ศิลปินเด็กฝึกหัด... คำนี้หลายคนอาจจะคุ้นหูถ้าหากเป็นคนที่ชื่นชอบติดตามวงการเพลงเคป๊อปถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ฮิตหรือเป็นที่รู้จักวงกว้างในประเทศนี้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีสักหน่อย ...

            ภายในความฝันที่สวยงามต้องแลกไปด้วยความพยายาม แรงกดดัน และความยากลำบากมากมายแค่ไหน กว่าจะถึงจุดที่สูงสุดของความฝัน... "เดบิวต์"

            ทุกๆวัน เหล่าศิลปินฝึกหัดก็ต้องเดินเข้าออกบริษัทไม่แพ้กับศิลปินดังๆ พวกนั้นเราต้องเข้ามาคอยฝึกฝนทักษะต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการร้อง การเต้น การแสดงรวมไปถึงแม้กระทั่งการเดินแบบ หลายคนก็ทนเพื่อความฝันของตนเอง แต่หลายคนก็ตัดใจและลาออกไปในที่สุดคนที่เหลืออยู่นั้นคือผู้อยู่รอดที่แท้จริง ...

            แต่ก็นะ... ผู้อยู่รอดก็อาจจะรอดไม่เสมอไปบางคนที่ลาออกไปอาจจะได้ข้อเสนอใหม่ที่น่าสนใจกว่าไม่ว่าจะเป็นการไปอยู๋ค่ายใหม่พร้อมข้อเสนอดีๆ ในการเป็นศิลปินหรืออาจจะย้ายเปลี่ยนความฝันหาเส้นทางใหม่ๆ ในสายอื่น แต่ผม ... คือผู้อยู่รอดที่ยังคงตำแหน่งศิลปินฝึกหัดมาเป็นเวลา 4 ปีเต็มจากห้องที่เต็มไปด้วยเด็กฝึกเกือบยี่สิบคนรวมกันซ้อมเต้นเล็กๆ ห้องเดียว จนตอนนี้กลายเป็นห้องใหญ่ๆที่เหลือเด็กฝึกอยู่ 5 คนเท่านั้น การฝึกไปวันๆไม่มีอะไรหนักหนาเท่าไหร่แต่ในบางครั้งความท้อแท้ก็แทรกซึมเข้ามาทันทีเมื่อเราเห็นเด็กฝึกที่มาพร้อมๆกันได้เดบิวต์ไปทีละคน ทีละคน ... บางครั้งก็ทำให้ผมถามตัวเองว่า"หรือว่าเราควรที่จะหยุดแค่นี้ ..."แต่เมื่อผมหลับแล้วตื่นขึ้นมาอีกครั้งความรู้สึกมันก็จะหายไปเพราะความฝันที่มีนั้นมันทำให้ผมไม่สามารถยอมแพ้ได้และผมก็จะฮึดสู้! ฝึกต่อไปให้ตายกันไปข้างแล้วกันว่ะ!