*บทความนี้เปิดเผยเนื้อหาสำคัญบางส่วนของเนื้อเรื่อง*

เกริ่นก่อนว่าเราน่ะ มีนิยายของปิยะพร ศักดิ์เกษมอยู่3 เล่ม อันคือรากนครา สะพานแสงคำ และลับแลลายเมฆ ซึ่งเราก็อ่านไม่จบทั้งสามเล่ม(เล่ม1-2ยังไม่ได้อ่าน ส่วนลับแลอ่านแล้วรับไม่ไหว เรื่องมันหนักเกิน) ทำให้เราค่อนข้างอคติว่านิยายเขาต้องมาแนวแบบคติธรรมสอนใจแน่เลย แต่ด้วยแรงยุจากเว็บบอร์ด ว่ากรณ์ เชิญอิสราชัย คือหนึ่งในพระเอกนิยายที่ดีที่สุดตลอดกาล เราก็เลยเออ เอาว่ะ เอาก็เอา

พอได้อ่านแล้วยอมรับเลยนะ 150 หน้าแรกนี่เกือบตาย คืออ่านยาก เรื่องเอื่อยๆเฉื่อยๆ วนไปเวียนไป เราว่าถ้าคนจิตไม่แกร่ง พลังรักคุณกรณ์ไม่สูงพอ ตายค่ะ แต่พออ่านๆไป เริ่มชิน เรื่องเข้มข้น คือวางไม่ลงค่ะ จับจิตมากๆ

เรื่องนี้พูดถึง ปารีณา เธอเป็นลูกสาวสุดที่รักของฉาย คนสนิทของคุณเกียรติ เชิญอิสราชัย เกียรติมีลูกชายสองคนได้แก่กานต์ และกรณ์ ซึ่งใครๆก็มองว่าปารีณาจะต้องลงเอยกับกานต์คนพี่ผู้แสนดีแน่นอน แต่แล้วทุกอย่างก็พลิกผัน เมื่อฉายเสียชีวิตและหลักฐานทั้งหมดบ่งชี้ไปว่าฉายฆ่าตัวตายเพราะยักยอกเงินบริษัทไปจำนวนมาก! เธอจึงเริ่มเดินทางค้นหาความจริง พร้อมตัวติดสอยห้อยตามอย่างกรณ์ ที่เธอมองตลอดว่าเขาก็แค่เด็กเกกมเรกเกเรที่ถูกไล่ออกจากบ้านมาคอยช่วยเหลือเธอ และด้วยจังหวะที่พอดีกันกับที่ กลิกา ลูกพี่ลูกน้องวัยรุ่นของกรณ์มีปัญหาทางครอบครัว ทั้งสามเลยได้ไปตะลอนตามหาความจริงกันที่ยุโรป ทำให้ทั้งหมดได้พบสัจธรรมในชีวิตที่ว่า "ไม่มีใครบนโลกใบนี่ที่สมบูรณ์แบบ"

คือสนุกมากกกก คนร้ายไม่ได้พีคมากแต่ก็รู้สึกว่ามันเก๋อยู่ดี คือหนังสือเรื่องนี้มันเล่าประเด็นหลักๆแค่ประเด็นเดียว แต่เล่าผ่านตัวละครหลายๆตัว เช่น ครอบครัวของกลิกา วิลาวัณย์ผู้ที่ใครๆก็มองว่าเป็นเมียโง่ และเกรียงที่ใครๆก็มองว่าเป็นผู้เหนือ แต่เรื่องทุกอย่างมันกลับตาลปัต หรือกรณ์กับกานต์ที่มีภาพลักษณ์แบบนึง เนื้อแท้อีกแบบนึง หรือว่าจะเป็นฉายที่ดูดีงามมาตลอด แต่ก็แอบทำเรื่องไม่ดีไว้ เราชอบที่กรณ์บอกกับรีน่าประมาณว่าให้ทำใจว่าทุกคนล้วนเป็นปุถุชน คือมันดีมาก และก็ได้จริงๆ

เราชอบภาษานะ เราว่าภาษาอาเอียดสวยมากกกก วรรณศิลป์มาเต็มๆ มีการบรรยาย เราอ่านแล้วจิตตกจริง ยิ่งช่วงฆาตกรรมนะ อื้อหือออ จาอ้วกกก แต่ช่วงดราม่ายัยก๋าก็สุด หรือตอนโรแมนติกก็ฟินตายมากกกกก ช็อตที่พาเที่ยวก็กลมกล่อมดี ชอบบ

พูดถึงคาแรคเตอร์ตัวละคร เราชอบในความเทาของทุกๆตัวละคร มันเทาจริงๆ เพราะเรื่องนี้ตั้งใจนำเสนอความเทาของตัวละครอยู่แล้ว ที่สำคัญ คือความดีงามของคุณกรณ์ คือแบบ อร้ายย มันดีมากแกรร ผู้ชายตรงๆ น่ารัก มีน้ำใจ อ่อยเก่ง ทำอาหารเป็น แกรรร มันดี ก็คือคุณกรณ์ดีงามสมคำเลื่องลือจีๆนา อยากเจรจาทางการฑูตกับคุณกรณ์จังเลยค่ะ ส่วนยัยรีน่าก็โอเคอยู่ นางดีนะ แถมรำคาญนางไม่ลงด้วย ยัยก๋าก็น่ารักดี ส่วนที่ชอบมากๆคือวิลาวัณย์ คุณวิแม่มากกก คุณวินางพญา คือสวย เผ็ดช์ นางพญาสุดๆ รักกกก

เบสท์ซีนสำหรับเรามีสามซีน เป็นซีนที่อาจไม่ได้พีคขนาดนั้นแต่ว่ามันดี ซีนแรกเป็นซีนง่ายๆเอง คือช็อตที่รีน่าคุยกับก๋าว่าตัวเองทำอาหารไม่เป็น คุณกรณ์นางเลยคิดในใจว่า 'ไม่ต้องไปหัดหรอก เดี๋ยวทำให้กินเอง' คือแบบบบ อร้ายยยย ดี อีกช็อตคือช็อตที่ทั้งคู่กำลังจะจูบกัน คือเกือบแล้วอ่ะ อีกนิดเดียว แต่ก็ชอบเวิร์ดคุณกรณ์อีกแล้วว 'อย่าทำแบบนี้อีกนะ เพราะมันหยึดยาก' คือวี้ดมากกกกก อีกฉากคือซีนไคลแมกซ์ คือมันตื่นเต้นตั้งแต่ตอนกรณ์เจอหลักฐานแล้วอ่ะ มันก็แบบ ใช่ไหม ใช่ไหม แล้วพอมาฉากเคลียร์กันนี่แบบ ไอตอนนายรู้แล้วสินะอ่ะ มันดีมากกกกก ฟีลลิงสุดดด มีความจิ้นด้วย แก แต่มันดี สงสารคุณกรณ์สุด นางคงเฟลมากกกกก แต่ดี ชอบบ

โดยรวมคือเป็นนิยายที่ชอบมากๆอีกเรื่องนึง ครบรสทั้งผีเบาๆ สืบสวน ดราม่า โรแมนติค คอมเมดี้ พาเที่ยว แต่รวมแล้วเข้ากั๊นเข้ากัน พระเอกน่ารัก และเรื่องสนุกมากกกกกกก จบเก๋ดีด้วย เราให้ 100/10(เว่อร์เบา ก็ชอบนิ)