ราวสิบปีก่อน ผมเคยไปเที่ยวกับพี่
วันนั้นเราไปค้างคืนด้วยกันที่บ้านของคุณ

หลังอาบน้ำเสร็จ พี่แก้ผ้าล้อนจ้อน
ชวนผมไปเชิดสิงโตผ้าขนหนู วิ่งวนไปทั่วชั้นลอย

เสียงเท้าเล็กๆของเราย่ำเหยียบลงบนพื้นไม้เป็นทำนองเพลง
ตอนนั้นพวกเราไม่รู้ภาษาจีน แถมยังจำทำนองเพลงเชิดไม่ได้
พี่เลยเป็นคนเสนอเพลงขึ้นมา

จิงกาเบล จิงกาเบล จิงแล้วตดใส่แมว

พี่ร้องมั่ว
แต่พอเห็นสีหน้าของพี่ผมก็ไม่อยากให้รอยยิ้มนั้นหายไป

แมวเป็นลม แมวเป็นลม เอายาดมยัดตูดแมว

ผมร้องมั่วไปกับพี่ด้วย

ราวสิบปีก่อน ผมเคยไปเที่ยวกับพี่
แน่นอนว่ามีคุณเป็นส่วนประกอบของการท่องเที่ยวครั้งนั้นด้วย

เราไปเหนือสุดของประเทศ
หากมองออกมานอกหน้าต่างของโรงแรมสีน้ำตาลครีม
จะเห็นแม่น้ำโขง แผ่นดินพม่า ลาว
ผมจำไม่ได้แล้วว่าทิวทัศน์ด้านนอกงดงามขนาดไหน

ผมนั่งเขียนไดอารี่ ขณะที่พี่นอน
ผมมองหน้าตอนหลับของพี่สลับกับตัวอักษร
น่าแปลก ผมกลับจำใบหน้าของพี่ตอนนั้นได้แม่นยำ

เชื่อไหม มันผ่านมาสิบกว่าปี แต่ผมก็ยังจำบรรยากาศขณะนั้นได้
มันเป็นบรรยากาศที่อบอุ่น อ่อนโยน
ความอ่อนโยนนั่นเข้มข้นขึ้นทุกครั้งที่ผมขยับเข้าไปใกล้พี่

คืนนั้นเรานอนติดกัน
ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองฝันถึงอะไร
แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าต้องเป็นฝันดีที่มากแน่ๆ

ราวสิบนาทีก่อน คุณเพิ่งวางสายจากการโทรหาพี่
ผมกับคุณนั่งรอพี่อยู่ที่สนามบิน

ผมเกลียดคุณ แต่ผมรักพี่
เมื่อได้ยินว่าพี่จะมาด้วย ผมแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้

"ใกล้ถึงหรือยัง"
ผมเงยหน้าขึ้นถามคุณ
คุณทำตัวแบบนี้ตลอด คุยกับพี่แค่คนเดียว ไม่บอกอะไรผมสักนิด

คุณไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่มองลอดบานประตูอัตโนมัติไป
พี่กำลังลากกระเป๋าเดินทางใบจิ๋วมาทางนี้