เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ลองอ่านหนังสือกาลครั้งหนึ่ง ณ ช่วงเวลาของเรา
(รีวิว) ขอให้รักคุ้มครอง , องอาจ ชัยชาญชีพ
  • คงเริ่มจากเสียงเพลงที่ดังขึ้นมา

    หลังจากที่กำลังเขียนบางสิ่งลงไป

    เพลงที่บรรเลงด้วยจังหวะที่ละมุน

    ในค่ำคืนที่มีคำถามขึ้นมาว่า

        

    ' Are you lonesome tonight
    คุณเปล่าเปลี่ยวหรือไม่ ในค่ำคืนนี้ ' 

    และไม่นานนักที่เพลงนั้นจะเริ่มบรรเลงต่อ 

    แต่นั่นช่างอ้างว้างเปลี่ยวใจในคืนไร้ดาวประดับ


    And why I'll never know
    แล้วทำไมผมจึงจะไม่รู้
    Honey, you lied when you said you loved me
    ที่รัก, คุณโกหก ยามเมื่อบอกว่า ฉันรักคุณ
    And I had no cause to doubt you
    ผมไม่เคยคิดจะแคลงใจเลยสักนิด
    But I'd rather go on hearing your lies
    และยังคงร่ำหาคำโกหกเหล่านั้นจากคุณ
    Than go on living without you
    มากกว่าจะปราศจากคุณไป
    Now the stage is bare and I'm standing there
    เวทียามนี้ว่างเปล่า ผมยังคงอยู่บนนั้น
    With emptiness all around
    รายล้อมด้วยความเปลี่ยวอ้าง
    And if you won't come back to me
    และถ้าในเมื่อคุณไม่กลับมาแล้ว
    Then make them bring the curtain down
    ละครของเราคงถูกดึงม่านลงไป
    Is your heart filled with pain, shall I come back again?
    แต่แล้วถ้าวันใดที่ใจของคุณเจ็บช้ำ
    ขอให้ผมได้กลับไปดูแลอีกครั้งจะได้หรือไ่ม่
    Tell me dear, are you lonesome tonight ?
    บอกผมที่รัก ว่าคืนนี้คุณเปลี่ยวใจหรือเปล่า
                                                                                                                                                                  



    งานเทศกาล
    เสียงเพลงรื่นเริง ลมหนาวโชยแผ่ว
    ล้วนแล้วแต่ช่วยกันทำให้          
    ความเหงาเศร้าของใครบางคน  
    ทวีความรุนแรงขึ้น

  • ขอให้รักคุ้มครอง องอาจ ชัยชาญชีพ เขียน                                                                                                                                                          สำนักพิมพ์เป็ดเต่าควาย    ราคา 185 บาท

    ADVERTISEMENT


    โดยปกติแล้วฉันไม่ได้ชื่นชอบกันกับงานสังสรรค์
    มากนัก งานรื่นเริงและการที่ต้องเดินออกจาก
    ที่พักพิงสำหรับฉันนั้นเป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย
    มันไม่ได้เป็นที่โปรดปรานมากนักกับการ
    พบปะมากมายกับคนหลากหลาย

