รีวิวเว้ย (1651) "ทรรศนะโดยรวมของนักอัตถิภาวนิยม คือชีวิตไม่ได้ถูกมอบให้กับเราในแบบที่มีความหมายและเป้าหมายพร้อมสรรพ แต่ 2 สิ่งนี้คือสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นเอง อัตถิภาวนิยมได้รับความนิยมอย่างมากในยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อผู้คนตระหนักถึงความเปราะบางของชีวิต และต้องการปรัชญาที่ชวนให้คิดบวกและเป็นเครื่องยืนยันตัวเอง … อัตถิภาวนิยมว่าด้วยประสบการณ์การใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ มันว่าด้วยการมีปฏิสัมพันธ์กับโลกและการรับมือกับองค์ประกอบ 2 ประการของชีวิต ได้แก่ สภาวะการที่เราประสบและความปรารถนาที่จะก้าวข้ามตัวเอง วางแผน และกำหนดรูปอนาคตของเราอยู่เสมอ" (น. 1-11) อัตถิภาวนิยมไม่ใช่แค่ปรัชญา แต่เป็นวิถีชีวิต เป็นวิธีการสำรวจในศิลปะและวรรณกรรม และเป็นการยืนยันตัวเองรูปแบบหนึ่ง ที่มีผลพวงทางจริยธรรมอย่างลึกล้ำ อีกทั้งยังเป็นปรัชญาแห่งเสรีภาพและความรับผิดชอบ ซึ่งท้าทายให้ปัจเจกปั้นแต่งชีวิตของตัวเอง ยอมรับอัตลักษณ์เฉพาะตัว มากกว่าจะพยายามหลีกหนีโดยการคล้อยตามสังคม