Title : All I want for christmas is you (#เอสยูนัมซง)
Author : jeweenastarlord48 (@zefisdoqe)
Rate : PG

24 DEC  07.00 AM

         "ฮะโหล ออกจากบ้านยังเนี่ยเธอ อยู่ที่นัดแล้ว"  มินโฮ ยืนโทรศัพท์ขดตัวหนีความหนาวอยู่ใต้เสาไฟต้นสูงข้างสวนสาธารณะที่ประจำที่เขาและแทฮยอนเดินผ่านทุกวันเวลากลับบ้าน
       
         วันนี้วางแผนนัดกันออกมาเดินเล่นห้างแถวบ้าน ช๊อปปิ้งของขวัญสำหรับครอบครัวในวันพรุ่งนี้ วันคริสมาสต์  ที่จริงแล้วมินโฮก็ไม่ได้อินอะไรกับเทศกาลนี้นักหรอกเพราะที่บ้านก็ไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์ เห็นแทฮยอนชวนไป บอกว่าไม่มีเพื่อนช่วยเลือกของขวัญเลยยอมออกมาในวันที่หิมะตกแบบนี้
        
        จริงๆแล้วคุณเธอเค้าก็แค่อยากได้คนช่วยถือของเลยลากออกมา แค่นั้นแหละ

        "ถึงแล้วๆ... ซ้ายมือครับคุณลุง... ครับ ไม่ต้องทอนครับ " เสียงสนทนาจากปลายสายของแทฮยอนทำให้มินโฮต้องหันมองหาแท็กซี่คันที่แทฮยอนนั่งมา แต่ช้าไปหน่อย เจ้าของผมบลอนด์ทองวิ่งหอบมาอยู่ข้างหลังแล้ว
       
        "แหม ทำเป็นวิ่งนะครับ นั่งแท็กซี่มาสบายเชียว ปล่อยให้แฟนเดินฝ่าความหนาว" พูดจาเหน็บอีกคนด้วยใบหน้ายิ้มๆ ที่แทฮยอนเกลียดนัก เพราะมินโฮชอบยิ้มล้อแทฮยอนเสมอ
       
        "แล้วจะให้เดินมาจริงๆเหรอ หนาวจะตาย ก็มินโฮไม่นั่งแท็กเองอะ" แทฮยอนว่าพร้อมกระชับผ้าพันคอสีเนื้อที่พันรอบคอเสียหนาเหมือนจะพรางตัวอย่างไงอย่างงั้น
       
        แทฮยอนมาในชุดโค้ดสีน้ำตาล พันผ้าพันคอหนาเสียจนแทบจะกินพื้นที่หน้าของอีกคนไปหมด กระเป๋าสะพายสีน้ำตาลเข้าสีกับรองเท้าบู๊ทขนสัตว์ เสื้อผ้ารวมๆแล้วห่ออีกคนจนแน่นไปหมด มินโฮไม่แน่ใจว่านี่หนีความหนาวหรือหนีหน้าเค้ากันแน่

       Anyway (ซึงยุนบอกให้ใช้เวลาจะเปลี่ยนเรื่อง แปลว่าไรไม่รู้)
     
       วันนี้แทฮยอนก็ทำตัวน่าเบื่อเหมือนเดิม

       แทฮยอนช่างน่าเบื่อ

       น่าเบื่อจริงๆ

       คนอะไรน่ารักได้ทุกวันเลย

       "เธอน่ารัก" มินโฮเอ่ยปากชม พลางมองด้วยสายตากรุ้มกริ่มเป็นเชิงหยอกแทฮยอน ยื่นมือไปกุมมืออีกฝ่ายแกว่งไปมาเบาๆ
                 
