อุทยานรส By อนุสรณ์ ติปยานนท์ - รีวิวเว้ย (3)

รีวิวเว้ย (1424) เรากินอาหารเพื่อเลี้ยงชีวิต ความจริงข้อนี้คงยากจะปฏิเสธว่าคนเรากินเพื่อให้มีชีวิตอยู่และกินเพื่อให้ร่างกายมีพลังงานตามหลักการทางวิทยาศาสตร์ แต่ในทางกลับกันหากเรามองว่าคนบางคนก็อาศัยการกินเพื่อมีชีวิตอยู่ มิใช่เพียงเพื่อมีชีวิตอยู่และมองหาร้านหรืออาหารที่อยากกินต่อไปเรื่อย ๆ หากแต่การมีชีวิตอยู่เพื่อกินคือการรักษาบางสิ่งบางอย่างของคนที่จากไปเอาไว้ด้วยเช่นเดียวกัน อย่างการรักษารสชาติของอาหารผ่านความทรงสำหรือผ่านสูตรอาหารที่รับสืบต่อกันมาในครอบครัว สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากการรักษาชีวิตและรักษาความทรงจำของผู้ที่จากไปผ่านความทรงจำทางรสชาติของอาหารที่เราทุกคนมีโอกาสได้จดจำมันผ่านต่อมรับรสของร่างกาย
หนังสือ : อุทยานรส
โดย : อนุสรณ์ ติปยานนท์
จำนวน : 193 หน้า
.
"อุทยานรส" หนังสือนวนิยานในลำดับที่ 3 ที่ว่าด้วยเรื่องของรสชาติผ่านอาหารและสิ่งประกอบสร้างอาหาร โดยเล่มก่อนหน้าได้แก่ "ป่าน้ำผึ้ง" และ "เกลือศรัทธา" โดยผู้เขียนได้บรรยายถึง "อุทยานรส" เอาไว้ในส่วนท้ายของหนังสือว่า "อุทยานรสเป็นเพียงนวนิยายขนาดสั้นที่ว่าด้วยความทรงจำ อาหารทุกมื้อของเราแฝงความทรงจำที่เรามีต่ออาหารมื้อก่อนและก่อน" (น.192-193)
.
"อุทยานรส" คือเรื่องราวของรสชาติและความทรงจำ โดยรสที่ถูกนำเสนอผ่าน "อุทยานรส" คือรสที่เรารู้จักกันในชื่อของรส "อูมามิ" หรือที่หลายคนเรียกมันด้วยภาษาปากว่ารส "นัว" และไล่เลยไปถึงสิ่งที่ให้รสนัวอย่าง "ผงชูรส" หรือโมโนโซเดียมกลูตาเมต (C5H8NNaO4) ที่คนหลายคนต่อต้านและพยายามหลีกเลี่ยงการกิน หากแต่ "อุทยานรส" ได้นำเสนอมุมมองในเรื่องของรสอูมามิออกมาได้อย่างน่าสนใจโดยการทาบทับเรื่องจริงลงในโลกของนวนิยานผ่านตัวละครอย่าง ศ.ดร.คิคุนาเอะ อิเคดะ ตัวละครที่เป็นผู้คิดค้นผงชูรสและให้กำเนิดคำว่า "อูมามิ" ขึ้นมาจริง ๆ อีกทั้งเรื่องราวใน "อุทยานรส" ยังผนวกรวมเข้ากับเรื่องของญี่ปุ่นในยุคสงครามและตัวตนที่คนเราทำหลนหายไประหว่างการเติบโต ตัวตนที่เราละเลยและลบเลือนมันไปจากความทรงจำผ่านรสสัมผัสที่ปลายลิ้น

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น