Pairing : Ryoru

Rate : 13+

Warning : เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริง ผู้แต่งไม่มีเจตนาทำให้เจ้าของชื่อเสื่อมเสียแต่อย่างใด

โทรุเกลียดฤดูร้อน



มันน่าหงุดหงิด เสื้อผ้าที่เปียกโชกเพราะเหงื่อที่ไหลท่วม


แดดที่แรงจนต้องหรี่ตามอง


เสียงแมลงดังหนวกหูน่ารำคาญ


แม้แต่ลมเย็น ๆ ซักนิดก็ไม่มี พัดมาทีเหมือนหอบเอาไอแดดมาด้วย


บนดาดฟ้าโรงเรียนที่เคยใช้นอนกลางวันประจำตอนพักเที่ยงกลายเป็นลานตากเนื้อขนาดยักษ์


กระดุมเสื้อสามเม็ดบนโดนปลดออกจนหมด


แม้แต่เข็มขัดกับกระดุมกางเกง


ทำขนาดนี้แล้วก็ไม่ดีขึ้นซักนิด


อากาศร้อนทำให้คนที่ขี้หงุดหงิดอยู่แล้วกลายเป็นยักษ์ในทันที ใครเดินเฉียดมาใกล้เป็นได้โดนมองตาขวางไปซะทุกคน


ตอนนี้เลยไม่มีใครอยากเข้าใกล้เขาเท่าไหร่



ยกเว้นอยู่คนเดียว...


เจ้าเด็กปี1ตาขีดที่ตามเขาไม่เลิกตั้งแต่เข้าเรียนม.ปลาย


พูดให้ถูกคือโดนตามมาตั้งแต่จำความได้


บ้านก็ไม่ได้ใกล้กันซักนิดดันมาติดเขาซะแจ



"โทรุจังไม่ร้อนหรอ?"



เขาถอนหายใจ พ่นควันสีฟ้าอ่อนให้ลอยคว้างอยู่กลางอากาศก่อนค่อย ๆ จางไป



"ร้อนขนาดนี้ทำไมยังสูบบุหรี่อยู่อีกล่ะ?"



โทรุยังคงเงียบไม่ตอบอีกฝ่าย

ตามมาเองโดนที่ไม่ได้เชิญ ถึงจะบอกว่ารำคาญก็คงไม่ไปไหนอยู่ดี


มวนบุหรี่โดนยกขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากหยักอีกครั้งก่อนเจ้าของดูดเอาควันที่เกิดจากการเผาไหม้เข้าปอดไปเต็ม ๆ บุหรี่ที่เหลืออยู่ครึ่งมวนไหม้ไปจนเกือบหมด


ก้นบุหรี่ที่เหลือโดนหย่อนลงกระป๋องน้ำผลไม้ที่วางอยู่ข้างตัว โทรุตั้งท่าจะหยิบขึ้นมาอีกมวนแต่ก็มีเสียงจากอีกคนขัดขึ้นมาซะก่อน



"นี่ พอแล้วน่า เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ด่าเอาหรอก"



โทรุเหลือบไปมองหน้าเรียวตะที่นั่งขัดสมาธิอยู่ไม่ไกล



"กินอะไรน่ะ?"

"ไอติม กินมั้ย?"



พูดพร้อมกับยื่นแท่งน้ำแข็งสีหวานมาให้



"ป้อนหน่อย"

"กินเองง่ายกว่านะ"

"งั้นไม่กิน"

"เอาแต่ใจจัง"



โทรุหลับตาลงเลิกสนใจอีกคน



สัมผัสนุ่มนิ่มเย็นเฉียบแนบลงมาที่ริมฝีปากแผ่วเบา เรียวลิ้นชุ่มชื้นเคลือบด้วยรสผลไม้แทรกเข้ามาในโพรงปากเมื่อเขาเปิดรับ ดูดเอารสหวานเย็นจากปากอีกฝ่าย ก้อนน้ำแข็งรสหวานที่เริ่มละลายหกเลอะออกมาตามขอบปากโดนเลียเก็บด้วยฝีมือคนที่คร่อมอยู่บนตัวคนนอน


มือทั้งสองข้างที่เคยรองใต้ศีรษะเปลี่ยนมาจับอยู่ที่กระดุมเสื้ออีกคน กระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่าโดนปลดออกจนหมด โทรุกำลังเปลี่ยนเป้าหมายไปที่สิ่งพันธนาการที่อยู่ต่ำกว่า



"แบบนี้ไม่ได้นะ ยังเที่ยงอยู่เลย"



เรียวตะกระซิบก่อนกดริมฝีปากย้ำ ๆ ลงที่ข้างแก้มที่มีตำหนิสีดำจุดเล็กแต้มอยู่



"โดดไม่ได้หรอ ฉันยังไม่ทันได้กินไอติมจนเต็มอิ่มเลย"

"อดทนหน่อยไม่ได้รึไง ตรงนี้พื้นมันแข็งนะ"

"งั้นนายมาอยู่ข้างล่าง"

"โทรุจังใจร้ายตลอดเลยนะ"

"ไม่ได้หรอ?"



เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยอย่างออดอ้อนอยู่ไม่ห่าง



"ได้ตามบัญชาทุกอย่างครับ"








Fin.