       "อะไร"  แทฮยอนแกว่งมือข้างที่ถูกกุมแรงกว่าเดิมเหตุเพราะเขิน

      แรงเยอะชิบหาย  แขนจะหลุดไหม
      
      มินโฮสังเกตเห็นใบหน้าเห่อแดงและปลายหูสีชมพูทั้งสองข้างของแทฮยอนที่โผล่พ้นผ้าพันคอ เดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังเขินจากคำชมของเค้า แม้จะเถียงบอกว่าหน้าแดงเพราะหนาวก็เถอะ

      "รีบไปเหอะ เดี๋ยวของขวัญที่เล็งไว้จะหมด" แทฮยอนลากแขนเขาเดินตึ่งๆไปข้างหน้ากะว่าจะกลบเกลื่อนความรู้สึกเมื่อครู่นี้ แต่ดูไม่ค่อยได้ผล

ณ ห้างสรรพสินค้า
  
      "นี่จะซื้ออะไรให้ใครบ้างเนี่ย" มินโฮที่ไม่ค่อยเดินมาโซนของขวัญซักเท่าไหร่กำลังยืนงงในดงซานต้าคลอส มองอีกคนที่กำลังก้มๆเงยๆเลือกของตามลิสต์ในกระดาษที่ตัวเองได้จดไว้

      โซนของขวัญประดับประดาไปด้วยต้นคริสมาสต์ ซานต้าคลอส กวางเรนเดียร์ กับคู่สีประจำปีที่ทางห้างเลือก สีทอง เงิน สำหรับคริสต์มาสปีนี้ ในโซนเต็มไปด้วยเคาท์เตอร์ของแบรนด์ต่างๆ หรือบูธจัดงานที่นำโปรโมชั่นมาแข่งกันลด แลก แจก แถมกันในวันก่อนวันคริสต์มาส ของมีมากจนมินโฮตาลาย ไหนจะผู้คนที่ตอนนี้ก็เริ่มแห่เข้ามาซื้อของในช่วงเวลาเช้าๆแบบนี้ นึกโล่งใจที่เค้ากับแทฮยอนรีบตื่นกันมาแต่ไก่โห่ไม่งั้นคงได้ยืนหนาวรอคิวเข้าห่างแบบคนอื่นๆแน่

      "ก็กะจะซื้อให้แม่ ป้า พี่จินอู ซึงฮุน ซึงยุน เพื่อนชมรม เพื่อนโรงเรียนเก่า จีโฮ และก็ญาติอีกสองสามคนที่จะมาบ้านพรุ่งนี้" 

     "ละไหนเค้าอะ" มินโฮทำหน้าหมาหงอยใส่แทฮยอนทันทีที่ไม่ได้ยินชื่อตัวเองอยู่ในลิสต์ของซานต้าแทฮยอน

     "เตรียมไว้แล้ว"  แทฮยอนว่าไปแต่ก็ไม่ได้หันมาทางมินโฮ ยังคงให้ความสนใจกับน้ำหอมผู้ใหญ่ที่กำลังจัดช่วงโปรโมชั่นสำหรับหน้าเทศกาลนี้อยู่

     "ไหนอะ" มินโฮแกล้งแบมือทำท่าทางทวงของขวัญที่บอก ไม่พอยังเอามือที่แบไปสะกิดๆคนที่กำลังยุ่งๆกับการเลือกของขวัญ

     "เดี๋ยวดิ๊ อย่าเพิ่งกวน อยากกวนก็มาช่วยเลือกหน่อย... ระหว่าง" แทฮยอนก้มไปหยิบของสองอย่างขึ้นมา "ผ้าพันคอ กับ สมุดอันนี้ ซึงฮุนจะชอบอันไหน ?"

