้งหลายปี? ฮึ? ดูแววตาของเธอสิ เธอสู้สายตาของลูกได้จริงเหรออะนา เธอเข้มแข็งขนาดนั้นเลย? ฉันว่าไม่
เธอจึงยังไม่ได้กลับไป
แต่วันต่อมา เธอนำสโคปอันใหม่มาเปลี่ยนให้กับปืน มันครางฮึ่มอย่างพอใจยิ่งกว่าอะไรเมื่อเธอยกขึ้น เเนบกับตาข้าง– เอ่อ ซ้าย มันทุลักทุเลนิดหน่อย แต่เธอเชื่อว่าอีกไม่นานจะปรับตัวให้ชินกับมันได้ เธอรู้ว่าเธอจะหากระสุนของมันได้จากที่ไหน แองเจล่าคงไม่ชอบใจแน่ แต่เธอก็ไม่คิดจะเปลี่ยนแผน
ตอนนี้เธอจะยังไม่กลับไป ยังก่อน ตัวเธอในตอนนี้ไม่สามารถทำประโยชน์อะไรให้กับโอเวอร์วอชได้ มีเสียงซุบซิบถึงการมาของทาลอนในอียิปต์ อะนาคิดว่าเธอจะเริ่มจากตรงนั้นเสียก่อน
ขอเวลาให้เธอสามารถเป็นได้มากกว่านี้
แล้วเธอจะไม่ทำให้ใครต้องผิดหวังอีก
ฟิคตอนนี้จังหวะไม่เร็ว เรื่อยๆ มากกว่า แต่เป็นความเรื่อยที่ดี มันค่อยๆขยี้ ให้เห็นการตัดสินใจกลับไป อ่านแล้วรู้สึกตามที่โหวตเลยค่ะ "ซึ้ง"