'ขีดลมเป็นพรมแดน สร้างศรัทธาเป็นกำแพง'

ชวนอ่านวรรณกรรมเยาวชน‘The Night Diary’ หรือ‘ถ้าแม่ฟังอยู่โปรดรู้ว่าหนูคิดถึง’ เรื่องราวการอพยพหนีตายของณิชาเด็กหญิงวัย 12 ขวบและครอบครัว ผ่านบันทึกที่ณิชาเขียนถึงแม่ผู้ล่วงลับช่วงกลางปี 1947 ในห้วงยามที่อินเดียได้รับเอกราช

เอกราชที่ได้มากลับกลายเป็นช่วงเวลาแห่งการแบ่งแยกระหว่างผู้คนต่างศาสนาฮินดู ซิกข์ มุสลิม ตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียถูกเฉือนแบ่งออกไปเป็นประเทศปากีสถานในปัจจุบันเพื่อเป็นแผ่นดินของชาวมุสลิม

การขีดลมเป็นพรมแดนครั้งนั้นก่อให้เกิดคลื่นอพยพของผู้คนกว่า14 ล้านคนและครอบครัวของณิชาคือ 1 ในนั้นที่โชคดีเพราะในระหว่างการอพยพมีกว่า 1 ล้านชีวิตที่ต้องสูญสิ้นไประหว่างทาง

บันทึกของเด็กวัย12ขวบจึงเต็มไปด้วยความสับสน ไม่เข้าใจ และคำถามต่อสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเหตุใดเพียงชั่วข้ามคืนเส้นสมมติและศรัทธาที่ต่างกันสามารถสร้างความโกลาหลและเข่นฆ่ากันได้

นี่คือเรื่องราวของเด็กน้อยที่ชวนให้ผู้ใหญ่คิดว่าถึงที่สุดแล้ว เส้นพรมแดนและกำแพงแห่งศรัทธานั้นเราสร้างมันขึ้นมาในใจของตัวเราเองหรือเปล่า?