เรื่องราวหลายอย่างดูวุ่นวายสับสน

เพราะเรารู้จักกันไม่ดีพอ

ไม่รู้ว่านิสัยใจคอเธอเป็นอย่างไร

ไม่รู้ว่าเธอรักชอบแบบไหน

ไม่รู้ว่าทำอย่างไรเธอถึงจะพอใจกับสิ่งที่เราทำ

ไม่รู้ว่าเมื่อเธอเกรี้ยวกราด อารมรณ์แปรปรวน จะห้ามปลามเธอได้อย่างไร

ไวรัส COVID-19 ระบาดอย่างรวดเร็ว

เริ่มต้นเราไม่รู้ว่ามันแพร่กระจายอย่างไร

มันมีระยะฟักตัวนานแค่ไหน

แล้วมันจะปันใจรักคนอื่นมากกว่าใคร

หรือรักทุกคนเท่ากันแบบไม่เลือกหน้า

เราจะมีวิธีป้องกันมันอย่างไร

ถ้าเรากลายเป็นผู้ติดเชื้อเราควรจะทำตัวอย่างไร

แต่ถ้าโชคร้ายตนเองและครอบครัวล้มป่วย จะรักษาให้หายขาดได้มั้ย

แล้วถ้ารักษาหาย  ปอดเรา จะยังคงสภาพใช้งาน หายใจได้ดีเหมือนเดิมหรือไม่

เพราะเราอาจรู้จัก COVID-19 ไม่ดีพอ

ยิ่งคบหากันนานมากขึ้นเราเริ่มรู้จักนิสัยใจคอกันมากขึ้น

เราเริ่มเข้าใจนิสัยแย่ๆ สันดานต่ำตมของกันและกันมากขึ้น

รู้ว่าเธอคิดอะไร เธอจะทำอะไร

เราจะเริ่มจัดการกับความรู้สึกของกันและกันได้มากขึ้น

ยอมรับแล้วปรับตัวหรือ ถอยห่างแล้วเลิกรา

ทุกชีวิตที่ร่วงหล่นราวใบไม้ร่วงในแต่ละวันจาก COVID-19

เป็นข้อมูลให้นักวิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้

เรารู้จักกันมากขึ้น

ทั้งที่อยากจะถอยห่างแล้วเลิกรา แต่กลับใกล้ตัวมากขึ้นทุกที

ยอมรับแล้วปรับตัวเพื่อต่อสู้ อยู่ร่วมกับมัน กลายเป็นทางเลือกที่ไม่มีให้เลือก

COVID-19 อาจไม่ใช่ไวรัสระบาดกลายพันธุ์ธรรมดา

อาจจะเป็นอาวุธชีวภาพ หรือไวรัสที่ทำให้คนทั้งเมืองกลายเป็นซอมบี้คลั่ง อย่าง resident evil

เริ่มจากคนแค่คนเดียว

เริ่มจากคนที่ไม่พยายามจะรู้จักมันให้ดีพอ

เริ่มจากคนที่ประมาทเลินเล่อ หรือขาดจิตสำนึกต่อสังคม

ความไม่รู้ บางครั้ง นำไปสู่ความเข้าใจผิดๆ

ความอยากเอาชนะ ทำให้ยึดมั่นในสิ่งผิดว่าเป็นถูก

แล้วสร้างความผิดพลาดอันใหญ่หลวง

ภาพคุณปู่ ลีมานฮี ผู้ก่อตั้งและผู้นำสูงสุดของลัทธิโบสถ์แห่งพระคริสต์ชินชอนจี คุกเข่าขอขมาต่อสังคม ยอมรับผิด ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ที่สมาชิกกลายเป็นต้นเหตุการแพร่ระบาดอย่างหนักในสังคมเกาหลีใต้ทุกวันนี้ ทำให้รู้สึกเศร้าใจ สับสนระหว่างความเห็นอกเห็นใจจากความไม่รู้  หรือ ตราหน้าว่า ฆาตกร จากความประมาท

ความรู้ จะนำไปสู่ปัญญา

รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร 

อะไรถูกและอะไรผิดด้วยจิตสำนึกที่พึงมี

รู้ว่าหน้ากากอนามัยอาจไม่ได้มีประโยชน์มากนักสำหรับประชาชน หากไม่ได้มั่วสุมชนหัว เตร็ดเตร่ในที่ชุมชนหรือ ชุมนุมรวมพลให้คนมาลากจูงจมูก

รู้ว่าหน้ากากอนามัยจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับบุคคลาการทางแพทย์ในโรงพยาบาล ที่ต้องพบปะผู้ป่วย เหล่านักท่องเที่ยวที่ยังคงเริงร่าประสงค์เที่ยวก่อน พาคนอื่นไปตายทีหลังไม่ว่ากัน และผีน้อยที่มีขา แต่ปากยังคงคมกริบ เธอยิ่งพูดเรายิ่งรู้ว่า เธอไม่รู้อะไรอีกมากมาย

รู้ว่าเราควรรับผิดชอบต่อสังคมและครอบครัวตนเอง  ด้วยการกักตัวให้ห่างจากสังคมและครอบครัวตนเอง อย่างน้อย 14 วัน ถึงแม้ว่าไม่มีไข้

รู้ว่าการตรวจเชื้อในระยะฟักตัวอาจไม่เจอเชื้อ แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้ป่วย และเชื้อจะไม่สามารถแพร่กระจายให้คนอื่นรวมทั้งลูกหลานตนเองได้

ผมได้แต่ภาวนาว่า

ผีน้อยที่ออกท่องเที่ยวจะไม่ติดเชื้อ แล้วแพร่กระจายให้คนที่เขารัก คนที่เขายอมเหนื่อย ตรากตรำข้ามน้ำข้ามทะเลไปหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวให้มีชีวิตที่ดีขึ้น  แต่กลับต้องพังทะลายด้วยความไม่รู้ของตนเองที่เอาเชื้อมาเป็นของฝากราคาแพง

นักท่องเที่ยวไทยที่กลับจากประเทศกลุ่มเสี่ยงหรือแม้กระทั่งแวะพักจอดในประเทศที่เสี่ยง จะยอมกักตัวอยู่กับบ้านอย่างสงบ ใช้ชีวิตห่างจากครอบครัวเพื่อความปลอดภัยของคนที่เรารักเช่นกัน

นักฉวยโอกาสจะไม่กักตุนสินค้า ย้อมแมวขาย ส่อความเห็นแก่ตัว มักง่าย ที่ฝังแน่นอยู่ในสันดานเพื่อผลประโยชน์ตนเอง 

อยากให้ใช้จิตสำนึกที่ดีต่อสังคม เก็บกักปีศาจร้ายในจิตใจ ไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านทำร้ายประชาชน

ทั้งนี้ อาจเป็นเพราะเรารู้จักกันไม่ดีพอ

ไม่รู้จัก COVID-19

ไม่รู้จัก ปีศาจร้ายในจิตใจเธอ

ไม่แน่นะ เมื่อรู้จักกันดีพอ  เราอาจ...ไม่อยากรู้จักเธอ