การนั่งเครื่องบินสิริรวม 20 ชั่วโมงบวกกับนั่งๆ นอนๆ รอที่อินชอนอีก 4 ชั่วโมงทำร้ายคนวัย 30 ได้เหลือเชื่อ

1. ขึ้นเครื่องก็พยายามตุนเวลานอนไว้ก่อน นอนให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็หลับบ้างไม่หลับบ้าง เพราะแอร์เสิร์ฟอาหารบ้าง ประกาศ Turbulence บ้าง

2. ดูหนังจบไปสองเรื่องคือ Jungle Book (สนุกดี เหมือนการ์ตูนเลย) กับ Money Monster (สนุกดี แต่พล็อตง่ายไปหน่อย จริงๆ Frequency Trading นี่มีอะไรให้เล่นเยอะกว่านี้เนอะ)

3. อ่านหนังสือจบไปครึ่งเล่มในคินเดิล เป็นหนังสือเกี่ยวกับความชอบ ชื่อ You may also like สนุกดี เอาไปหากินต่อได้เยอะดี

4. ทำต้นฉบับไปได้สามพันคำ แต่พิมพ์ๆ ไปแล้วเครื่องสั่น จะอ้วก จึงต้องหยุดก่อน (เขียนไม่ดีด้วยเพราะง่วง ไว้ค่อยคิดกันใหม่)

5. สุดท้ายก็จึงต้องกลับมาพยายามนอนเหมือนเดิม ไปล้มตัวลงนอนที่สนามบินอินชอน สนามบินก็น้าวหนาว ผ้าห่มก็ไม่ได้แบกขึ้นเครื่องไป เลยต้องนอนคุดๆ คู้ๆ อยู่ตรงนั้นแหละ

6. พอลงที่สนามบิน JFK ก็เห็นว่าเค้ามีระบบแบบใหม่ (จริงๆ น่าจะอินสตอลนานแล้ว แต่ไม่ได้มานิวยอร์กสองปีแล้วอะ) คือให้กดๆ ที่จอคอมพิวเตอร์เอาเอง เพื่อกรอกว่ามาทำไม ไม่ได้พกอะไรไม่ดีมาใช่ไหม ถ่ายรูป ฯลฯ คล้ายๆ ของไทยนั่นแหละ แต่ไอ้เครื่องนี้จะปรินท์สลิปออกมา ถ้าเป็น O ก็คือเหมือนจะผ่านตม.ไปได้เลยไม่ต้องตรวจ ถ้าเป็น X ก็คือต้องไปสัมภาษณ์กับตม. อีกทีนึง ซึ่งของเราเป็น X ก็รอกันไป

7. คราวนี้โดนสุ่มตรวจของด้วย เหมือนเจ้าหน้าที่จะขี้หงุดหงิดหน่อย แบบเรียกมั่วๆ บอกว่า นายไปต่อหลังลุงคนนั้นเลย ทั้งๆ ที่ก็ตอบปกติทุกคำถามนะ แต่พอไปต่อคิวตรวจของ ตำรวจอีกคนที่ตรวจก็เห็นหน้าแล้วบอกว่าเออๆ ผ่านๆ ไปเหอะ

8. นั่งอูเบอร์เข้าเมืองมา 40 เหรียญ คราวก่อนโน้นโดนหลอก แบบมีคนมาดึงตัวไป หลอกว่าเป็นแท็กซี่แล้วลากกระเป๋าเราไปเลย เราก็เลยต้องตามมันไปนั่ง ปรากฏว่าจริงๆ เป็นแท็กซี่ปลอม มิเตอร์ก็ไม่มี โดนฟันไปร้อยเหรียญ แถมยังจะเอาทิปอีก นั่งไปก็กลัวไป กลัวมันจะเอาไปฆ่า คราวนี้ขนาดนั่งอูเบอร์ยังแค่ 40 เหรียญเอง คนขับชื่อ Lobsang ตอนแรกนึกว่าคนไทย (เป็นเอเชีย) แบบ หลบแสง ไรงี้ แต่ดูท่าทางจะเป็นคนเกาหลี นามสกุลไม่ใช่คนไทยเลย

9. อ้อ นี่นั่งการบินไทยมา แล้วเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี operate โดยสายการบิน asiana ต่อ ซึ่งสายการบิน asiana นี่ดีมากอะ อาหารอร่อย มื้อนึงเป็นบิมิมบับ แบบห่อใบไม้กิน (เป็นเนื้อ ข้าว ที่ห่อใบไม้กินกับซอสอีกที) ก็สดมาก อีกมื้อเป็นข้าวกับผัดซีฟู้ดก็อร่อย อร่อยกว่าการบินไทยน่ะสำหรับเรา (แต่หนังใหม่ไม่เท่า)

10. ที่พักอยู่โฮสเทลแถวบรูคลิน ซึ่งอย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าไม่อยู่ในวัยที่สามารถนอนห้องรวมได้อีกแล้วจึงจองห้องเดี่ยว ซึ่งก็ขนาดรูหนูมาก แถมเพดานมันเชื่อมไม่สุด มีช่องลม ดังนั้นจะได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในทุกห้องตลอดเวลา ขนาดคนอยู่ห้องตรงมุมโทรศัพท์ยังได้ยิน คือถึงกับว่า ที่รีเซปชั่นบอกว่า มี earplug ให้ยื้มฟรีอะ... แถมห้องที่เราได้เป็นห้องริมหน้าต่าง ติดกับรางรถไฟเข้าไปอีก สุดยอดแห่งความได้นอนเป็น episode คือไม่ได้นอนติดกันเป็นหนังยาวมา 36 ชั่วโมงแล้ว แต่ได้นอนเป็นห้วงๆ

11. วันนี้ก็ยังไม่ได้ทำอะไรมาก นี่จองตั๋ว School Of Rock เดี๋ยวกำลังจะดู เท่านี้เอง (นอกจากนั้นก็ไปร้านหนังสือ ร้านบอร์ดเกม เดินเล่นเรื่อยเปื่อย)