-- Fyodor Dostoyevsky, The Brothers Karamazov

เราออกจากโรงหนังด้วยรอยยิ้ม จะพูดว่าไม่ได้คาดไว้ก็คงโกหก

รีวิวสั้นๆ:  Justice League (2017) ดูสนุกเพลินเหมือนการ์ตูนเช้าวันเสาร์​ แทรกมุขเฮฮาพอใช้ เสียดายตีแผ่ตัวละครบางไป ตัวหนังอ่อนด้วยบทและโทนที่ไม่สม่ำเสมอ

จริงๆ เราชินชากับหนังซุปเปอร์ฮีโร่ไปแล้ว จากมาร์เวลที่เริ่มมาดีสมัย Iron Man จนยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆ น่าดูน้อยลงตามลำดับ (Spiderman: Homecoming ยังช่วยไว้ได้บ้าง) ประกอบกับดีซี ที่เข็นหนังเซๆเละมาเรื่องแล้วเรื่องเล่า (Suicide Squad คือความผิดหวังที่ไม่สมกับการตลาดสุดโต่ง บอกตรงๆคือตามการตลาดสนุกกว่าหนังอีก--)

ที่ไม่ละเลิกหยุดดูไปซะก่อน (แต่ก็ข้ามไปหลายเรื่องอยู่) ก็เพราะตั้งใจไปสนับสนุนนักแสดงที่ติดตาม และเพราะรักในตัวละครตัวนั้นๆ ในแต่ละเรื่อง

เลิกหวังกับหนังดีซีหลัง Suicide Squad ทำพังต่อหน้าต่อตา จนกระทั่ง Wonder Woman ของแม่กัล กาโดท์​ ออกมาทำให้ชุ่มชื่นหัวใจกันบ้าง (เป็นหนังจากผู้กำกับหญิงที่สร้างประวัติการณ์เลย แต่ของเขาดีจริงๆ)  ทำให้พอมีหวังกับ Justice League 

เพราะยังไงก็ต้องไปดูแม่กัล กับเอซราของเรา!

(All else be damned. ช่างมันทุกอย่าง อะไรประมาณนั้น)

----- อาจมีสปอยล์เล็กน้อย----

โดยรวมแล้ว Justice League เป็นการรวมทีมที่เร่งรัด รีบแนะนำตัวละครทีละตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมเนื้อเรื่องที่รู้สึกโดนระเบิดไปคนละทิศละทาง แล้วค่อยมาเก็บเศษเอาทีหลัง หนังพลิกไปมาระหว่างอารมณ์ดราม่า (หรอ?) กับตลกโปกฮา (comic relief) แต่ถ้าดูเบาๆ ไม่คิดอะไร สไตล์ตื่นมาดูซุปเปอร์ฮีโร่บนจอทีวีทยานสู้กันเช้าวันเสาร์ก็พอไปได้ เพราะโทนที่ไม่สม่ำเสมอนี่แหละ ทำให้หนังถูกลืมง่ายเมื่อก้าวออกจากโรง

การตัดภาพรู้สึกฉึบฉับไวมาก ดนตรีเร้าใจบางช่วง (แอบชอบ montage ฉากติดต่อกันต้นเรื่องที่ประกอบเพลง Everybody Knows ร้าวใจเราดี)  แต่นึกจะจบก็จบซะงั้น ตัวร้ายนี่แทบไม่มีความหมาย บ้าบอไปเลย

----สปอยล์นะคะ---

ทางด้านตัวละคร:

พี่แบทเฟล็ก (Batfleck) ดูอึนตลอดเรื่อง สายตาคล้ายแบกรับภาระที่ต้องช่วยกู้โลกไว้จริงจัง แถมเหมือนยังจะอ้อนวอน "เอาผมออกไปจากสูทนี่ที!"  บทหนังทำอย่างไรก็ไม่รู้ จนพี่แบทกลายเป็นตัวละครสมทบ เดี๋ยวโผล่ไปนู่นที นี่ที มาบางฉากแบบครึ่งๆกลางๆ รู้สึกอึนตามพี่แกไป แล้วก็จำอะไรๆของตัวละครไม่ได้มาก แอบเสียดายและคิดถึงแบทเวอร์โนแลนเลยค่ะ (รู้นะว่ามันต่างกัน ... แต่ความรู้สึกที่มีต่อแบทแมนของเรามันเปลี่ยนไปแล้ว ดาร์กไนท์ของก็อตแธมกลับไม่รู้สึกเท่ ไม่เป็นคน 'สีเทา'  แต่เป็นคนหงอยๆ เกร็งๆ ที่รู้สึกผิดกับตัวเองตลอดเวลา...เราเหนื่อยแทนทุกทีๆเห็นพี่แกเข้าฉาก) 

ทางเว็บ GamesRadar แอบแรงด้วยพาดหัว "บางทีเราน่าจะเอาจอร์จ คลูนี่ย์คืนมา" 

....เป็นไงละ

พี่อควาแมน เจสัน โมโมอา น่ารักมากกกกก มาแบบนิ่งๆ ทำให้เรารู้จัก 'มนุษย์แห่งท้องทะเล' คนนี้มากขึ้น(นิด) ถึงบทจะไม่ส่ง แต่การแสดงของพี่มีชีวิตชีวาดูแล้วอินกับตัวละคร ชอบมากๆ เสียดายที่ฉากใต้น้ำมาแบบเจือจาง บทเหมือนเขียนไม่เสร็จละโยนให้ถ่าย ราชินีมีรา พูดสองสามคำเอง ต้องรอภาคเดี่ยวใช่ไหม5555

ไซบอร์ก ของเรย์ ฟิชเชอร์​ สมน้ำสมเนื้อ เป็นการแสดงที่ควรได้รับคำชมพอๆกับเอซราและแม่กัล แต่ละฉากที่ออกตัวละครมีน้ำหนัก มีแบคกราวน์จริงจัง แต่ยังไงเราก็อยากรู้มากขึ้นไปอีก ฉากในสุสานกับเอซรานี่เคมีและการส่ง - รับบทจังหวะเยี่ยม 

"เรามันพวกอุบัติเหตุ - We're the accidents."  จึก ที่ใจเลย

สีหน้าพี่ทุกฉากนี่คิดหนักตามไปด้วยค่ะ

พี่ซุปมาแบบนุ่มนวลแต่หนักแน่น แรงแต่ฉากแรก ชอบเวลาอยู่กับผู้หญิงสองคนในชีวิต อบอุ่นดี เฮนรี่ คาวิลล์แสดงได้พระเอกมาก ฉากเปิดคือทำให้อมยิ้มกับความเอ็นดูเด็กๆของพี่ กับการหันหน้าไปคิดคำตอบต่อคำถาม "คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดของโลกฮะ" ฉากหลังๆคือกลายเป็นส่วนหนึ่งของการทำลายตัวร้ายเฉยๆ กลับไม่เด่นอะไร ส่วนลูอิส เลน ของเอมี่ อดัมส์ยังหวาน เข้มแข็ง ดีงามในบทเล็กๆของเธอ

แม่ไดอาน่า มาเหนือชั้นตั้งแต่ฉากเปิดตัวกับประโยคสั้นๆ แต่ได้ใจ "ฉันเป็นผู้เชื่อ - I'm a believer." ที่ทำเราย้อนนึกถึง Wonder Woman ในเสี้ยววินาที ต้องขอบคุณแพตตี้ เจนกินส์ที่ปูเรื่องมาดิบดี ให้ตัวละครไดอาน่าแข็งแกร่งภาคนี้ แต่ยังไงก็ไม่ปังเท่า บางมุขก็แอบแป้ก ...เหมือนคาดไว้ว่าจะพูดงี้ แล้วก็พูดจริงๆ ยังดูไม่เข้าที่เข้าทาง (ขนาดตัวละครเด่นสุดละนะ!)

