การที่จะเป็นฆาตรกรโรคจิตได้นั้น มันอาจมีมาจากหลายสาเหตุ อาจจะโดนรังแก โดนทำร้าย อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ อยู่กับความไม่เข้าใจ หรือ...อาจจะเกิดมาเป็นคนอย่างนั้นเอง เกิดมาเพื่อฆ่า เกิดมาเพื่อสร้างความทรมาน ความสยดสยองและความตาย หนังสือเล่มนี้ "Goth คดีตัดข้อมือ" ของ Otsuichi แปลโดย นะนะโกะ จะพาเราเข้าไปในจิตใจของพวกเขา "ฆาตรกรโรคจิต" ทำไม ทำไมกัน เขาถึงได้ทำอะไรแบบนี้ได้ พวกเขารู้สึกอย่างไรกัน มีความขัดแย้งเกิดขึ้นมากมาย จนบางครั้งเราก็แอบเอาใจช่วยให้เขาทำมันสำเร็จ ส่วนตัวเป็นคนชอบเรื่องจำพวกความโรคจิต ความโหดร้ายนะ แต่ก็ไม่่ได้เห็นเป็นสิ่งที่ดีหรอกนะ แต่เราแค่อยากเข้าใจในตัวเค้าอ่ะว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นได้ บางคนถือว่าน่าสงสารนะจิตใจของพวกเขาบางคนก็อาจจะเปราะบางเกินไป ทำให้ต้องหาบางอย่างมาเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเขาไว้ แต่บางคนก็แบบไร้เหตุผลสิ้นดี เอาล่ะ! มาเข้าเรื่องหนังสือกันเถอะ หนังสือเล่มนี้จะเป็นเรื่องสั้นเกี่ยวกับความโรคจิต ความสยดสยอง ซึ่งแต่ละตอนจะเชื่อมโยงกันโดย 2 ตัวละคร เด็กชายคนหนึ่งที่คนอ่านจะได้รู้ชื่อของเขาในตอนสุดท้าย เด็กชายที่ดูภายนอกก็เป็นเด็กมัธยมทั่วไป แต่ที่จริงแล้วนะเหรอ เย็นชาและโรคจิตอย่างเหลือเชื่อ เขามีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง เธอคือ "โมริโนะ โยะหรุ" หญิงสาวผู้เย็นชาและดูไร้จิตวิญญาณ(เราชอบเธอมาก) ที่เธอมาคบกับเขาได้เพราะว่าเธอมองเห็นบางอย่างในตัวเขา "ความดำมืดในจิตใจ" และคิดว่าเขาจะเป็นเหมือนเธอ  พวกเขาทั้งคู่ชอบเรื่องราวของฆาตกรรมและความสยดสยอง และเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้อยู่เรื่อยๆ

หนังสือเล่มนี้มีทั้งหมด 6 ตอน ตอนที่เราชอบคือตอน

• หมา เราชอบความผูกพันระหว่างคนกับหมาในตอนนี้ มันบรรยายจนทำให้เราอยากร้องไห้ การเล่าเรื่องจะเป็นจากมุมมองของตัวละครหนึ่ง ทำให้เรารู้สึกราวกับเป็นตัวละครนั้น เจ็บปวด แต่บางครั้งก็อบอุ่นหัวใจ ทั้งคู่ผูกพันธ์กันมากสามารถสัมผัสความเจ็บปวดของอีกฝ่ายได้และไม่สามารถทนความเจ็บปวดของอีกฝ่ายได้เช่นกัน  
• ดิน เป็นตอนที่ฆาตรกรรู้สึกขัดแย้งในจิตใจมาก คือเสียใจรู้สึกผิดแต่ก็ไม่สามารถต้านทานกับความกระหายเลือดภายในจิตสำนึกได้ คือเราว่ามันน่าทรมานมาก คือมันอาจจะคล้ายๆตอนเรากินอาหารขยะอ่ะ คือก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ยังกินมันอยู่ดีอ่ะ ไม่รู้ว่ามันจะเปรียบกันได้หรือเปล่านะ 
• แฝด ตอนนี้คือตอนของโยะหรุ เป็นตอนที่จะเปิดเผยว่าทำไมเธอถึงได้เย็นชาได้ขนาดนี้ ที่ชอบเพราะเราชอบตัวละครตัวนี้มาก อาจจะเป็นเพราะเรามีบางส่วนที่คล้ายกันทำให้เราอาจจะเข้าใจกันได้ดี เนื้อเรื่องก็เดาทางได้แต่ก็สนุกอยู่ เราจะได้เห็นโยะหรุในอีกมุมหนึ่ง                              

ส่วนเนื้อเรื่องโดยรวมเราว่าสนุกและวิปริตดี บางตอนก็เดาทางได้เลย เขียนบรรยายให้เข้าใจตัวละครได้ดี ได้เห็นด้านมืดของคนที่บางทีเราก็ไม่เข้าใจ แต่ไม่ค่อยชอบตอนท้ายเท่าไหร่ คืองงๆ และไม่เข้าตรรกะของตัวละครเท่าไร

และนี่คือรีวิวหนังสือเรื่องแรกของเรา เราอยากจะเก็บความรู้สึกของเราทีมีต่อหนังสือที่เราอ่านเอาไว้ เผื่อบางทีเราอาจจะหยิบมันขึ้นมาอ่านอีกครั้ง และเผื่อมีคนมาอ่าน(เผื่อนะ) เขาจะได้มีตัวเลือกในการตัดสินใจ(ก็ไม่รู้มันจะช่วยอะไรมั้ย อิอิ) ตอนนี้กำลังอ่าน ย้อนคืน(ไมรอน)อยู่เดี๋ยวจะมารีวิวต่อละกัน #ปิดเทอมนี้อ่านหนังสือยาวปายๆ