ชื่อหนังสือ : ไซอิ๋ว พลิกตำนานเทพนิยายอลเวง (เล่มเดียวจบ)

ผู้แต่ง : Jinze

สำนักพิมพ์ : 1168

*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿.｡

- คำโปรย -

เมื่อเง็กเซียนฮ่องเต้มีประชุมเรื่องความนิยมของสวรรค์ได้ลดลงอย่างฮวบฮาบเพราะว่าเทพร่างชราที่แสดงถึงความภูมิฐาน สู้มารปีศาจสุดหล่อไม่ได้ประชาชนจึงหันไปสนใจและศรัทธาพวกปีศาจแทนเงินบริจาคก็ลดน้อยลงของเซ่นไหว้แทบไม่มีใช้ จึงสั่งให้ เหม่ยหยวนทำหน้าที่อัญเชิญขบวนพระไตรปิฎกเรียกศรัทธาประชาชนแทนซันซางคนเก่าที่หายตัวไปกว่าสามปีนำขบวนลูกศิษย์กลุ่มเดิมนั่นคือ ซุนวู่คง(เห้งเจีย) ลิงจอมซนมากฝีมือจูปาเจี้ย(ตือโป๊ยก่าย) บุรุษจอมเจ้าชู้ที่เคยถูกสาปเป็นคนครึ่งหมูและชาหวู่จิ่ง(ซัวเจ๋ง) มังกรน้ำสุดหล่อ ให้เดินทางไปชมพูทวีปด้วยกันนอกจากจะเจอปีศาจ(สุดหล่อ)มากมายแล้วการเดินทางครั้งนี้กลับมีเป้าหมายที่คาดไม่ถึงเฝ้ารอพวกเขาอยู่ซึ่งทำให้ความเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเขาต้องสั่นคลอน

*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿.｡

- รีวิวสั้น ๆ คั่นไว้ตรงนี้ –

*ใครไม่ชอบการถูกสปอยล์ อ่านถึงแค่พาร์ตนี้พอนะคะ *

อยากบอกทุกคนว่า...โปรดลืม ลืมเรื่องราวของ ไซอิ๋ว ที่เคยดู เคยอ่านเคยประสบมาให้หมด เพราะสิ่งที่คุณ คุณ และคุณ คุณเคยรับรู้มามัน(แทบ)ไม่ปรากฏให้เห็นในหนังสือเล่มนี้ ฮา

ที่สุดของความรั่ว ที่สุดของความตลกโปกฮาและที่สุดของความอิหยังวะมันจะรวม ๆ กันอยู่ในเล่มนี้แหละ

เขียนแบบนี้เดี๋ยวคนงงว่า อ้าวตกลงแล้วมันสนุกมั้ยน่าตามหามาอ่านรึเปล่า? เราบอกเลยว่า ซื้อเถอะ มันเปิดโลกแห่งตำนานไซอิ๋วจริง ๆ นะเธอออ

*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿.｡

- สปอยล์จัดหนักตามมาเมาธ์กันตรงนี้ –

แรกเริ่มเดิมที ไซอิ๋ว ในความทรงจำของเรานั้นจะเป็นเรื่องราวของพระถังซัมจั๋ง(ซันซาง)ที่ออกเดินทางอัญเชิญพระไตรปิฏกไปพร้อมกับเหล่าลูกศิษย์ทั้งสามอันได้แก่ซุนหงอคง(ซุนวู่คง), ตือโป๊ยก่าย(จูปาเจี้ย), และซัวเจ๋ง(ชาหวู่จิ่ง)โดยระหว่างทางก็จะประสบพบเจอเหตุการณ์ที่เป็นเหมือนอุปสรรคต่าง ๆ มากมายเพราะเหล่าปิศาจดันอยากกินเนื้อพระถังฯ เพื่อความเป็นอมตะนั่นเองเนี่ย...เรื่องราวที่เราและคนส่วนใหญ่จำกันได้ก็คงประมาณนี้