     "ไม่ชอบซักอย่างอะ"

     "อ่าว แล้วชอบไรอะ"

     "ไม่รู้ดิ ที่รู้ๆมันไม่น่าใช้ผ้าพันคอ แถมสมุดโน้ตแพงๆให้มันไปมันก็ไม่ใช้หรอก" มินโฮพาลนึกถึงคริสมาสต์ที่แล้วที่มีสาวโรงเรียนอื่นเอาของขวัญคริสมาสต์มาให้ซึงฮุนแต่เจ้าตัวดันเอาของขวัญที่ได้ไปประมูลขายในเว็บขายของซะอย่างงั้น ไอนี่หน้าเงินจริงๆ ไม่ใช้ก็น่าจะเอามาให้เพื่อน (งกกว่าแต่ไม่รู้ตัว)

     "ไหนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ป.2 โชว์พลังมิตรภาพหน่อยสิ นึกดิว่าซึงฮุนชอบไร"

     มินโฮทำหน้านึกอย่างยากลำบาก จนแทฮยอนเห็นใจ ซึงฮุนนี้เป็นคนชอบอะไรยากจริงๆสินะ..

     "อย่างเดียวที่นึกออกก็มีพี่จินอูอะ เอาให้มันเลย ห่อริบบิ้น มันชอบแน่"

     "ไอ้บ้า เอาของสิ" แทฮยอนตีไหล่ไปทีนึง จะบ้าเหรอใครเค้าจะให้พี่ชายเป็นของขวัญคริสมาสต์

      "หูฟังมั้ง มันชอบฟังเพลง ซึงยุนก็ชอบฟังเพลง ซื้อหูฟังให้มันสองคนสิ"  จริงๆมินโฮก็ไม่แน่ใจว่าซึงฮุนชอบอะไรแต่นึกได้ว่าทุกครั้งที่ซึงฮุนอยากอยู่คนเดียว (จริงๆคือรำคาญมินโฮ) ก็จะหยิบหูฟังมาเสียบหูตลอด

     มารู้ทีหลังว่ามันฟังเทปเสียงที่พี่จินอูสอน

     มิน่าทำไมเก่งอังกฤษขึ้นไวจังวะ

     "ก็ดีนะ มีหูฟังลดราคาแถวโน้นด้วยจะได้ไม่ต้องคิดของซึงยุนอีก" แทฮยอนทำท่าจดอะไรซักอย่างลงใบรายการของขวัญ เดินไปหยิบหูฟังสองอันแต่สีต่างกันใส่ตะกร้า พร้อมบอกมินโฮว่าถ้าสองคนนั้นไม่ชอบจะบอกว่ามินโฮเป็นคนเลือก เสร็จก็หิ้วไปจ่ายตังที่เค้าท์เตอร์ทางออกและรอทางห้างห่อของขวัญให้

     แทฮยอนเดินออกจากห้างตัวปลิวไม่ใช่เพราะลืมของไว้ที่ห้าง แต่คนรับใช้มินโฮเป็นคนถือของทุกอย่างของคุณเธอเขา

     "โห่ย หนักอะ" มินโฮทำหน้าเหนื่อยทั้งที่จริงไม่ได้เหนื่อยอะไรหรอก แค่อยากให้อีกคนหันมาสนใจเท่านั้นแหละ เพราะคุณหนูนัมแทฮยอนเล่นแวะทุกร้านเหมือนไม่เคยมาแถวนี้อย่างไงอย่างงั้น

     "เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว"

     รู้ตัวอีกทีตอนนี้มินโฮกับแทฮยอนก็มาหยุดอยู่แถวหน้าโรงเรียน แทฮยอนเดินนำเข้าสตาร์บัคที่ตอนนี้คนเข้ามาหลบความหนาวอยู่พอสมควร แต่ก็ยังมีที่นั่งติดกระจกเหลืออยู่สองที่พอดี

     "เอาไรมินโฮ เอาโอเลี้ยงไหม"

     "เมื่อไหร่จะเลิกล้อเนี่ย ตอนนั้นบอกแล้วไงว่ามุข"

