มุมมองของความสำคัญของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน ดังคำกล่าวที่ว่า “เรามิอาจจะดึงรั้งสิ่งใดไว้ได้ นอกเสียจากความทรงจำ” เราทุกคนนั้นมีความทรงจำด้วยกันทุกคน เพียงแต่เราจะมองมันด้วยสายตาอย่างไร หากเรามองมันด้วยท่าทีของความเข้าใจ ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาก็ล้วนแต่เป็นโมเมนต์ที่น่าจดจำอย่างยิ่ง เราจึงใช้ความทรงจำให้เกิดประโยชน์สูงที่สุด นั่นก็คือการให้ความสำคัญกับเหตุการณ์นั่นเอง.

เหตุการณ์ก็คือความสำคัญ

ไม่มีเหตุการณ์ใดจะบ่งชี้ไปถึงความสำคัญได้ นอกเสียจากทุก ๆ ความทรงจำนั้นหล่อหลอมให้คน ๆ หนึ่งกลายมาเป็นอย่างสิ่งที่เขาเป็นในทุกวันนี้ เราทุกคนเป็นเหมือนต้นกล้าเล็ก ๆ ที่ต้องคอยให้ต้นไม้ใหญ่ปกคลุมเอาไว้ก่อน ต่อมาต้นกล้านี้ก็ย่อมเติบใหญ่ตามไป ชีวิตก็คงเป็นการเชื่อมโยงของทุกสรรพสิ่งเข้าด้วยกัน ไม่เว้นแต่ละวัน เราก็แค่เพียงใช้ชีวิตตามทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ หลังจากนั้นเราก็ค่อย ๆ เล็งเห็นว่าชีวิตเราจะต้องปรับเปลี่ยนอะไรบ้าง เพื่อบางสิ่งที่ดีขึ้นกว่าเดิม ความสำคัญของเหตุการณ์ก็คงอยู่ตรงนี้แหละ มันเป็นส่วนต่อขยายในความทรงจำว่า เราอยากจดจำอะไรไว้บ้างก็เท่านั้นเอง.

แล้วความสำคัญของชีวิตก็มาบอกกับเราว่า เราควรจะสังเกตในสิ่งที่เป็นสัญญาณเตือนต่าง ๆ เพื่อให้เราย้ำเตือนตัวเองว่า สิ่งที่สำคัญอยู่ทุกหนทุกแห่งบนโลกใบนี้ ไม่ใช่เพียงแค่เราไม่ได้ในสิ่งที่เราต้องการก็พาลโทษทุกสิ่งว่ามันไม่สำคัญ ทว่า การเปิดมุมมองใหม่ ๆ ลองมองดูสิ่งที่ไม่เคยมองดู สิ่งเหล่านั้นอาจจะเป็นตัวแปรของอนาคตก็ได้เหมือนกัน ขอแค่เพียงเราเปิดใจรับรู้ว่า โลกใบนี้มีสิ่งต่าง ๆ มากมายที่เราควรจะให้คุณค่ากับมัน โดยที่เราจะเริ่มเล็งเห็นแล้วว่า ทุกความสำคัญ และทุกเหตุการณ์ มันเป็นเพียงแค่ภาพ ๆ หนึ่งที่เข้ามายังชีวิตของเราเท่านั้นเอง ยิ้มรับกับสิ่งที่เจอ แล้วเราจะเป็นผู้คว้าเหตุการณ์ไว้ได้จริง.

ความหมายของชีวิตคือความทรงจำ

เมื่อเราแก่ตัวลงไป สิ่งที่เราจะจดจำมากที่สุดนั่นก็คือ ความทรงจำในอดีต แล้วเมื่อความทรงจำในอดีตจะมาเป็นตัวบ่งชี้ว่าเราจะมีความสุข ณ ตอนนี้จริง ๆ รึเปล่า มันก็จึงเป็นเรื่องที่น่าฉงนสงสัยอย่างยิ่ง แต่แล้วการเปลี่ยนแปลงความทรงจำเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ เพราะเราผูกเรื่องราวเอาไว้จนกลายเป็นปมใหญ่ที่มันร้อยรัดความคิด และจิตใจของเราไว้หมดแล้ว ถ้าเราต้องการจะมีชีวิตที่สุขสมบูรณ์ เราต้องอย่าหลงลืมว่าการสร้างความหมายชีวิตเป็นสิ่งที่สำคัญ ทุก ๆ โอกาสที่เราได้รับบางสิ่ง มันเป็นกุญแจที่จะไขไปสู่อีกประตูหนึ่ง แล้วการเปลี่ยนแปลงที่ดีก็ย่อมตามมาเป็นผลพลอยได้ ความทรงจำในอดีตก็จะมีความหมายตามมาเป็นเหมือนของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับชีวิตเรา.

ผู้คนมากมายหลงลืมสิ่งที่สำคัญ นั่นคือเหตุการณ์ที่ดี และไม่ดีต่าง ๆ มันย่อมเป็นตัวหล่อหลอมความหมายของชีวิต มิใช่เป็นสิ่งที่น่าจดจำอย่างเดียว จึงจะเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเสมอไป คล้ายกันกับว่ายิ่งเราผ่านร้อนผ่านหนาวในชีวิตมามาก เราก็จะรับรู้ และเรียนรู้ถึงประสบการณ์ของชีวิตได้มาก ผสมปนเปไปกับการขบคิดของเหตุการณ์ต่าง ๆ เข้าด้วยกัน มันก็จะยิ่งทำให้ทุกสิ่งกลมกล่อมน่านำไปใช้มากยิ่งขึ้น ชีวิตก็เป็นเช่นนี้แหละ มันเป็นของมันแบบนั้น แล้วมันก็จะดำเนินแบบนี้ต่อไปจนกระทั่งเราลาจากโลกนี้ไป ความสุขในชีวิตจึงแปรผันตรงกันกับความคิด จิตใจ และสมองในร่างกายเรา มันเป็นเหมือนเครื่องมือที่จำเป็นในการใช้ชีวิตให้ดียิ่งขึ้นไป.

