ประโยคสุดคลาสสิคน้องๆของประโยคยอดฮิตที่ว่าเธอดีเกินไปหรือเราเข้ากันไม่ได้ไปกันไม่รอดหรอก รู้ได้ไงว่าเข้ากันไม่ได้เรายังไม่ได้เข้ากันเลย (เอ๊ะ?) 

                หลายคนคงได้ยินคำนี้กันบ่อยๆกับคำที่ว่าโลกส่วนตัวเธอมันสูงเกินไป ให้คิดใหม่ก่อนพูดดีไหม นี่คิดแบบนั้นจริงๆหรืออยากเทกันเอาดีๆ

"โลกส่วนตัวเราไม่ได้สูงไปหรอก โลกเรามันก็เท่ากับทุกๆคนแหละเรามันก็ธรรมดาคนนึงไม่ได้มีสิทธิพิเศษที่จะทำให้โลกส่วนตัวเรามันสูงไปกว่าคนอื่น โลกเรามันก็เท่ากันหมดทุกคนอ่ะ หรือไม่จริง? เรายืนอยู่บนโลกเดียวกันก็เห็นๆกันอยู่ แต่ที่แบ่งเป็นโลกเพราะมันแสดงถึงพื้นที่ของเราเท่านั้น โลกเรามันอยู่ของมันเฉยๆเดินเข้ามาก็ได้ แค่นี้ก็อยู่ในโลกของเราง่ายๆ แต่เหมือนเธอลอยอยู่แค่ในชั้นบรรยากาศแต่ไม่ยอมลงมาโลกของเราสักที เอาแต่พูดว่าโลกส่วนตัวเธอมันสูง เธอแค่ไม่อยากจะลอยลงมามากกว่า" 

               แน่นอนว่าเกือบทุกคนต้องมีส่วนที่เข้าใจยากเหมือนๆกันหมดแหละ มันขึ้นอยู่กับตัวเธอแล้วว่าเธอพร้อมไหม พร้อมที่จะพยายามเข้าใจในส่วนนั้นไหม หรือรับมันได้หรือเปล่า ที่เธอเอาแต่พูดว่าโลกส่วนตัวเรามันสูง เพราะโลกส่วนใจของเธอมันไม่อยากจะเปิดรับเรามากกว่า ถ้าเธอพร้อมเธอปล่อยตัวเธอลอยลงมาเลย ถอดชุดนักบินอวกาศหนักๆนั่นออกแล้วปล่อยตัวลงมาอยู่ที่โลกของเรานะ โลกของเราอาจจะไม่สวยไม่หรูไม่มีข้าวของราคาแพงแต่มีความสบายใจให้เธอในวันที่เธอต้องการ หากเธอไม่พร้อมเธอลอยไปที่โลกของคนที่เธอต้องการได้เลยเราไม่รั้งเธอไว้ เพราะไม่ว่าเธอจะลอยไปลงโลกใบไหนเราก็ขอให้เธอสุขใจกับโลกใบนั้น

               อย่าเอาแต่พูดว่าโลกส่วนตัวใครมันสูงเพราะโลกของทุกคนมีเท่ากันหมด อยู่ที่ว่าเธอแล้วว่าเธอพร้อมที่จะเข้าใจเขาหรือเปล่า? ลองคิดทบทวนกับโลกส่วนใจของเธอดู