เราเที่ยวกันอย่างสนุกสนานทั้งวันจนค่ำ  ต้องพักรีสอร์ทริมน้ำตกที่แวดล้อมไปด้วยความร่มรื่นของแมกไม้นานาพันธ์ุ นั่งคุยกันริมระเบียงน้ำจนน้ำค้างพร่างพรม  เลยต้องมูฟเข้าไปในห้องนอน  เราคุยกันอย่างเบาๆถึงธุรกิจของทั้งสองฝ่าย  จนดึกฉันรอวันนี้มานาน  วันที่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากเขา  แต่มันก็เฟล ยากนักหรือที่จะพูด  อาจจะเป็นเพราะเป็นคนพูดน้อย  ไม่กล้าพูด  กลัวฉันจะโกรธ  ทั้งที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์พอ  อวบอั๋น  เนื้อหนั่นโหนกนูน  ไม่สามารถทำให้เขาใจละลายได้หรือ  ทำตัวคงเส้นคงวาเหมือนเดิม  คิดว่าคงไม่มีใจให้กับเรา  แต่ก็ดูเขามีความสุขและดีใจเมื่อเราอยู่ใกล้กัน  

เป็นสาวโสดที่อยากจะรู้ว่าปฏิบัติการรักเป็นอย่างไร  คุยกันมาตั้งนาน  แต่เขาก็ไม่มีทีท่าแสดงความรักกับฉัน  หนุ่มพูดน้อยค่อยๆโน้มตัวลงมากระซิบเบาๆข้างหู  "พี่รักน้องนะ"  ฉันรู้สึกวาบหวิวใจสั่นรัว ที่ลมปากกระแซะใกล้ๆขนลุกซู่  คงจะเป็นเพราะไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายในห้องสลัวๆ บรรยากาศโรแมนติก ฉันรอดูบทเรียนก่อนวิวาห์  ที่น่าจะถึงในไม่ช้า  เขาขยับตัวมาเบียดฉัน  กอดเบาๆ "ดึกแล้ว นอนซะน้อง พรุ่งนี้พี่ต้องรีบไปเก็บไข่ส่งหอยหัวรุ่ง"  ฉันรู้สึกผิดหวัง  คิดว่าเขาคงไม่ชอบผู้หญิงกระมัง  โอกาสเป็นใจซะขนาดนี้ยังไม่รีบฉกฉวย  ถามเขาไปว่า  "ชอบผู้ชายเหรอ"  เขาบอกว่า"ไม่ " 

"พี่ชอบผู้หญิง" 

"พี่ไม่รักน้องเลยใช่ไหม" 

"พี่รักน้องมาก"  

"แล้วทำไมถึงไม่ทำเหมือนกับหนุ่มสาวที่รักกัน" 

เมื่อบรรยากาศเป็นใจเขาบอกว่า "พี่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะแต่งงานกับสาวพรหมจรรย์เท่านั้น จะไม่จ้วงจาบละลาบละล้วงทำในสิ่งที่ใจปราถนา  เพื่อให้น้องบริสุทธิ์ผุดผ่องจนถึงวันวิวาห์ ซึ่งเป็นเจ้าสาวที่หาได้ยากยิ่งในยุคนี้" ฉันพูดว่า "เพราะพี่เป็นรักแรกของน้อง ที่ค้นหามานาน น้องก็มีปณิธานเดียวกับพี่  ไม่เคยปล่อยตัวให้ชายใด  ต้องการมอบสิ่งที่ล้ำค่า ให้กับ "สามี" เท่านั้น" 

ผู้ชายส่วนใหญ่  มักจะพูดว่าถ้ารักเขาต้องมอบของหวงให้เขา  มันเป็นความเห็นแก่ตัวที่สาวๆหลงเชื่อ  มอบให้ไปแล้วก็ไปลับ  สิ่งที่ยื่นกลับคือน้ำตา  การเอาเปรียบของชายเหล่านี้เหมือนแมงดาที่ชอบเกาะบนหลังตัวเมีย  โดยไม่ต้องออกแรงว่ายน้ำ