ยิ่งลึกลงไป ยิ่งตื้นเขิน

บางครั้งคราวฉันรู้สึกราวกับกำลังถูกดูดเข้าในหลุมดำ แรงบางอย่างกำลังดึงและฉุดฉันลงไป แต่พอตื่นฉันอยู่ที่เดิม

ร่างกายส่งสัญญาณเตือน เดือนนี้เป็นเดือนแห่งการปั่นงาน ไฟนอลก็กำลังมา งานอีกล้านแปดก็เช่นกัน บางคืนนอนตีสอง บางคืนตีหนึ่ง สลับกันไปมา พอเช้าก็ต้องรีบตื่น สักวันสัญญาณเตือนอาจจะหายไป กลายเป็นภัยพิบัติเข้ามาแทน

ยิ่งลึกลงไป ยิ่งตื้นเขิน คงเป็นความเข้มแข็งในใจฉัน ราวกับว่ายิ่งผ่านระยะทางมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งไปไม่ถึงไหนมากเท่านั้น

แปลกจัง รู้สึกชอบคำว่า ตื้นเขิน แปลก ๆ อาจเป็นเพราะนาน ๆ ใช้ที พอพิมพ์หนึ่งครั้งก็ยิ่งรู้สึกตาม

ไม่ได้เข้ามาเขียนหลายวันแล้ว เพราะปั่นงานที่ไม่ตื้นอยู่ งานที่เป็นหลุม บางทีเหมือนอุกกาบาตพุ่งชนอย่างจัง หลบก็ไม่ได้ ต้องต้าน ไม่ก็ทำลายมัน ตอนนี้ก็พิมพ์ในโทรศัพท์ วรรคตอนอาจจะแปลกตาไปหน่อย 

ใจมันลึก แต่พื้นมันตื้น

ยิ่งค้นยิ่งไม่เจอ 

ยิ่งเจอยิ่งอยากพบ

ถ้างั้นก็ลึกลึกตื้นตื้น ไปก่อนละกัน

คิดถึงบางสิ่งที่ขาดหายไปจาก...ฉัน