“คุณคิดถึงเขาเหรอ”
“เปล่า... ผมเปล่า”
“คุณเอาแต่เหม่อ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า ผมแค่กำลังคิด...”
“นั่น คุณคิดถึงเขา”
“ทำไมคุณถึงได้รู้ทันไปเสียทุกครั้ง”
“ก็แววตาคุณมันเศร้า เวลาคุณคิดถึงเขา”
“ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลย...”
“...”
“...”
“... ฟังเพลงกันมั้ย?”
“เอาสิ”
เธอหยิบหูฟังออกมา ยื่นหูฟังข้างขวาไปให้เขาคนที่กำลังนั่งพิงไหล่เธออยู่ อย่างที่เคยทำเป็นประจำ
“มัวแต่นั่งคิดอะไรเพลินๆ เผลอแป๊บเดียวพระอาทิตย์ก็จะตกอีกแล้ว”
“ถ้าไม่ได้คุณ ผมคงนั่งเหม่ออยู่อีกนาน คงจะไม่ทันเห็นพระอาทิตย์ตกสวยๆแบบนี้หรอก”
เธอรู้ ท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดงยังคงเป็นสิ่งที่เขาโปรดปราน
เขายังคงชอบฟังเพลงแจ๊ส
ยังคงชอบช็อกโกแลตร้อน
เสื้อผ้าของเขายังคงเป็นสีดำ
และเขา ก็ยังขี้เหงาอยู่เหมือนเดิม
“ยังไม่มีใครดีเหมือนคุณเลย”
“เสียดาย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ปล่อยมือคุณไปเลย”
“ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อน ผมอกหักกี่ครั้งก็มีแต่คุณที่มาคอยดูแล”
“ทั้งๆที่คุณไม่จำเป็นต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้แฟนเก่าแท้ๆ”
“ผมดีใจนะที่ยังมีคุณอยู่ตรงนี้”
พระอาทิตย์ลับฟ้าไปแล้ว
เหลือเพียงฉัน... ที่กำลังนั่งฟังเพลงกับ’คนรักเก่า’
เหลือเพียงฉัน... ที่ยังคงปล่อยมือไปจากเขาไม่ได้
เหลือเพียงฉัน... ที่ยังคงนึกถึงรักของเราอยู่เสมอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in