เราเลือกสิ่งที่เจอไม่ได้แต่เราเลือกกระทำได้

หากว่าเราไม่สามารถเลือกเหตุการณ์ที่เข้ามาได้ แต่เราเลือกจำ และกระทำได้ว่า เราจะจดจำมันด้วยท่าทีเช่นไร มีหลายคนที่หลงอยู่ในวังวนของการที่คิดว่า ชีวิตเราเป็นชีวิตที่ไม่ดี ไม่ได้น่าชื่นชมเท่าไรนัก แต่เขาเหล่านั้นหารู้ไม่ว่า ชีวิตทุกชีวิตนั้นล้วนมีคุณค่าเป็นของ ๆ ตน หากคุณค่านั้นคือ การที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ และเกิดมายังยุคสมัยที่เรายังสามารถสนทนากันได้อย่างที่เป็นอยู่แบบนี้นั่นแหละ คือความโชคดีอย่างยิ่ง ในขณะที่เราคิดว่าเราโชคร้ายนั่นก็ยังเป็นความโชคดีโดยนัยยะ เพราะหากว่าเรามีเวลาที่หยุดคิดได้ นั่นคือเวลาที่ล้ำค่าอย่างยิ่ง เพราะถ้าเราลองย้อนกลับไปในอดีตกาล เราก็จะพบว่าความวุ่นวายมันมากมายเหลือคณานับ.

วันนี้เราสามารถตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อพบกับวันใหม่ ส่วนวันนี้จะเป็นวันใหม่ได้ไหม ก็ขึ้นอยู่กับสายตาคู่ใหม่ที่ถูกปรับให้มันตรงกับหลักความเป็นจริง เสมือนว่าเราใช้ชีวิตแบบที่เราไม่เข้าใจชีวิต มันก็จะยิ่งทำให้มุมมองที่เคยเป็นมา ไม่สอดรับกับชีวิตที่ควรจะเป็นไปจริง ๆ เปรียบกับรางรถไฟของชีวิตนั้นไม่มีทิศทางที่ชัดเจน ไม่รู้ว่าหมุดหมายไปยังที่ใดกันแน่ เราจึงจำเป็นจะต้องปรับทิศทางของชีวิตไปว่า ถึงแม้เราจะไม่สามารถเลือกเหตุการณ์ใด ๆ ได้เลย แต่เราสามารถเลือกที่จะกระทำได้อย่างชัดแจ้ง โดยที่ไม่ต้องเกรงกลัวว่าใครจะมองเราด้วยสายตาอย่างไร แล้วมันก็ไม่จำเป็นว่าทุกข์เราจะต้องเสียใจ สุขแล้วเราจะต้องดีใจด้วยเช่นกัน.

สูตรสำเร็จของเหตุการณ์นั้นไม่มี

ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องมีหน้าตาที่สะสวย หรือว่าต้องรูปหล่อพ่อรวย ถึงจะมีความสุข แต่เป็นการที่เราเข้าใจไปว่า ความทุกข์ก็ย่อมเป็นอัญมณีที่ล้ำค่าเฉกเช่นเดียวกับความสุขได้ เราไม่จำเป็นจะต้องมีหน้าที่การงานที่มั่นคง หรือว่าต้องมีชื่อเสียงก่อน เราจึงจะมีความทรงจำที่ล้ำค่าและแตกต่างจากผู้คนทั่วไป นั่นก็เป็นเพราะ เรามีความแตกต่างนั้นเอง ความไม่เหมือนกันนี่แหละมันจึงเป็นความสนุกสนานของการสนทนา ไม่ใช่ว่าบทสนทนาจะมีแค่เพียงแต่เรื่องดี ๆ ในชีวิต แต่มันต้องประกอบไปด้วยสิ่งที่ไม่ดีที่หลากหลายอย่างสมดุล นั่นจึงจะเรียกว่าชีวิตที่สุขสมบูรณ์ การจะไปใช้มาตรวัดก็ไม่ใช่ฐานะที่พึงทำ แล้วมันจะดูเป็นการกระทำที่ดูแย่ไปโดยปริยาย.

สูตรสำเร็จของชีวิตจึงไม่มีเหตุการณ์ที่ตายตัว กุญแจที่จะไขทุก ๆ คดีของชีวิตได้ ก็คงเป็นสายตาของความเป็นเด็ก ที่ยังมองทุกเรื่องราวในชีวิตอย่างความอยากได้ใคร่รู้ ไม่มองว่ามันคือปัญหา แต่มองว่ามันคือบันไดที่จะเดินขึ้นไปในชั้นที่สูงขึ้นกว่าเดิม สิ่งที่เป็นปัญหาเดียวของชีวิตนั่นก็คือตัวของเราเอง จงเรียนรู้จักตัวเองให้มากเข้าไว้ รู้ว่าตัวเราเองนั้นก็มีความประสงค์ไม่ต่างจากผู้อื่นเลย เราไม่จำเป็นต้องไล่ล่าหาสิ่งใด ขอแค่เพียงกลับมาที่บ้านของเรานั่นก็คือตัวเราเองได้ก็พอแล้ว ชีวิตก็จะได้เริ่มต้นขึ้น มันเริ่มต้นจากการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย ก็คือสิ่งที่เรียกว่ามุมมอง แล้วมุมมองนั่นแหละจะนำมาซึ่งความทรงจำที่ล้ำค่าตอนเมื่อเราแก่ตัวลงไป.