เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
four leaf cloversupatsra
รอยยิ้ม

  • (วันจันทร์, 24 ตุลาคม)


    เบียร์ดี ๆ หนึ่งกระป๋อง ช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าในวันที่หนักหนาและหัวใจที่หม่นหมอง…

    เกริ่นอะไรเชยชะมัด จะตีหนึ่งแล้วแต่ยังนอนไม่หลับเช่นเคย วันนี้เขียนงานไม่ได้สักบท เลยคิดว่าเขียนอะไรเล่น ๆ ลงบันทึกสักหน่อยดีกว่า ถือคติว่าอย่างน้อยก็ได้เขียน

    ตั้งแต่ที่แกล้งหลอกพวกพี่ว่าจะไปเดท แดนนี่ก็หลบหน้าฉันเสียเฉย ๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาจะงอนอะไรนัก ถามคำตอบคำ เค้กแครอทที่เคยตกลงกันไว้ก็ไม่ซื้อให้ เพราะอย่างนั้นฉันเลยจำเป็นต้องเลื่อนสนธิสัญญาทีรามิสุระหว่างเราสองคนออกไปก่อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นลูกคนเล็ก แถมยังอายุน้อยที่สุดในกลุ่มชายวัยกลางคนบ้านนี้ด้วย (เด็กน้อยอะไรอย่างนี้นะ)

    อีกสองคนที่เหลือ แน่นอนว่าเกล็นมีสติดีที่สุด เขาจำเคนเพื่อนบ้านของเราได้จึงไม่ได้วางมาดนักเลงหรืออะไรเทือกนั้น ส่วนมาร์ค… เอ่อ รายนี้ไม่ต้องพูดถึง นักเลงขนานแท้ พี่ใหญ่ของฉันขึ้นชื่อเรื่องหวงเกินเหตุไปหน่อยอยู่แล้ว 

    “พวกเขานึกว่าเราจะไปเดทกันนี่นะ” 

    เพื่อนที่เป็นเพื่อนร่วมงานและเพื่อนบ้านแค่นหัวเราะ เวลามนุษย์เราพูดถึงสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้ก็คงจะทำสีหน้าแบบนี้กันหมดแหละมั้ง ฉันนึกถึงภาพเคนตอนที่เขามองเข้ามาในบ้านหลังจากเกล็นเปิดประตูให้ เจ้าหนุ่มผู้น่าสงสารเหวอไปเลยเพราะโดนสองสายตาพิฆาตเล่นงานเข้าแบบไม่ทันตั้งตัว

    “พี่ใหญ่กับพี่เล็กเธอจ้องเหมือนจะฆ่าฉันเลย ฉันว่าถ้ามาร์คหักแขนฉันได้เขาคงทำไปแล้ว”  

    น่าอับอายที่สุด ฉันทำเป็นหัวเราะแก้เขินพร้อมกับบอกเขาว่าอย่าใส่ใจเลย มาร์คกับแดนนี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน 

    สรุปคือฉันแค่ไปร่วมงานเปิดนิทรรศการศิลปะประจำเดือนตุลาคม เพราะเห็นแก่ความสำคัญของมิตรภาพ และในทางธุรกิจเคนยังต้องวาดภาพประกอบให้ฉันอีกนาน หลังจากจบงานเรากับกลุ่มศิลปินไปดื่มฉลองด้วยกัน ปรากฏว่าเพื่อนของเคนคนนึงสนใจเกิดฉันขึ้นมา เขาเป็นช่างปั้นดินเผาหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ (คือฉันเมาน่ะ) พ่อประติมากรชื่นชมหนังสือที่ฉันเขียน บอกว่ามันสวยงาม กระจัดกระจาย ไม่ได้สดใหม่ทว่ามีชีวิตชีวา สุดท้ายก็จบลงด้วยการถามว่าสุดสัปดาห์นี้อยากไปดูงานที่แกลเลอรี่ของเขาไหม ฉันก็เลยตอบเขาไปว่าฉันไม่ว่าง (เรื่องจริง) และฉันมีแฟนแล้ว (ไม่จริง) เพราะเห็นว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่สุดหากต้องการเลี่ยงตอบคำถามหรือบทสนทนาชวนอึดอัด ฉันแขยงความสัมพันธ์เชิงชู้สาว มันเป็นเรื่องไร้สาระ น่าปวดหัว 

    “มันไม่ได้เกี่ยวกับความเกลียดชังในสัมพันธ์เชิงชู้สาวของเธอเลย ลิซ เธอแค่ไม่ได้สนใจเขาเท่านั้น” คนหลังพวงมาลัยหันมาบอกตอนที่เขาจอดรถตรงหน้าบ้านพอดี เขายักไหล่ “แต่ก็แน่ล่ะ เธอมีแฟนอยู่แล้วจะไปสนใจคนอื่นได้ยังไง”