    ที่เด่นชัดในความรู้สึก ณ เวลานั้นช่างโดดเดี่ยว

    ผู้คนหลั่งไหลเข้ามากันเป็นกลุ่ม

    มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะเข้าไปทักทาย

    และสุดท้าย ก็เหลือเพียงเก้าอี้ว่างเปล่าตรงหน้า

    ถึงกระนั้น, ฉันก็ยังพอมีมิตรสหายอยู่บ้าง

    แม้จะน้อยนิด พอบรรเทาความเหงาได้

    แต่วันหนึ่งก็ห่างหายกันไปฉันไม่แน่ใจนัก

    คงเป็นเพราะพวกเรานั้น อยู่ห่างกันออกไปมากแล้ว

    และแม้ฉันจะไม่ชอบ พบปะผู้คนมากมายเพื่อทำความรู้จัก

    ภายในนั้นก็ยังคงต้องการ การยอมรับ กับใครสักคนในคืนที่เปล่าเปลี่ยว


    ไม่มีใครรักเฟอร์นานโด คือเรื่องสั้นบทแรก
    ที่คุณจะเปิดอ่าน และได้เจอก่อนใครใคร
    มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ใคร ๆ ได้เข้าใจ
    และรับรู้อีกด้านที่เราทำอยู่ แต่ประเด็นของ
    หน้าที่ กับความรู้สึกนั้นต่างกัน เพราะสักวัน
    ที่มันปรับเข้ากันไม่ได้ หนทางก็อาจจะมี
    เพียงบอกลา ถ้าพูดถึงเพียงความรู้สึกแล้ว
    มากกว่าการยอมรับ คือความเข้าใจ
    เฟอร์นานโดไม่ได้ต้องการจากผู้อื่น
    เขายอมรับในตัวเองได้

    " มันไม่ง่ายเลยเพื่อน...มันไม่ง่ายเลย "

    ใช่ มันไม่ง่ายเลยละ แล้วถ้าปลีกตัวออกไป
    เสียเอง จะเป็นวิธีที่ง่ายกว่าหรือไม่ เลือกหนทาง
    ที่ดีกว่าเพื่อเยียวยาความเปราะบางภายใน
    หรือความสบายของตัวเองที่ไม่ต้องพวังถึงผู้อื่น
    แต่ใครสักคนที่เข้าใจบางสิ่ง แม้มันจะเล็กน้อย
    ก็ตาม ที่ใคร ๆ กลับข้ามผ่านมันไป

    ตบบ่าเบา ๆ ก่อนจากลา หรือนั่นเพราะยัง
    ไม่เคยรู้จักเพื่อนร่วมบ้านดี กระทั่งเฟอร์นานโดเอง
    เลยไม่ได้รู้สึกปิดกั้น หรือพานจะไม่ชอบ
    ในตัวเขามากนัก ใครก็ต่างมีเหตุผลในการกระทำ
    บางอย่าง ฉันจะสามารถใช้ประโยคนี้
    กับเรื่องของเขาได้ไหมนะ แต่เพราะเป็นแบบนั้น
    จึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า

    " ขอให้เธอโชคดี ขอให้รักคุ้มครอง "

    บันทึกไว้ว่าเป็นบทที่ชอบเป็นอันดับแรก
    จบด้วยความเหงา และไม่มีการจากลากับใคร
    ดังเรื่องธรรมดา เดินเข้ามาและกลับออกไปอย่าง
    เงียบเชียบ​ เป็นอะไรที่รู้สึกมีอารมณ์​ร่วมได้อย่าง
    ง่ายได้ ไม่มีการอธิบาย ปล่อยให้มันเป็นเรื่อง
    ปกติ เมื่อเขาได้ตัดสิน จะอธิบายไปอย่างไร
    ก็คงจะช้าเกินไปเสียแล้ว


  • กระนั้นก็ยังมีอีกเรื่องที่ดึงดูดใจ ความสัมพั​นธ์
    ของหญิงและชายที่ต่างมีคนรักของตัวเอง

    ลุงสะพานและเช้าวันที่เธอไม่อยู่
    ว่าแล้วก็ทำให้นึกถึงเพลง These Days ของ
    Rudimental feat. Jess Glynne,
    Macklemore & Dan Caplen

    Watching us both turn cold
    มองดูเราทั้งสองที่กำลังกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้า
    Oh, I know it ain't pretty
    ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ดีนักหรอก
    When two hearts get broke
    เมื่อรักของเรานั้นพังลง
    Yeah, I know it ain't pretty
    ใช่ ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ดีนักหรอก
    When two hearts get broke
    เมื่อรักของเรานั้นสลายไป
    I hope someday we'll sit down together
    แต่ฉันก็หวังว่าสักวัน ว่าเราคงจะได้มานั่งอยู่ด้วยกัน

    โดยที่ไม่ต้องพบกับเรื่องวุ่นวายในความสัมพันธ์
    อันยุ่งเหยิงของเราทั้งคู่ นั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ฉัน
    อยากจะเติมต่อลงไป การพบรักของชาย
    ที่มีครอบครัว หญิงสาวที่มีแฟนหนุ่ม
    จะว่าพรหมลิขิตที่มาผิดเวลาแบบนั้นก็ได้
    แต่นั่นเป็นช่วงเวลาวันหยุดที่ดี แลกกับ
    การเป็นเพียงความทรงจำ เพ้อฝัน