     แทฮยอนคลายผ้าพันคอออกเล็กน้อยเพราะข้างในสตาร์บัคมีฮีตเตอร์ที่ทุเลาความหนาวลงได้บ้าง ทำให้มินโฮได้เห็นรอยยิ้มของแทฮยอนที่กำลังขำกลิ้งเมื่อนึกถึงครั้งที่มินโฮบอกว่าสั่งโอเลี้ยงกินที่สตาร์บัคในวันแรกๆที่ได้คุยกันผ่านแชท

     มินโฮเคยไม่ชอบที่ตัวเองมักกลายเป็นตัวตลกของเพื่อน

    แต่สำหรับแทฮยอน

    ขอแค่เป็นรอยยิ้มของแทฮยอน
 
    มินโฮยอมทุกอย่าง

   "เอาเป็นกาแฟร้อนละกัน มินโฮไปวางของก่อนเลยเดี๋ยวเรารอเอง"

   มินโฮตรงที่นั่งข้างกระจก

   นึกขึ้นได้ว่าตรงนี้เมื่อหลายเดือนก่อนก็เคยเป็นที่นั่งของมินโฮ คนที่ได้แต่แอบนั่งมองแทฮยอนอ่านหนังสือ จำได้ว่าบางวันไม่มีโต๊ะก็แอบไปนั่งใต้ต้นไม้ตรงชานข้างนอกของสตาร์บัคแทน ไม่มีมุมไหนที่จะมองแทฮยอนได้เนียนที่สุดเท่าตรงนี้อีกแล้ว เพราะบนหัวที่นั่งประจำของแทฮยอนเป็นทีวี ทุกครั้งที่จะสบตากับแทฮยอนก็รีบหลบสายตาไปหาทีวี ตอนนั้นคิดว่าเนียนสุดแล้ว

   มารู้ทีหลังว่าถูกแอบมองอยู่เหมือนกันแถมเนียนกว่าด้วย

   ความรู้สึกนั้นมันทำให้มินโฮรู้สึกอุ่นๆที่หัวใจ ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรไม่รู้ ยังไม่เข้าใจ รู้แค่ว่าความรู้สึกนี้มีให้แค่แทฮยอนคนเดียวเท่านั้น
   
   แทฮยอนคนที่ทำให้มินโฮยอมนั่งเฉยๆเป็นชั่วโมงเพื่อแค่มองอีกคนอ่านหนังสือ

   แทฮยอนที่ทำให้มินโฮตกหลุมรักทุกวันเวลาแปดโมงเช้า

   แทฮยอนคนที่ทำให้มินโฮอยู่ดีๆก็ลุกมาอ่านหนังสือตอนตีสอง

  แทฮยอนคนที่ทำให้มินโฮทำเรื่องบ้าๆอะไรมากมาย
 
   นึกย้อนไปแล้วตั้งแต่มีแทฮยอนหัวใจของมินโฮเหมือนนั่งอยู่บนรถไฟเหาะอยู่เป็นเดือนๆ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เดี๋ยวสุขเดี๋ยวเศร้า 

  แต่รวมๆแล้วอยากมีแทฮยอนอยู่ด้วยในทุกๆวัน

  "นั่งคิดอะไรอยู่"

  "คิดถึงคนน่ารัก"

  "แหวะ อยากจะอ้วก"

  "ไม่ ไม่ได้หมายถึงเธอ หมายถึงเฌอปรางค์บีเอ็นเค น่ารักโคตรๆ" มินโฮพูดพร้อมหันไปชี้นักร้องสาวๆบนรายการทีวี

  "ไม่ได้คิดว่าหมายถึงนี่ซะหน่อย" แทฮยอนทำหน้ายู่กลบเกลื่อนความผิดหวังของตัวเอง ทั้งที่จริงๆก็รู้อยู่แก่ใจหรอกว่ามินโฮแกล้ง

