ชีวิตที่ไม่คิดว่าจะมาตกอับ เคยมีกินมีใช้ตลอดวันนึงไม่มีเหมือนเดิม ก็นานนะกว่าจะทำใจและรับสภาพว่าทุกอย่างที่เคยมีมันกลายเป็นอดีตไปแล้ว 

การมาลองผิดลองถูกหาเงินโคตรเหนื่อยเลย มาค้นพบว่าตนเองไม่ชอบขายแรงงานซักเท่าไหร่ แต่ถ้าขายของเอง จะรู้สึกดีมากแต่ปัญหาคือ ต้นทุนมีน้อยมากๆ จะผลิตอะไรที่สเกลใหญ่กว่านี้ลำบากมาก ก็ต้องมาทำอะไรที่มันเริ่มต้นด้วย 0 นี่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน 

มีแพลนว่า อยากฝึกทำ Photoshop ให้เป็นอยากรับงานทำโปสเตอร์ ไม่งั้นก็อยากฝึกภาษาอังกฤษให้เก่งเพราะภาษานี้ก็ยังเป็นเรือที่อาจพาเราไปถึงฝั่ง อยากมีโมเม้นว่าตัวเองคะแนนอิ้งดี สื่อสารได้คล่องแคล่ว แล้วไปรับงานสอนอังกฤษอีกทีคงดีไม่น้อย TT อันตัวเราเปิดสอนวิชาสังคม รัฐศาสตร์ คนเรียนน้อยมากๆ อะไรจะเงียบฉี่ขนาดนี้ บางทีก็น้อยใจว่าทำไมไม่ให้เราเก่งทางภาษาบ้าง เผื่อจะได้เป็นเครื่องมือช่วยในวันที่เราถังแตกขนาดนี้ 

มีแพลนในอนาคตว่าอยากจะไปใช้ชีวิตจังหวัดเมืองรองเพราะคิดว่าราคาค่าครองชีพมันถูกดี เคยไปมาประมาณ 3 จังหวัดช่วยเราประหยัดมากๆ ก็อยากจะทำงานฟรีแลนซ์ที่มันส่งทางออนไลน์ได้ อาจจะสอนออนไลน์ล่ะมั้งนะ อนาคตอยากเป็นเจ้านายตัวเองที่สุด หลังๆมาชอบเข้าพันทิปไปดูว่าเขาทำยังไงถึงเงินเข้ามาเยอะๆบ้าง ไหนจะไปฟังยูทูปพวกนักธุรกิจเขาคิดอะไรกัน แต่ก็เศร้าใจตัวเองที่เริ่มต้นด้วย 0 แถม skill อะไรก็ไม่มี ภาษาก็ไม่มี วาดรูปก็ไม่สวย ทำ ps ก็ไม่เป็น ถ้าเราทำสิ่งดังกล่าวเป็นนะ แปรเป็นเงินช่วยเราผ่านไปแต่ละวันได้อย่างฉลุยเลยอะ

ฝันของฉันมันช่างใหญ่เกินจริง อยากเปิดสถาบันติว ร้านกาแฟ อยากลงทุนธุรกิจร้านอาหารสุขภาพ ทันใดนั้นฉันก็ต้องตื่นจากฝัน TT