    ความรักมักเป็นสิ่งสวยงาม และล่อใจ
    ให้หลงกับดักของความเจ็บปวดด้วยเช่นกัน

    ที่รอยยิ้มของใครบางคนจะจางหายไป
    กลายเป็นความแปลกหน้า เพื่อลดความรู้สึกผิด
    นั้นไว้ภายใน

    ช่วงเวลาการบอกลานั้นใช้เวลาไม่นานนัก
    แต่ยามเช้าภายหลังนั้นที่ยากกว่าคือการที่
    ได้รับรู้ว่าไม่มีเธออยู่อีกแล้ว
  • " ความรักเป็นเรื่องของหัวใจของคนที่อยู่ในรัก
    มิใช่เป็นของพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน
    ที่มักส่งสายตามาตัดสินมีบางคู่เหมาะสม
    ผู้คนนิยมแต่สุดท้ายล้มเหลวในการประคับ
    ประคองรอดจนถึงฝั่ง ไม่มีใครล่วงรู้ตอนจบ
    ของชีวิตรักใคร "
                                                           รักในนามของเรา หน้า 141

    เพลงที่ได้ฟังนั้นผ่านมาเรื่อย ๆ ให้ฉันได้นึกถึง
    ความหลังเก่า ๆ ความสัมพันธ์ที่น่าจดจำ หรือขบขัน เศร้าสร้อย
    บางทีก็คงจบไปเหมือนเพลงที่เล่นอยู่
    จนถึงโน๊ตตัวสุดท้าย เมื่อฉันดำเนินมาจวบจน
    บทสุดท้าย ก็ยังมีความรู้สึกลงท้ายว่าขอให้โชคดี
    ในความรัก ในความสุข และความธรรมดา
    ในความสัมพันธ์อันหลากหลาย ที่บางเรื่องก็จบลง
    ด้วยรอยยิ้ม บางครั้งก็ตกตะกอนหลงเหลืออยู่
    จบลงด้วยการที่พลิกเปิดไปยังหน้าสุดท้าย
    และอวยพรให้เธอโชคดีสักแห่ง

    แม้ว่าสุดท้ายแล้วก็มีเพียงเราที่รู้สึกได้อย่างชัดเจน
    กับสิ่งที่เหลืออยู่เมื่อสัมผัสด้วยตนเอง จึงได้รู้แจ่มแจ้ง
    โดยที่ไม่ต้องรอใครมาบอก หรือตัดสิน
    เพราะรักคือเรื่องของเราเอง คือเรื่องของคนรักที่จะ
    เลือกทาง ไม่ใช่ผู้คนผิวเผินที่เข้ามาย่างกราย
    ในความสัมพันธ์​เพียงฉาบฉวย​ ในรักของรักของเรา

    เรื่องสั้น 12 เรื่องที่อัดแน่นอยู่ในหนังสือเล่มหนึ่ง
    เรื่องธรรมดาสามัญ เรื่องตลกขบขันสำหรับใคร
    บางคน ความเรียบง่ายที่หลากอารมณ์​
    ใน ขอให้รักคุ้มครอง

    - ไม่มีใครรักเฟอร์นานโด : Nobody loves Fernando
    - แองเจล่า นางฟ้าคุ้กกี้ : Angela, the angel of cookies
    - เพลงของเรา : Our song
    - สกายออฟโฮ้ป : Sky of Hope
    - ลุงสะพานและเช้าวันที่เธอไม่อยู่ : Mr. Bridge on the day she was gone
    - อะลาวอ๋าวอั๊ย : "a-law-aw-ai"
    - แมววิเศษ : Super Cat
    - เสียงของลม : The sound of wind
    - รักในนามของเรา : In the name of our love
    - วิถีแห่งรัก : Love is...
    - เรื่องที่เรา (ไม่) เข้าใจ : When we believe...
    - โมงยามแห่งความเศร้า : The moment of sadness

    -สุดท้ายนี้เช่นเคยค่ะ หวังว่าทุกท่านจะสนุก                                                                                                ไปกับการอ่านเช่นด้วยกันนะคะ- 



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in