แต่รักแม่มาก ลีลาสู้รบยังมีอำนาจล้างผลาญ ยิ้มทีนี่ใจละลายเต็มๆ!

แบร์รี่ อัลเลนของเรา อมยิ้มกับความตะมุตะมิของเด็กแฟลชแต่ต้นเรื่องเลย เอซรายังแสดงได้ละเอียดอ่อนเหมือนเดิม ใส่ใจทุกอย่างแม้จะฉากเล็กๆกับพ่อ ถ้าสังเกตแววตา สีหน้า รู้สึกร่วมไปด้วยทุกฉาก เราคาดตั้งแต่เห็นตัวอย่าง Justice League ที่ปล่อยออกมาตอนคอมิค คอนปีที่แล้วละว่าแฟลชของเอซต้องดีงาม แล้วก็ไม่ผิดหวัง 

ฉากแนะนำตัวในบ้านที่เอซราใส่อากัปกิริยาเล็กๆน้อยๆ (มองซ้ายขวา หลุกหลิก พูดติดอ่างนิดๆ) ให้แฟลชเป็นแฟลชในฉบับเขา น้ำเสียงลุกลน และมุขด้นสด (ได้ยินมาจากสัมภาษณ์พรมแดงว่าเป็นงั้น) ที่โดนใจทุกมุข ทำเราหัวเราะตลอด ถ้าจะฟินอะไรกับหนังก็ฟินกับความน่ารักของเด็กแฟลชมาก ขึ้เล่น อยากรู้อยากเห็น ดุ๊กดิ๊กสุด พูดไม่หยุด 

คำนิยาม "A handsome Jewish boy - เด็กหนุ่มยิวหล่อเหลา" ที่เด็กแฟลชใช้แก้ตัวกับพี่แบทว่าไม่ใช่เขาหรอกในวิดีโอฟุตเทจนั่น แสดงความที่เอซราใส่ความเป็นตัวเองเข้าไปในแบร์รี่ เราไม่รู้ว่าแฟลชเป็นยิวหรือเปล่า แต่เอซราเป็น แถมแอบชมตัวเองตอนโกหกหลุดๆต่อหน้าพี่แบทอีกว่าคนหน้าเหมือนตัวเองนั้นเป็นยิว

มุข "snackhole" ที่รวม "blackhole กับ snack" (หลุมดำและขนมคบเคี้ยว) ทำให้เด็กแฟลชเป็นตัวละครที่คงความเป็นวัยรุ่นซุกซน พล่ามเกี่ยวกับการเผาผลาญพลังงานอย่างรวดเร็วของตัวเอง ขณะที่คนอื่นเขาเครียดกันหมด 

มุข "brunch" นี่ก็น่ารัก ตอนแรกเราก็ไม่เคยเข้าใจคอนเซ็ปท์นี้เหมือนกัน เป็นอะไรที่กึ่งๆมาก สรุปจะข้าวเช้าหรือข้าวเที่ยง555 ไปๆ มาๆ มันคือข้าวเช้าของคนตื่นสายค่ะ กึ่งๆมื้อเที่ยง แล้วจะมีเมนูโดยเฉพาะด้วย บางร้านอาหารนี่สร้างชื่อจาก brunch เลยทีเดียว (เอาเป็นว่า brunch อร่อยกว่าอาหารเช้าอีกบางที) แต่สำหรับ เดอะแฟลช อะไรๆก็เร็ว จะมากึ่งๆแบบนี้ขัดกับนิสัยแบร์รี่เนอะ เช้าก็เช้าไปเลย เรียกว่าเอซราเล่นกับภาษา "พวกคนนี่...เข้าใจยาก (ช้า) กันจัง - Humans can be a bit... slow." ได้สนุกปาก เพราะแบร์รี่เป็นเด็กฉลาด มีไหวพริบ เร็วทั้งสมองและร่างกาย ข้อเปรียบเปรยที่ว่า อยู่เหนือคนอื่นก้าวหนึ่ง ใช้ไม่ได้สำหรับเขา เพราะมนุษย์ปกติทั้งช้า ทั้งตามเขาไม่ทันแม้ด้านพื้นฐานในชีวิตประจำวันสุดอย่างการกินข้าว (ต้องตื่นสายมารอกินมื้อกึ่งๆหรอ?!)  คำว่า 'slow' นี่สามารถใช้เป็นคำลบว่าคน 'บื้อ' ได้ แต่เด็กแฟลชแค่หมายความว่าเขาไม่เข้าใจพฤติกรรมในชีวิตของมนุษย์ทั่วไปนั่นเอง 