  "ล้อเล่น" มินโฮยิ้มขำ



25 DEC 'MERRY CHRISTMAS'  06.00 PM
 
      "มินโฮอยู่ไหน"  แทฮยอนในชุดลำลองสเวตเตอร์สีขาวกางเกงขายาวสีเหลืองอ่อนกำลังกุมโทรศัพท์กระซิบกระซาบอยู่ที่หน้าต่างหน้าบ้าน รอมินโฮที่แทฮยอนขอแล้วขออีกให้มาฉลองคริสมาสต์ด้วยกันพร้อมกับทุกคนที่บ้านแทฮยอน  

      มินโฮที่ตอนนี้กำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน ใจยังคงเต้นตุ๊มๆต่อมๆ เพราะวันนี้มันเป็นวันที่สำคัญเอามากๆ สำคัญมากจริงๆ ไม่ใช่เพราะว่าเป็นวันคริสมาสต์ แต่เป็นวันที่แม่ของแทฮยอนจะมา เป็นวันที่มินโฮได้เจอกับแม่แทฮยอนครั้งแรก บอกให้แม่ พ่อ น้องสาวดูว่าวันนี้หล่อแล้วหรือยัง เช็คแล้วเช็คอีกจนแม่ด่าจะไปไหนก็ไปซักทีเดี๋ยวก็สายจนได้

     "ไปได้จริงๆใช่ไหม จะไม่แปลกใช่ไหม" มินโฮกังวล เพราะไม่ใช่คนในครอบครัวแต่ดันไปโผล่ในงานจะแปลกไหม แม่แทฮยอนจะมองยังไง จะไปทำตัวประหลาดๆอีกไหม

     โอ้ย เครียดเด้อ

    "ไม่ต้องเครียด เครียดทำไม ซึงฮุนยังมาเลย อยู่นี่แล้วเนี่ย"

     โอโหซึงฮุนเพื่อนรัก ไปก็ไม่บอกกู จะเนียนเป็นลูกเขยคนเดียวของบ้านสินะ ร้ายนัก

   "โอเค เดินอีกสิบนาทีจะถึงแล้วรอก่อนนะ"

   "อื้อ มาเร็ว แม่อยากเจอ" 

    กรี๊ด

    พอได้ยินว่าซึงฮุนไปก็ยิ่งเครียดใหญ่แทนที่จะสบายใจ เพราะซึงฮุนเป็นคนแต่งตัวดีมากระดับหนึ่ง ผิดกับเขาที่ไม่ค่อยได้ไปงานกับใครที่ไหน แต่งตัวให้ถูกกาลเทศะไม่ค่อยจะเป็น ถ้าเปิดประตูไปเจอซึงฮุนแต่งตัวเล่นใหญ่อยู่คนเดียวแทฮยอนจะเสียหน้าไหม

   เดินไปคิดมากไปสมชื่อเทศกาล(นั่นคริสมาสต์) (มุกเห่ยๆแบบนี้ควรเลิกเล่น) ขาก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านแทฮยอนแล้ว

   มินโฮใส่เสื้อเวตเตอร์คอกลมสีอ่อน คลุมด้วยเสื้อยีนส์สีเข้มกับกางเกงยีนส์สีเดียวกัน เซตผมแบบหล่อสุดในชีวิตที่จะทำได้ เยลหมดกระปุก น้ำหอมก็แย่งพ่อใช้ก่อนออกมา แอบทาลิปมันนีเวียที่ดาน่าลืมไว้หน้าทีวีปากจะได้ไม่แห้ง

   ให้ดูดีกว่านี้ก็ทำไม่ได้แล้ว 

  ยืนก้มหน้าเรียกความมั่นใจอยู่นานจนแทฮยอนต้องเดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้าน กะจะเรียกให้เข้าไปในบ้าน แต่ก็ต้องหยุดไปชั่วขณะ

  "มินโฮ.."