แต่ ไซอิ๋ว พลิกตำนานเทพนิยายอลเวงกลับนำเสนอเรื่องราวที่ต่างออกไปมากโขราวกับหนังแฟนตาซีเรื่องใหม่ที่พระถังฯของพวกเราแทบเป็นตัวประกอบไปเลย(เดี๋ยว ๆ...) เพราะเรื่องนี้ตัวละครหลักคือ เหม่ยหยวนลูกศิษย์อันดับสี่ของพระถังฯเรานั่นเองงง ใช่ค่ะ เหม่ยหยวนก็คือนางเอกของเรื่องนี้น่ะแหละ

หยุดค่ะ...ถ้าคุณคิดว่า เหม่ยหยวน จะเป็นเด็กสาวรูปงาม น่าทะนุถนอมประหนึ่งเทพยดาบนสรวงสวรรค์ล่ะก็ ขอขีดเส้นใต้ย้ำ ๆ ให้ทราบกันตรงนี้เลยว่าคุณคิดผิดแล้ว! เพราะ เหม่ยหยวน คือผู้หญิงหน้าตาธรรมด๊าธรรมดา(อันนี้เราไม่ได้บอกนางบอกเอง) รูปร่างผอมบาง ขี้โรคเป็นที่หนึ่ง ทำให้เหล่าศิษย์พี่ทั้งสามอันได้แก่ซุนวู่คง, จูปาเจี้ย, และชาหวู่จิ่งต้องคอยดูแล จนบางทีก้แอบอิจฉา เพราะ 3 หนุ่มในเรื่องคือเบ้าหน้าฟ้าประทานอะคุณขา~

กลัวไม่เชื่อแปะรูปนางเอกให้ดูก่อนเลย (ฮา)

และไม่ใช่แค่ตัวเอกทั้งสามเท่านั้นที่หล่อเหลากระทั่งตัวหลาย(แทบ)ทั้งหมดก็หน้าตาดีงามเป็นที่เลื่องลือเช่นกัน

อะแปะรูปให้ดูเป็นน้ำจิ้ม ที่เหลือไปส่องเอาเองในเล่ม

โอเค เดี๋ยวจะบ่นว่า ทำไมเอาแต่พูดถึงเบ้าหน้าตัวละครฟะตรงนี้เราจะมาพูดถึงเนื้อเรื่องกันบ้าง สตอรี่ของเรื่องนี้ก็คือนางเอกและเหล่าศิษย์พี่ต้องออกเดินทางอัญเชิญพระไตรปิฏก(อีกรอบ)แทนอาจารย์ที่หายสาปสูญไประหว่างทางก็แน่นอนว่าต้องเผชิญกับปิศาจที่จ้องจะจับซันซางกิน ซึ่งในที่นี้ก็คือนางเอกน่ะนะ

ทีนี้ในนิยายปูเรื่องไว้ว่าเหม่ยหยวนเคยเกิดเรื่องบางอย่าง(ไม่แน่ใจว่าป่วยหนักรึไงนี่แหละ)ทำให้ความทรงจำหายไปบางส่วน ในตอนที่เดินทางไปเรื่อย ๆนางเอกก็ได้พบกับเรื่องน่าประหลาด คือมีปิศาจมาเทียบเชิญ จะพานางไปพบคนผู้หนึ่งซึ่งพวกศิษย์พี่ก็คอยกันให้นางเอกออกห่างแหละไม่อยากให้จำเรื่องราวที่หายไปได้ด้วย โดยเฉพาะ ชาหวู่จิ่งนี่ปกป้องแบบสุดชีวิตเลย (เขียนมาถึงนี่แล้ว บอกเลยก็ได้ว่าฮีคือพระเอกของเรื่องนะแหะๆ) 

จนกระทั่งพวกเขาได้เจอกับอาจารย์ที่หายตัวไปอีกครั้งในตอนนั้นนางเอกก็ได้ความทรงจำกลับมา ซึ่งมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดอะอ่านถึงตรงนี้เราร้องไห้เลย

และเพราะมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก ๆทำให้เหม่ยหยวนเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับอาจารย์ของเธอนั้น เป็นเพราะศิษย์พี่ทั้งสามของเธอ(บอกก่อนว่าเหม่ยหยวนรักอาจารย์ของเธอมาก รักเหมือนเป็นพ่อแท้ ๆ เลยอะ)พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอาจารย์เธอต้องกลายเป็นแบบนี้ก็เลยโกรธมากถึงขั้นตัดขาดกับทุกคนเพราะจะแก้แค้นเลยทีเดียว

บรรทัดนี้สปอยล์จุดหลักของเรื่องเลย ใครอยากรู้จริงๆ กดคลุมดำเอานะคะ

♥ ♥ ♥

อาจารย์ของเหม่ยหยวนอะ จริง ๆ แล้วไม่ใช่อาจารย์จริง ๆแต่เป็นจ้าวปิศาจซึ่งเกิดขึ้นจากจิตมารของอาจารย์เธอ ที่สำคัญไอ้ท่านจ้าวนี่เจือกเป็นพ่อของเหม่ยหยวนด้วย(อีรุงตุงนังมาก)ซึ่งความทรงจำที่กลับมาได้ก็เพราะพ่อนางเอามาแปะคืนให้นี่แหละ ทำให้รู้ว่าคนที่ลงมือฆ่าอาจารย์ของเธอคือชาหวู่จิ่ง ศิษย์พี่สามที่เธอรักสุดหัวใจ

♥ ♥ ♥

ทีนี้นางเอกเราไม่ใช่คนโง่ เชื่อคนง่ายขนาดนั้นนะ ตอนท้ายนางตัดสินใจคืน ทุกอย่างให้อาจารย์และคนที่นางรักด้วยชีวิตของเธอเอง

เรื่องราวหลังจากนั้นไม่เล่าแล้วนะ ไปหาอ่านเอาเอง แต่ขอบอกไว้หน่อยว่านางเอกก็คือนางเอกอะตัว เราจะไม่เศร้าหรือต้องจัดงานศพให้เธอในตอนจบนะฮะเพราะพระเอกเราไม่ยอมให้เธอไปไหนอีกแน่นอน หุหุ

*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿.｡

- ความรู้สึกหลังอ่านจบ–

สำหรับเราแล้ว เสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้คือการที่นักเขียนหยิบตำนานมาเล่าในรูปแบบที่คอมเมดี้แต่หน่วงตับแตกเป็นพัก ๆ ค่ะ เราเลิฟคาแรคเตอร์นางเอกตรงที่นางเหมือนตัวแทนชะนีอย่างเราๆ ที่เห็นผู้ชายหล่อไม่ได้อะ (อ่านไปอ่านมาก็เหมือนมีนางมาชวนหวีดผู้ชายไปด้วยกันกร๊ากกก) แต่ที่มากกว่านั้นคือนางเอกเป็นตัวอย่างของนิยาม รัก โลภ โกรธ หลง มาก ๆเลยค่ะ

ใครที่กังวลว่าอ่านแฟนตาซีโบราณมันจะเข้าใจยากเราบอกเลยว่าเรื่องนี้เข้าใจง่ายมาก มีเส้นเรื่องที่ค่อนข้างชัดนักเขียนสร้างปมและเฉลยปมได้แบบโคตรขยี้อะตอนอ่านฉากดราม่าก็คืออยากเอาหนังสือไปขว้างใส่หัวนักเขียนข้อหาทำร้ายจิตใจลูกฉันนน(หยอก ๆ นะฮะ ) ฉากหวานก็คือไม่ต้องพูดถึง เพราะมันแทบไม่มีเอ๊ยไม่ใช่ละ มีบ้างแต่แบบ...ไปอ่านเองละกันอันนี้แหะ ๆ     

ปล.ในเล่มมีตอนพิเศษกับการ์ตูนแก๊กสไตล์ 1168 ด้วยนะ แต่ไม่เล่าเนอะ อยากรู้ต้องลองอ่านค่ะ