วิเคราะห์เอาเล่นๆข้างบนทำให้เราคิดว่าเอซราต้องเข้าถึงตัวละครขนาดไหน ถึงเอามาเล่นมุขได้อย่างนี้ รักที่เขารักและภูมิใจในตัวละครนี้จริงๆ

แล้วยังประโยคที่พูดกับไซบอร์กว่า "พี่จัดการด้านเทคนิคนะ ผมจะจัดการแมลงเอง - You do the technical, I'll fix the bug." นี่เรายิ้มกว้างอีกแล้ว เหมือนมุขคอมที่ผ่านมากๆ เพราะตัวไซบอร์กก็ยุ่งกับงานหลักๆ แก้ปัญหาในฉากนั้น ส่วนแบร์รี่ก็ตบยุงปีศาจไป คล้ายคนที่ช่วยแก้ปัญหาเล็กน้อยระหว่างการ debug โปรแกรม ขณะคนอื่นซ่อมส่วนหลักของโปรแกรมไป เราอาจจะมองไปทางนี้ เป็นมุขที่ล้ำดี ชอบ (ชอตตอนหลังแอบเห็นนะว่ามองพี่วิคตาเยิ้มเชียว--)

แต่มุขที่ชนะเลิศ และติดหู ติดความทรงจำเรามากที่สุด (คำที่ทำให้เราหลงหนังขนาดคงเพิ่มอีกครึ่งดาวให้ถ้าจะมีระบบเรตติ้งเป็นดาว) คือคำๆ เดียวในน้ำเสียงลิงโลดของเด็กแฟลช: 

"ดอสโตเยฟสกี้! - Dostoyevsky!"

โอย พระเจ้า! ในฐานะคนหลงรักวรรณกรรมและหนอนหนังสือนี่เราถึงกับกุมอก หัวเราะออกเสียงแรงมากในโรง (ไม่ได้หัวเราะขนาดนี้เพราะหนังสักพักละ ขอบคุณนะเอซรา)

นักเขียนวรรณกรรมคลาสสิกของรัสเซียในหนังแมส (mass) ซุปเปอร์ฮีโร่ที่ลังเลในโทนของตัวเอง!!

คงจะเป็นครั้งแรกที่เรากลับจากหนังฮีโร่แล้วมุ่งเข้าร้านหนังสือหาวรรณกรรมคลาสสิกมาอ่านต่อ และอ่านใหม่

เราเคยอ่าน อาชญากรรม และ การลงทัณฑ์ (Crime and Punishment ) เล่มหนาปึ๊ก สมัยมอปลาย แต่แอบอยากกลับมาอ่านภาษาอังกฤษใหม่ นิยายดอสโตเยฟสกี้ เล่มสุดท้ายที่อ่านไปคือ Notes From The Underground รวมเรื่องสั้นเล่มบางที่มีประโยคเด็ดอย่าง "แต่เจ้ามีชีวิตอยู่โดยไม่มีเรื่องเล่าขานได้อย่างไร --But how could you live and have no story to tell?" (จาก White nights, คืนสีขาว) 

หากอยากจะเข้าใจชีวิต ความสัมพันธ์ ความคิดมนุษย์ที่หลากหลายและซับซ้อน วรรณกรรมและนักเขียนรัสเซียก็เป็นทางเลือกที่เต็มไปด้วยภาษาละเมียดละไม มีศิลปะ และถ้อยคำที่ 'ตรง' กับหลายแง่ในชีวิต

