Take me out from this night. - SF

now playing .... this

'แทฮยอน นายเกลียดอะไรมากที่สุดเหรอ ?'

เขาถามผมขณะที่เราสองคนยืนรับลมอยู่ตรงระเบียง

จ้องมองแสงไฟจากภาวะรถติดข้างล่างนั่น

'พี่'

ผมตอบพร้อมยิ้มขำ

ภายใต้ความมืด มีเพียงแสงรำไรจากม่านภายในห้องเท่านั้นที่ส่องมาถึง

'ไม่อะ นายไม่ได้เกลียดพี่'

เขายิ้มกว้าง เอื้อมมือมาจับปอยผมแสนยุ่งเหยิงของผม จับมันทัดหลังหู

'พี่ไม่ต้องรู้หรอกจริงๆ'

ผมปัดมือนั่นออกไปเพราะเริ่มจะรำคาญแล้ว

ที่จริงผมไม่ชอบเวลาที่ใครมาถามเรื่องส่วนตัว

แต่ไม่ใช่กับเขา

'ต้องรู้สิ'

ซงมินโฮเริ่มขมวดคิ้วแล้ว

'จะรู้ไปทำไมล่ะ'

'จะได้ปกป้องนาย'

แววตาอันแสนมุ่งมั่นส่งผ่าน

แต่กลับไม่ได้มองมาที่ผม

เดาว่าการที่พูดแบบนั้นพร้อมมองตาผม อาจเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

'ไปเอาคำพูดเชยๆแบบนี้มาจากไหนเนี่ย'

ผมขำเบาๆ

'นายเกลียดกลางคืนใช่ไหม'

เขาหันกลับมามองพร้อมกับยื่นซองบุหรี่มาให้หยิบ

ผมเงียบ

ไม่อยากตอบอะไรทั้งนั้น

มันพูดยาก เสียบรรยากาศเปล่าๆ

'ไม่รู้นะว่าเพราะอะไร'

'ฉันมักเห็นนายตื่นตอนกลางคืนเสมอ'

แหงสิ

ก็นอนด้วยกัน

'นายกลัวอะไรรึเปล่าแทฮยอน'

'ที่จริงตอนนั้นไม่ได้กลัว'

'แล้วตอนนั้นรู้สึกอะไร'

เขาเริ่มขยับมาใกล้ คงเพราะเสียงจราจรข้างล่าง ทำให้ได้ยินอะไรไม่ค่อยชัด

'ผมมีความสุข'

'แปลกจัง'

'สิ่งที่ผมเกลียดไม่ใช่ความมืด ไม่ใช่กลางคืน'

ผมขยับเข้าไปใกล้ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเสียงเบา

ครั้งนี้เป็นเพราะผมอยากให้เค้าได้ยินให้ชัดที่สุด

'ผมเกลียดการไม่มีพี่'

you are calling my heart.

ที่ผมต้องตื่นกลางดึก ผมแค่ต้องแน่ใจว่าพี่ยังอยู่กับผม'

I wake up at night to find you and hold you.

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่น้ำตามันไหลออกมา

I want you to let me out.

เปรอะเปื้อนลำคอและเสื้อ

save me from this dark.

'เฮ้'

เขาเรียกผมเบาๆ พร้อมกับคว้าผมเข้าไปกอด

'ฉันคงไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง'

'ที่ต้องต่อสู้กับความรู้สึกนั้น'

'แต่นั่น

เป็นอย่างสุดท้ายบนโลกนี้ที่ฉันอยากให้นายรู้สึก'

'ไม่ใช่แค่ฉัน ไม่ใช่แค่พี่น้องเรา ไม่ใช่แค่ครอบครัวนาย เพื่อนนาย

ทุกคนต่างอยากให้นายหลุดจากความรู้สึกนั้น'

ผมไม่ชอบการกอด

แต่นั่นเป็นกอดที่หอมหวานและอบอุ่นที่สุด

ไม่ใช่แค่เพราะนั่นเป็นอ้อมกอดของซงมินโฮ

แต่เป็นอ้อมกอดที่เป็นตัวแทนของทุกความรักที่มีให้

เติมเต็มความรู้สึกลงไปในหลุมสีดำ อ้างว่างในหัวใจของผม

เป็นยาวิเศษที่จะทำให้ผมมีชีวิตต่อไปได้ในทุกๆวัน

ขอบคุณนะ

ที่ยังอยู่ด้วยกัน

there is no passionate kiss.

there is no temper.

there is only love that keeps us here.

Dedicated to the sweetest voice I've ever heard.

ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เขามีความสุข

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น