  "หือ.. "

  "ใครแต่งตัวให้"

   "แต่งเอง... ขอโทษนะแต่งได้แค่นี้จริงๆ คือดูดีสุดในตู้แล้ว ถามแม่กับพ่อตั้งสิบรอบว่าดูดีไหม ดูแย่ไหมอะ " มินโฮที่ยืนก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะกลัวแทฮยอนไล่ให้ไปเปลี่ยนชุด

  แง 

  "โคตรหล่อเลยเหอะ"

  "จริงปะ" มินโฮเงยหน้าขึ้นมาทันที

  ใจชื้นโว้ย ใจชื้น

  "เอาจริงปะ ไม่คิดว่าจะแต่งมาหล่อขนาดนี้ ตกใจเลยอะ" แทฮยอนหัวเราะขึ้นมาเบาๆ จับมือมินโฮขึ้นมาลูบๆเรียกกำลังใจให้อีกฝ่าย แล้วจูงมือมินโฮเข้าบ้าน

  "นี่เป็นการเข้าบ้านแบบเป็นทางการครั้งแรกใช่ไหม" มินโฮเอ่ยถามแทฮยอนที่เดินจูงมือนำไปที่บันไดหน้าบ้าน

  "คิดงั้นเพราะจะได้เจอแม่สินะ" แทฮยอนรู้ดีว่ามินโฮประหม่าแค่ไหน ตอนที่ชวนมาครั้งแรกมินโฮแทบจะไม่ยอมมาลูกเดียว เหตุเพราะรู้สึกยังไม่พร้อมเจอแม่แถมยังเป็นเวลาครอบครัวของแทฮยอนอีก
สุดท้ายก็ยอมตกลงเพราะประโยค

  "ถ้าจะคบจริงจัง ไม่เจอแม่วันนี้ก็เจอวันหน้าอยู่ดีไหม ?"

  ตอนนี้มินโฮอยู่ในบ้านแต่ก็ไม่ได้เจอแม่เป็นคนแรกแต่เจอไอ้ตัวดีที่นอนซบไหล่พี่จินอูอยู่บนโซฟา

 "สวัสดีครับพี่จินอู"

 "ว่าไงมินโฮ แต่งตัวหล่อมากเลยนะวันนี้น่ะ"
 
 "อ้าวว่าไงมินโฮ ไม่คิดว่ามึงจะมานะเนี่ย" โกหกทั้งเพอีซึงฮุน อีที่ไม่ใช่นามสกุลแต่เป็นคำเรียกนำหน้า คนอย่างซึงฮุนน่ะเหรอจะไม่รู้ว่ามินโฮจะมา แถมแต่งตัวซะหล่อเชียวนะมึงวันนี้ เกือบไปแล้วซงมินโฮ

 "แหม ไม่คิดว่ามึงจะมาเหมือนกันเลยเพื่อน" มินโฮกัดฟันใส่ซึงฮุนที่ตอนนี้กำลังนั่งอมยิ้มกวนตีนเค้าอยู่

 "นี่เหรอมินโฮ"

  เสียงเย็นๆของหญิงมีอายุระดับหนึ่ง ดังมาจากข้างๆของมินโฮ

  เดี๊ยว ยังไม่ทันเตรียมใจ

    มินโฮค่อยๆหันไปหาเจา้ของเสียงดังกล่าว และก็จริงๆด้วย นั่นเสียงของแม่แทฮยอน ดูออกเลยว่าเป็นแม่ของแทฮยอนเพราะหน้าตาถอดแบบกันมาเป๊ะๆ พูดง่ายๆเลยว่าสวย ลูกสวยเหมือนแม่ 

  "ครับผม มินโฮครับ สวัสดีครับคุณแม่แทฮยอน"

  "มินโฮที่แทฮยอนเคยเล่าให้ฟังว่าหล่อ.."

  ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณแม่ (ที่งี้มาถ่อมตัว) มินโฮได้แต่ยิ้มติดประหม่าไปให้อีกฝ่ายที่ตอนนี้เริ่มเดินเข้ามาใกล้พร้อมจับไหล่ทั้งสองข้างของมินโฮไว้

   "ที่แทฮยอนบอกว่าแฟนหล่อ แม่ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้นะเนี่ย"

   มินโฮจากยิ้มประหม่าตอนนี้หน้าบานกว่าจานดาวเทียมไปอีก แถมได้ยินเสียงถอนหายใจดังฟู่วมาจากแทฮยอน ตัวเองก็ตื่นเต้นเหมือนกันแหละหน่า

   "ที่บ้านผมฝากชุดชามาให้ด้วยครับ" ยกถุงของขวัญมากลบเกลื่อนแต่ในใจกรี๊ดไปแปดบ้านแล้ว

  "ขอบคุณมากเลยจ่ะ ไปๆลูก ไปทานข้าวกันนะ ซึงฮุนกับจินอูก็ไปด้วยนะลูก"

  "นี่ แม่ใจดีกว่าที่คิดนะเนี่ย" มินโฮกระซิบกับแทฮยอนที่เดินตามหลังไปยังโต๊ะอาหาร

  "ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องเครียด" 
 
 "แอบไปชมเค้ากับแม่เหรอว่าหล่ออะ" มินโฮกระซิบกลับไปอีกครั้ง ผลที่ได้กลับมาคือฝ่ามือตีที่ไหล่ดังปั่ก กับหน้าแดงๆของอีกฝ่าย

   มื้ออาหารเป็นไปอย่างสนุกสนาน เพราะแม่ของแทฮยอนและญาติๆคุยสนุกกว่าที่คิด จากมินโฮที่เกร็งๆตอนนี้ก็คุยกับทุกคนได้อย่างสบายใจ เว้นแต่ซึงฮุนที่ชอบแย่งตักของชอบของมินโฮไปให้พี่จินอูอยู่เรื่อย ส่วนแทฮยอนก็ดูมีความสุขมากๆที่ได้ใช้เวลาร่วมกับแม่ในวันสำคัญ บรรยากาศดีๆดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกญาติๆ ขอลากลับไปก่อนเพราะต้องขับรถกลับไปอีกเมืองเกรงว่าจะดึกถ้าอยู่ต่อ มินโฮและซึงฮุนก็อาสาล้างจานทำความสะอาดกันสองคน

   "มึง" เสียงของซึงฮุนเรียก

   "หือ"

   "กูมีความสุขมากเลยว่ะ"

   "เออ กูก็รู้สึกงั้นเหมือนกัน"

   "กูไม่เคยอยู่ในบรรยากาศอะไรแบบนี้มาก่อน กูหมายถึงบ้านกูก็อบอุ่นนะ"

   "เออ กูเข้าใจ"

  "นี่มึงเข้าใจกูจริงๆ หรือตอบปัดๆวะเนี่ย"

  "เออ กูก็ว่างั้น .. เอ้ย กูหมายถึง ไม่ใช่ แบบเออเข้าใจ เราไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้ไง แบบคริสมาสต์ไรงี้ กูอินคริสมาสต์ล่าสุดก็ตอนปอสี่ที่ใครตอบคำถามซานต้าคลอสได้ให้ขนมลังนึง" มินโฮรับจานอีกใบจากซึงฮุน

   "จำได้ มึงวิ่งขึ้นไปตอบแทบตายว่าซานต้าใช้ไรเป็นยานพาหนะ มึงเสือกตอบว่าม้า ไอสัส กวางเรนเดียร์ไหมล่ะ 555555555"

    "สุดท้ายก็ได้แดกเพราะเค้าเห็นแก่ที่กูวิ่งมาตอบ"


09.00 PM

     "กลับแล้วนะ"

     มินโฮที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าบ้าน พูดคำว่ากลับแล้วนะ ประมาณรอบที่ห้าแต่ยังไม่ยอมไปซักที

    "รู้แล้ว ไปสิ"

     แทฮยอนทำมือชู่วๆใส่

    "แล้วไหนอะของขวัญ"