ประเด็นคือเด็กแฟลชของเอซรานี่รู้จักทั้ง ดอสโตเยฟสกี้ ทั้ง Blackpink ของเกาหลี มันจะน่ารักโดนใจเราเกินไปแล้ว! (แอบคิดว่าเป็นมุขด้นสดของหนุ่มติสท์อย่างเอซรามาก เดอะแฟลชฉบับทีวีของ แกรนท์ กัสติน Grant Gustin ยังดูเป็นเด็กเนิร์ดวิทย์อยู่)

คะแนน Justice League เราให้ 3/5 ค่ะ  พอไปได้ เพราะความชอบส่วนตัวแท้ๆ กัล เรย์ และเอซราสร้างความแตกต่างให้หนังที่อาจกลายเป็นอะไรซึมๆที่มึนงงกับตัวเอง

อาจกลับมาอัพเดทหลังไปดู IMAX เพิ่มอีกรอบค่ะ

ตอนนี้ขอตัวไปหยิบงานของดอสโตเยฟสกี้อย่าง The Brothers Karamazov (พี่น้องคารามาซอฟ) กับ The Idiot (คนงี่เง่า) มาอ่านก่อนนะคะ

(เอากับเด็กแฟลชของเอซราสิ!!)

--- หมดสปอยล์---

ป.ล. คำคมพาดหัวเราว่าเหมาะกับพี่ซุปมากเลย แต่ในแง่วิเคราะห์ความหมายวรรณกรรมก็ใช้กับชีวิตได้ ไม่ว่าจะกรณีไหน ช่วงไหนของชีวิต คนเราย่อมพบเจอมรสุมที่ทำพ่ายแพ้ อ่อนแรง จนสู้ไม่ไหว ถูกเผาจนมอดไหม้ แต่ในที่สุดก็ต้องรักษาเยียวยา (ไม่ว่าจะจากคนอื่นหรือด้วยตัวเอง) เพื่อฟื้นกลับมาใช้ชีวิตต่ออีกครั้ง

พี่ซุปเขาว่าไว้ว่าอยากอยู่มากกว่าตาย (ก่อนจะมีมุขติดตลกนั่น--) ชีวิตเรายังมีความหมายต่อคนรอบข้าง ถึงแม้เราจะไม่ใช่ซุปเปอร์แมน แต่เราจะผ่านเรื่องหนักๆ ร้ายๆ ในชีวิต ไปได้เพราะการรักษาจากคนรอบข้างที่ดี ทั้งคนรู้ใจ เพื่อน และครอบครัว

จริงอยู่ที่คุณไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ แต่การยืนหยัดสู้ชีวิตทุกวันให้ดีที่สุด เต็มที่สุด มีคุณค่าที่สุด ก็เสมือนคุณเป็นฮีโร่ในชีวิตของตัวเอง และชีวิตทุกคนที่เกี่ยวข้อง คุณไม่ได้มีทีมอย่างจัสติส ลีกคอยระวังหลัง แต่คุณก็มีแรงสนับสนุนของทีมคนที่รักคุณและคนที่คุณรัก พลังใจและกำลังใจจากพวกเขาจะเป็นพลังในการสู้ชีวิตของคุณต่อไปค่ะ

//

ขอบคุณที่สนใจอ่านนะคะ

คิดเห็น ชอบไม่ชอบยังไง รบกวนกดด้านล่างให้เรารู้ จะได้ปรับปรุงบทความต่อๆไปให้ดีขึ้นค่ะ 

ติชม พูดคุยกับเราทางเม้นท์ข้างล่างได้เสมอ

หรือจะแวะมาทาง twitter: @cineflectionsx 

หากชอบรีวิว ฝากเพจ FB ด้วยนะคะ เราจะมาอัพเดทความคิด บทเรียน และเรื่องราวจากหนังที่ชอบทั้งเก่าและใหม่เรื่อยๆค่ะ

ขอบคุณค่า

x

ข้าวเอง.