ฮ๊าโลวววววววว คัมแบคแล้วข่าาาาาา

พาร์ทที่แล้วที่บอกไว้ว่าจะเอาหมูหยองหมูแผ่นอะไรพวกนี้ไปคงต้องล้มเลิกค่ะ เพราะ! อย่างแรกเลย กระเป๋าเต็ม อย่างที่สอง คือเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะเขาไม่ให้เอาพวกผลิตภัณฑ์ที่ทำจากหมูเข้า เลยไม่เสี่ยงดีกว่าค่ะไม่กินก็ได้555555 ก็ถ้าเค้าตรวจเจอเขาก็จะให้เราเสียค่าปรับ (แพงอยู่) ไม่ก็เขาจะยึดของเราค่ะ

แรกๆเราก็ไม่กล้าหรอก แต่เขาทักมาแล้วก็ happy birthday เราพอดีก็เลยคุยเลย ถามสิ่งที่เราอยากจะรู้ถามไปเถอะค่ะ เราถามตั้งแต่ตอนคยแรกๆไปเกือบหมดแล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้จะถามอะไรแต่ยังคุยอยู่นะ เราไม่ต้องกลัวว่าแกรมม่าเราจะไม่เป๊ะค่ะ เราคนนึงค่ะที่พอเวลาจะพูดอะไรเป็นอังกฤษจะต้องคิดเป็นไทยละค่อย translate ออกมาเป็นอังกฤษแกรมม่าหรือศัพท์บางตัวก็เลยแปลกๆบ้างเวลาพูดกับเขา เราไม่ได้ใช้ภาษาเขาตั้งแต่เกิด ขนาดเขาบางคนยังพูดผิดแกรมม่าเลยค่ะ เราก็เคยบอกโฮสต์นะ ว่าขอโทษที่แกรมม่าฉันผิดๆถูกๆ อยู่ไทยไม่ได้ใช้ทุกวัน เขาก็เข้าใจเรานะ อันนี้เราว่าครอบครัวอุปถัมป์ส่วนใหญ่เข้าใจแหล่ะค่ะ teacherที่เราค่อนข้างสนิทก็บอกแบบนั้น เดี๋ยวพอเริ่มปรับตัวได้เราก็จะดีขึ้นเอง แต่อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราด้วยแหล่ะ ถ้าไม่ฝึกไม่พูดเลยเราก็ใช้ก็พูดภาษาอังกฤษที่ผิดๆต่อไป ไม่ใช่แค่เรื่องแกรมม่านะ พวกคำศัพท์ สำนวน ประโยคอะไรพวกนี้ด้วย อีกอย่างนึง เวลาคุยกับโฮสต์คุยไปเลย ไม่ต้อง copy จากเน็ตมาละแปะวาง คือมันจะลำบากตอนเราไปถึงนู่นละคุยกับเขาไม่เข้าใจ