คุณสูดปากซี๊ดเบาๆเมื่อถึงฉากที่นางเอกปรากฎตัวในงานแต่งงานด้วยชุดสีแดง คุณพลันจินตนาการถึงวันที่คุณจะได้ใส่ชุดเจ้าสาวแดงแบบนี้แล้วจูงมือใครซักคน วิ่งหายเข้าไปในป่า ไม่มีใครหาเจออีก คุณยังคงหัวเราะและร้องไห้กับฉากเดิมๆ แม้จะดูหนังเรื่องนี้รอบที่ 7 แล้ว คุณมองดูมือถืออีกครั้ง ไม่มีแจ้งเตือนจาก Line เหมือนเดิม

คุณยอมแพ้ เมื่อหนังสือไม่ช่วยให้คุณผ่านคืนนี้ไปได้จริงๆ คุณไม่ได้ตั้งใจจ้องปกหนังสือจนเพิ่งสังเกตว่าภาพบางส่วนสีเพี้ยน สมองกำลังทำงานอย่างหนัก คุณนึกถึงความเป็นไปได้ทุกๆ ทางที่ทำให้เขาไม่ตอบ Line ของคุณ คำถามของคุณมันน่าเบื่อไปหรอ เขากำลังยุ่ง หรือกำลังอยู่กับใคร ใครคือคนๆ นั้น คนๆ นั้นดีกว่าคุณมั้ย จินตนาการมีชัยเหนือคุณทุกครั้ง คุณเอนตัวลงแล้วเอามือมาสอดใต้หัวพรางนึกถึงทุกคนที่คุณเคยคบมา ทุกคน ทุกคนที่คุณเคยให้ดูหนัง About Time ล้วนจบไม่สวยเลยซักคน

คุณโมโหในตอนแรก แต่คุณเริ่มคิดได้ว่าที่เขาไม่ตอบคุณเนี่ยปัญหาอาจอยู่ที่ตัวคุณเอง ทุกคนมัวแต่พูดถึงความพอดี ซึ่งคุณไม่เคยเข้าใจเลยว่าความพอดีคืออะไร คุณไม่เคยเข้าใจว่าอะไรคือมากเกินไปในเมื่อเขาไม่เคยพูดเลยว่าคุณทำอะไรน้อยเกินไป เขาเป็นคนดี คุณเชื่อเขา เขาไม่เคยร้องขออะไรจากคุณเลย แม้แต่เงินหรือการสัมผัสจากคุณ คุณแน่ใจว่าความรักของคุณมีค่าในสายตาเขา แต่ทำไมเขาถึงไม่ตอบไลน์คุณ การแสดงความรักต่อคุณอันเรียบง่ายแค่นี้ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ ทำไมมันไม่เหมือนในหนังที่เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกครั้งที่คุณต้องการ

คุณเริ่มรู้สึกว่าคุณกำลังทำมันพังเพราะความงี่เง่าของคุณเอง ความขัดแย้งระหว่างความคิดที่ว่าคุณก็มีสิทธิ์ที่จะมีความสุขกับเขาก็ควรได้มีเวลาส่วนตัวบ้างทำให้คุณสับสน คุณคิดว่าคุณรู้ทันความรักดี แต่ครั้งนี้คุณคิดว่าคุณโง่มาก คุณเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คู่แท้สำหรับเขา ทั้งที่คุณรักเขาขนาดนี้ คุณเริ่มตั้งคำถามว่ารักคืออะไร ถ้าคุณทำสิ่งที่คุณคิดว่าดีให้กับเขาแต่เขาไม่ต้องการล่ะ สิ่งที่คุณคิดว่าต้องการ แต่เขาพอแล้ว แล้วคุณกับเขาจะคู่กันไปทำไม คุณเริ่มนึกถึงคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ แต่คุณก็ระแวงเกินกว่าจะคิดว่าเขาจะทำจริงๆ คุณคิดถึงวันที่ต้องเลิกกับเขา คุณจินตนาการถึงแจ้งเตือน Line ที่กำลังจะเด้งเข้ามาและบอกว่า เราเลิกกันเถอะ

คุณเริ่มร้องไห้

...

คุณสะดุ้งตื่นขึ้นมา ต้องใช้เวลาซักพักใหญ่ๆ ถึงจะรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คุณฝันถึงเขา มันทำให้คุณสองจิตสองใจที่จะหยิบมือถือมาดูตอนนี้ เพราะคุณกลัวจะไม่มีแจ้งเตือนข้อความจาก Line หยิบดีหรือไม่หยิบดี คุณเหลือบมองมือถือและกดปุ่มโฮม ก่อนจะหยิบมาอ่านในทันใด เขาบอกว่าเขาเผลอหลับไปโดยไม่บอกคุณ คุณถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่เคยสบายใจขนาดนี้มาก่อน คุณอยากซึบซับความรู้สึกว่าตัวเองสำคัญให้อิ่มใจก่อนจึงวางมือถือไว้แล้วตรงเข้าห้องน้ำทันที

คุณได้แต่โทษตัวเองว่าเมื่อคืนคุณคิดมากไปเอง