    "นึกว่าลืมแล้วนะเนี่ย"

     "ไม่ลืมอะ"

     "หลับตาสิ"

      แทฮยอนระบายยิ้มบางๆบนหน้า ใบหน้าขาวมีสีแดงขึ้นจัดไม่รู้ว่าเพราะอากาศหนาวเหมือนคราวที่แล้วรึเปล่า มินโฮยังคงยืนนิ่ง สงสัยว่าทำไมของขวัญของแทฮยอนถึงไม่ต้องไปหยิบ

     ทำไมแทฮยอนถึงเดินเข้ามาใกล้

     ทำไมแทฮยอนถึงเอามือยึดที่ไหล่ของเขาไว้

     ทำไมลมหายใจของแทฮยอนถึงใกล้ขนาดนี้

     และมินโฮก็ได้คำตอบ

     ณ วินาทีที่ริมฝีปากประทับกัน เป็นทันทีที่สมองของมินโฮประมวลอะไรไม่ทันเช่นเดิม จากที่ตกใจจนเบิกตาโพลง มินโฮค่อยๆหลับตาลงสัมผัสความร้อนที่เกิดขึ้นบนริมฝีปาก มืออีกข้างค่อยๆเลื่อนไปประคองท้ายทอยของอีกฝ่ายเช่นเดียวกับแทฮยอนที่ดึงแขนของมินโฮมาวางไว้ที่เอวของตน
     รสจูบค่อยๆดำเนินไปอย่างช้าๆ รู้สึกได้ถึงความหวาน ไม่ใช่ความหวานของเยลลี่บนโต๊ะอาหารเมื่อครู่ แต่คือความหวานของแทฮยอน ที่ค่อยๆซึมซาบไปทุกจังหวะที่ทั้งมินโฮและแทฮยอนร่วมกันสร้าง ลิ้นร้อนต่างไล่เลียริมฝีปากของอีกฝ่ายสลับกับจูบซับริมฝีปากอย่างรักใคร่
   

   จูบนี้ไม่ได้วาบหวาม ไม่ได้เร่าร้อน หากแต่ลึกซึ้ง


   เขาและแทฮยอนถอนริมฝีปากออกจากกันและกัน แต่ริมฝีปากของแทฮยอนยังคงคลอเคลียอ้อยอิ่งอยู่ข้างแก้มของมินโฮ ให้รับรู้ว่าไม่อยากถอนจูบเมื่อกี้เสียเลย หน้าผากของมินโฮแนบชิดอยู่กับแทฮยอน เขาทั้งสองยังคงกอดกันเหมือนแข่งกับอากาศหนาวข้างนอก
 
   เขาและแทฮยอน

   แม้ในเวลาสั้นๆ เราต่างเรียนรู้อะไรใหม่ๆผ่านซึ่งกันและกัน

   มินโฮเชื่อว่าในวันข้างหน้ายังมีอีกหลายอย่างให้เขาและแทฮยอนได้พบเจอ

   ขอแค่เรายังจูบและกอดกันแบบในวันนี้

  


   ขอบคุณสำหรับของขวัญวันคริสมาสต์


  "อยู่ด้วยกันทุกคริสมาสต์เลยนะมินโฮ"






_______________________________________________________________________________________


 Talk: โอ้ย ยาวมาก มาราธอน ขอโทษจริงๆค่ะ แต่งเหมือนเก็บกด 55555555555555555555555

     ติชม ให้กำลังใจ ติดแท็ก #เอสยูนัมซง ในทวิตเตอร์นะคะ อยากอ่านฟีดแบ็คจากทุกคนค่ะ เราตั้งใจแต่งมากๆสำหรับสเปเชี่ยลนี้ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่อยู่ร่วมกันมาเหมือนในทุกๆครั้ง ขอมอบฟิคตอนนี้ให้เป็นของขวัญวันคริสมาสต์นะคะ