ภาพถ่ายเป็นอะไรที่สุดแสนจะวิเศษ

มันเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่า

คนเราสามารถหยุดเวลาได้

 .

ภาพถ่ายเป็นเครื่องมือที่คอยกักเก็บความทรงจำของเราไว้แค่เห็นเพียงเศษเสี้ยว เรื่องราวในตอนนั้นก็พรั่งพรูเข้ามาในสมอง

 .

ความทรงจำไม่เคยหายไปไหนเลยมันฝังอยู่ภายใต้ภาพถ่ายรอวันที่เราย้อนกลับมาดูอีกครั้ง

มันไม่เคยหายไปไหนเลยจริงๆ

.

ภาพถ่ายเป็นสิ่งที่ทรงพลังอย่างหนึ่งมันสามารถทำให้เราสุขจนหาสิ่งใดเทียบไม่ได้แต่ก็สามารถทำให้เราเจ็บปวดร้าวรานปางตายได้เช่นกัน

และภาพถ่ายก็ยังกักเก็บใครบางคนไว้ด้วยเช่นกัน...

 .

ฉันบังเอิญเจอภาพถ่ายของเราสองคนเรายิ้มอย่างมีความสุขในนั้น แต่ตัวฉันในตอนนี้กลับร้องไห้

ความสุขที่เราเคยมีมันย้อนกลับมาทำร้ายตัวฉันในตอนนี้

มันทุบตีหัวใจฉันจนแหลกสลายและไม่มีวันกลับมาคงเดิม

" ฉันนั่งดูรูปที่เธอมองมาทางกล้อง

เราสบตากันทางอ้อม "

เปียกปอนไปด้วยน้ำตา

โหยหาเธอคนที่เคยรักฉันสุดหัวใจ...

เธอจากไปแล้วแต่ความทรงจำมันยังอยู่ตรงนี้มันไม่เคยหายไป มันฝังอยู่ในใจฉันอย่างไม่มีวันจางหาย ไม่เลยสักนิดเดียว....

.