“เคยมีคนบอกว่าพี่เป็นคนกะล่อนด้วย” เขาพูดพลางขำเบาๆ
“จริงดิ” เราตอบ ระหว่างที่กำลังเลื่อนเมาส์ไปที่ช่องค้นหาข้อมูลของกูเกิล
และเริ่มพิมคำว่า กะล่อน ลงไปก่อนจะกดค้นหา เขามีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งคือ อ่านหนังสือไปด้วยและพูดกับคนอื่นไปด้วยได้ เราทำแบบนั้นไม่ได้ มันยากเกินไป

“คือว่า..”
“ครับ”
“คือกะล่อนแปลว่าอะไรอ่ะ”
“ห้ะ…”
“คือในกูเกิลอธิบายไม่เข้าใจ”
“เดี๋ยวนะน้อง…คือน้องไม่รู้จักคำนี้ จนต้องกูเกิลเลยหรอ”
และเขาก็เริ่มขำ ด้วยเสียงที่เหมือนกระดิ่งแก้วตรงหน้าต่างตอนโดนลมพัด
เรากำลังใช้เมาส์คลุมข้อความตรงหน้าเล่นแก้เขินกับเสียงหัวเราะในหูฟัง
“แล้วในกูเกิลบอกว่าอะไร” เขาถาม
เราพูดไปหัวเราะไปอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายก็ฟังไม่รู้เรื่องและต้องพูดใหม่
“โกหกคล่องแคล่วค่ะ”
ในขณะที่ท้องฟ้าเป็นสีดำสนิทจนเห็นดวงดาว และในความเงียบที่ทำให้เสียงลมตอนกลางคืนดังชัดเจนที่สุด พวกเราหัวเราะอีกครั้ง