หน้าชีทของเพื่อนข้างๆเปลี่ยนไปเเล้ว
ตัวอักษรมากมายในนั้น... ทำฉันตาลาย
ตัวอักษร รูปภาพ มากมาย...
ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ มากมาย...
เวลาหนึ่งนาทีในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้านี้ยาวนานกว่าสามปีในโลกภายนอก...
โลกอิสระภายนอก...
โลกที่โลดเเล่นได้ด้วยความคิดของตัวเอง
ในนี้เหมือนคุก...
คุกของโลกก้าวหน้า...
นี่ฉันพาตัวเองเข้ามาที่นี่ทำไม
ครอบครัวฉันเสียเงินตั้งมากมายให้คุกนี้ทำไม
ทุกคนคงไม่ชอบคุก
เเต่กลับส่งเงินให้ผู้คุมทุกเทอม
ผู้คุมในร่างของครูผู้หญิงที่ยืนพูดบางอย่างอยู่หน้าห้อง
เเน่นอนฉันไม่เข้าใจมัน
หัวหน้านายพล...
ในคราบผู้อำนวยการใหญ่...
ในคุกนี้... หลายคนเต็มใจอยู่
หลายคน... เต็มใจทำตามกฎของที่นี่
เเต่นั่น... ไม่ใช่ฉัน
พวกเขาคงคิดว่าที่นี่คือสวรรค์
เเต่นั่น... ไม่ใช่ฉัน
ฉันพาตัวเองมาที่นี่ทำไม...
ฉันตื่นเช้ามาเเบบไม่ได้กินข้าวเช้าทำไม ทั้งๆที่มันสำคัญที่สุด...
ฉันต้องนั่งฟังผู้คุมในร่างครูบ่นทำไม
พวกเขาพูดอะไรกัน
ฉันไม่เข้าใจ
มันกลายเป็นภาษาต่างดาว
เหมือนมีเพียงฉัน...
ที่ไม่เข้าใจ...
ทำไมคนอื่นพยักหน้า...
ทำไมฉันส่ายหน้า...
ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง...
ทำไมฉันไม่เข้าใจ...
รั้วกำเเพงถูกก่อข้างฉัน
ฉันถูกขังอยู่ที่นี่
ฉันมาที่คุกนี้ทำไม...
พวกคุณไม่มองว่านี่คือคุกหรืิอ
นี่มันคุกที่ทรมาณที่สุด
กำเเพงข้างโรงเรียน มันคือรั้วลวดหนามดีๆนี่เอง...
ทำไมพวกคุณไม่รู้สึก...
นี่มันยิ่งกว่านาซี...
ทำไมพวกคุณยอมมัน...
ทำไมพวกคุณเห็นดีกับมัน...
ทำไม...?
ฉันเเค่ไม่เข้าใจ
ฉันจะพาตัวเองออกไปจากที่นี่
ฉันต้องออกไป...
ฉันจะออกไป...
พาฉันออกไปที...
ที่นี่มันคุก!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in