คุณหลับอยู่...

หลับคาชีทที่ติวกันบนโต๊ะในร้านกาแฟ ราวกับคาปูชิโน่ที่ดื่มไปไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย

การสอบปลายภาคของเราใกล้เข้ามาแล้ว วิชาแคลคูลัส II ไม่ใช่วิชาหมูหมากาไก่ที่จะอ่านผ่านตาพอขำๆ ได้ แต่ผมยินดีที่จะพักการอ่านหนังสือไว้ชั่วคราว เพื่อนั่งเท้าคางมองคุณ

แดดยามบ่ายแผดแรงแยงตา มันทะลุทะลวงผ่านกระจกบานใส ตกกระทบลงบนโต๊ะไม้สีเข้ม สาดส่องลงบนหลังคอขาวผ่องคุณ และหักเหลงสู่ก้นถ้วยคาปูชิโนที่พร่องไปกว่าครึ่ง

คุณนอนฟุบหันหน้ามาทางผม ละทิ้งโลกทั้งใบที่ประกอบด้วยรถราวุ่นวายและผู้คนเดินขวักไขว่เอาไว้เบื้องหลัง

สองแขนของคุณทบกันบนชีทเรียน แก้มเอียงวางอยู่บนหลังมือข้างหนึ่ง ขนตายาวปิดพริ้มจนเกิดรูปรอยเงาอ่อนจางอยู่บนโหนกแก้มขาวเนียน

เส้นผมของคุณปรกผ่านหน้าผาก บางปอยค้างอยู่บนปลายจมูกโด่งดื้อรั้น บางส่วนตกลงมาบนแผ่นกระดาษ สีดำเข้มตัดกับสีขาวของชีทแคลคูลัสและสีชมพูแสบตาของปากกาไฮไลท์

ผมมองคุณ

คุณ...ผู้เป็นเพื่อนรักของผม

คุณ...ผู้เป็นความรักเพียงหนึ่งเดียวของผม

ทุกครั้งที่เฝ้ามองคุณ เวลาของผมมักเดินช้าลงเสมอ เข็มวินาทีบนหน้าปัดนาฬิกาแทบไม่ขยับเขยื้อน เรื่องราวรอบตัวผมเลือนหาย ทุกสิ่งหลอมละลายกลายเป็นฉากหลังที่ไม่สำคัญ

สิ่งที่ชัดเจนในสายตาผมมีแต่คุณเท่านั้น

แต่คุณไม่เคยรู้...

ผมปัดกลุ่มผมที่บดบังใบหน้าของคุณออก

ยามคุณหลับใหลอย่างสงบอยู่ตรงนี้...ข้างกายผม

คุณเหมือนเป็นโลกเร้นลับใบหนึ่งที่ตั้งวางอยู่ในมิติพิศวง มีแต่ผมที่มองเห็น มีแต่ผมที่สัมผัสได้ และมีแต่ผมที่ได้เป็นเจ้าของ

ผมอดใจไม่ไหว รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี แต่ก็ยังแอบลักจูบหน้าผากคุณกลางร้านกาแฟ

สัมผัสของผมแผ่วเบา นุ่มนวล ราวกับผีเสื้อร่อนลงทักทายเกสรดอกไม้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามาติวสอบกันที่ร้านนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณหลับคาชีท และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมแอบบอกรักคุณผ่านการสัมผัสที่ไร้สุ้มเสียง

แต่คุณก็ไม่เคยรู้อยู่ดีนั่นแหละ...

"..." คุณรู้สึกตัวตื่น

เมื่อคุณลืมตาขึ้นมา คุณเห็นผมกำลังอ่านหนังสืออย่างคร่ำเคร่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คุณมองผม มองเงียบๆ อยู่นานจนผมเริ่มร้อนตัว

“มีอะไร” ผมถามด้วยความสงสัย

คุณเอามือแตะหน้าผาก จุดที่ผมบรรจงจูบเมื่อครู่นี้

“เปล่า สงสัยแมลงวันเกาะหน้า”

“อืม ก็แค่แมลงวันตัวหนึ่งจริงๆ” ผมตอบขณะพยายามซ่อนรอยยิ้มเศร้า

คุณพยักหน้า หาวหวอด ก่อนฟุบลงนอนท่าเดิม

ไม่นานนักคุณก็จมลึกสู่ห้วงหลับใหล และโลกเร้นลับที่ผมปรารถนาก็กลับมาเยือนอีกครั้ง

ในโลกใบนั้น ผมสวมบทบาทเป็นคนรักของคุณ

ไม่ใช่แมลงวันน่ารำคาญตัวหนึ่งอีกต่อไป...