.
คุณมาหาฉันที่นี่ พร้อมกับพ่อแม่คุณ
ฉันไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน
บางที่อาจจะเป็นเพื่อนสนิท
คุณทักฉันมา ฉันให้เบอร์กับคุณไป , เหมือนกับที่คุณทำกับฉัน คราที่ฉันไปหาคุณ
ขับรถหาคุณซะทั้ว สุดท้ายคุณอยู่ตรงนั้น

ตรงหน้าฉัน

ไม่รู้เหมือนกันว่าในฝันดีใจแค่ไหน ยิ้มกว้างออกมาเลยมั้ง
เสียดายไม่ได้เอาไอแพดมา ไม่งั้นคงนั่งวาดรูปกับคุณไปแล้ว

เราไปโบสถ์ด้วยกันด้วย พร้อมกับพ่อแม่คุณ
แต่จู่ๆ คุณหายไป ฉันคิดอย่างไม่ทันได้ฉุดใจ “เอาล่ะ ต้องทำคะแนนกับพ่อแม่คุณซะแล้ว”
ไม่ทันได้สังเกตเลย ว่าคุณหายไปไหนและตลอดเวลาที่อยู่กับคุณ ฉันไม่ได้ยินเสียงของคุณเลยแม้แต่น้อย

พ่อแม่คุณชอบฉันมาก เอาเป็นว่าสิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจมากๆ อย่างหนึ่งก็คือการเข้าหาผู้ใหญ่ล่ะมั้ง พวกเขาพาฉันไปหาซิสเตอร์ สารภาพบาปออกมา ฉันนั่งมองเงียบๆ ซิสเตอร์ตรงหน้าไม่ต่างจากหุ่นยนต์ที่พ่นแต่คำที่พวกเขาอยากได้ยิน ฉันเริ่มกลัว

ฉันนึกถึงคุณ
คุณอยู่ที่ไหน

เมื่อออกมาจากโบสถ์ พ่อแม่คุณแปลกไป ฉันหวังเหลือเกินว่าเขาจะพาฉันไปหาคุณโดยเร็ว
พวกท่านบอกเหลือเกินว่าชอบฉัน ฉันนั้นช่างเป็นเด็กที่แสนดี และคำพูดคำจาก็เริ่มเหมือนกับหนังที่ฉันเพิ่งดูไปล่าสุด
ฉันเริ่มตระหนัก นี่ไม่ใช่โลกความเป็นจริง ฉันอยากรีบไปหาคุณ ตัดสินใจวิ่งวน ตามหา สุดท้ายนั้น ก็ไม่พบ , และสะดุ้งตื่น

เพดานกว้างสีเทาอันคุ้นตา ขอบเตียงที่เห็นอยู่ทุกวันตอกย้ำว่าฉันเพิ่งตื่นจากฝัน
ฉันเจ็บในใจ น้ำตาไม่ได้ไหลออกมา สมองเบลอไปหมด
เวลาห้าโมงครึ่ง , สามชั่วโมงที่หลับไป เทียบไม่ได้กับความรู้สึกที่เห็นคุณอยู่ในนั้น
ฉันเศร้า เพราะท้ายที่สุด ที่ที่เรามีโอกาสจะได้รักกัน มันก็แค่ในความฝันของฉันเท่านั้น
ในความฝัน ฉันยังมีความกล้ากว่านี้เลย
ในความฝัน เรายังมีความสุขกันอยู่เลย
ในความฝัน เรายังไม่มีแม้แต่โอกาสบอกลากันเลย
และในความฝัน , ยามถึงคราที่ลืมตาตื่น
ฉันคิดถึงคุณ