    ตอนนี้เหล้าน่าจะสูบฉีดในร่างกายฉันแทนเลือด ฉันเวียนหัวและขี้เกียจเกินกว่าจะมานั่งหาคำตอบว่าที่เคนพูดหมายความว่าอย่างไร แต่ช่างเหอะ เพราะสิ่งที่ฉันต้องการที่สุดตอนนี้คือเงิน เวลานอนที่ครบแปดชั่วโมง และเงิน


    ปัจฉิมลิขิต เขียนตอนเมา วะฮะฮ่า


    อลิสา



  • (วันเสาร์, 29 ตุลาคม)


    สิ่งที่ต้องทำ:

    ๐ ไปเอาเค้ก *อย่าลืมเอาเงินมัดจำ
    ๐ แวะคุยเรื่องต้นฉบับกับอเล็กที่สำนักพิมพ์ 
    ๐ รับซูชิที่เกล็นสั่งไว้ตอนบ่ายสาม - ร้านสวนสวยซูชิ อยู่หัวมุมติดกับคลินิกเสริมความงามเปิดใหม่ ตรงข้ามสวนสาธารณะฝั่งทิศตะวันออก *อย่าลืมค่ามัดจำ
    ๐ จัดห้องนั่งเล่น (ต้องเสร็จก่อนหกโมงเย็น)


    ภารกิจวันนี้ใหญ่หลวง พี่รองกับฉันตั้งใจจะจัดปาร์ตี้ฉลองวันเกิดให้มาร์คกับแดนนี่ที่บ้าน ไม่รู้ว่าแผนการลับสุดยอดของเราจะมีคนทำเสียแผนหรือเปล่า คงไม่หรอกมั้ง 

    สองคนนั้นเกิดเดือนตุลาเหมือนกัน ที่จริงมันผ่านวันเกิดแดนนี่มานานแล้วเพราะเขาเกิดต้นเดือน (ตอนนั้นวงยังติดทัวร์คอนเสิร์ตอยู่ ฉันทำได้แค่ส่งข้อความกับรูปท้องฟ้าไปอวยพรเขา เศร้าจัง) เรา หมายถึงฉันกับเกล็น ตัดสินใจว่าจะจัดปาร์ตี้พร้อมกันในวันเกิดมาร์คซึ่งอยู่ปลายเดือนแทน ส่วนฮาโลวีนน่ะหรือ ฟักทองเละเป็นซุปและย่อยในกระเพาะอาหารหมดแล้ว เอาเวลาไปนอนยังดีกว่าลุกขึ้นมาแต่งตัวเป็นผีให้ยุ่งยาก ผีก็ควรต้องอยู่ในหลุมสิ จะออกมาหลอกชาวบ้านทำไม

    วันนี้พวกเขามีแสดงจนถึงหนึ่งทุ่ม สามหนุ่มศิลปินคิวทองงานรัดตัว ส่วนนักเขียนแสนจะธรรมดายังพอเจียดเวลาว่างไปทำธุระอย่างอื่นได้ เกล็นใช้วิธีเอาเงินฟาดหัวฉันแล้วบอกด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์ฤดูร้อนของเขาว่า “เอาไปจ่ายค่าเค้กกับค่าซูชิที่เหลือ เธอจัดการได้เลย พี่เชื่อในตัวเธอ” แหม พออย่างนี้ก็เชื่อมั่นในตัวฉันขึ้นมาเชียวนะ อย่างน้อยเขาก็อุตส่าห์โทรสั่งซูชิเซ็ตปลาดิบไว้ล่วงหน้า แน่นอนว่าฉันรับเงินนั้นมาและมีแผนจะเก็บส่วนต่างที่เหลือทั้งหมดไว้เป็นค่าดำเนินการ เพราะสภาพสังคมมันบีบบังคับ ช่วยไม่ได้

    ฉันสร้างบรรยากาศสนุกสนานด้วยการเปิดเพลงฮาร์ต ออฟ กลาส ของ บลอนดี โยงไฟปิงปองที่โซฟาและพื้นห้องนั่งเล่น ประดับโต๊ะกลางด้วยเทียนหอม แจกันดอกไม้ ของขวัญอีกห้ากล่อง (ของเกล็นสองกล่อง ของฉันสามกล่อง) อ้อ แล้วฉันยังบรรจงเขียนป้ายด้วยสีโปสเตอร์ลงบนกระดาษแข็งพร้อมวาดตัวการ์ตูนที่เหมือนพวกเราสี่คนลงไปด้วย น่ารักเป็นบ้า หวังว่าพวกเขาจะชอบน่ะนะ


    สุขสันต์วันเกิดแดนนี่กับมาร์ค!
    จาก เรา (อ. & ก.)

    :-)


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in