"ใจเย็นๆ ข้ายังมีเวลาให้เจ้าอีกทั้งคืน"

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วก็แอบอิหยังหว่ะกับตรรกะนายเอกนิดหน่อย คิดไว้ว่ายังไงก็ไม่รอดแน่ ๆ แต่มือก็คือไถไม่หยุดเลยจ้าาา อ่านรัว ๆๆ รู้ตัวอีกทีคือจบแล้ว ? แต่แนะนำว่าให้อ่านตัวอย่างก่อนค่ะ เพราะการกระทำของตัวละครในเรื่องบางคนอาจจะไม่ถูกใจใครหลายคน (รวมถึงตัวเราด้วย) ดังนั้นในการรีวิวครั้งนี้จะเป็นการเล่าเนื้อเรื่อง ไม่ใช่การป้ายยานะคะ ❤️ แต่ถ้าใครรู้สึกว่านี่แหละใช่เลย!! เปย์โลดจ้าาา มีขายใน meb และ แอพของนายอินทร์นะคะ

ความรู้สึกหลังการอ่านนี่แอบรู้สึกว่านายเอกตรรกะแปลกไปนิดหน่อยค่ะ หรืออาจเป็นเพราะไม่ได้ผูกพันธ์กับราชวงศ์อยู่แล้วเลยไม่ได้ใยดีอะไร แต่อย่างน้อยตัวเองก็เป็นถึงองค์ชายคนสุดท้ายที่เหลือรอด คนรักรึก็อุตส่าห์เอาตำแหน่งของตนปูทางให้นายเอกขึ้นตำแหน่งอย่างราบรื่น สุดท้ายนางทิ้งภาระทั้งหมดให้อาของตัวเองเฉยเลย แถมการตัดสินใจครั้งนั้นก็ทำให้แคว้นเกือบวอดวายอีกครั้งทั้งที่ยังไม่ฟื้นจากสงครามคราวก่อนด้วย แถมพระเอกก็แอบช็อคตรงฉากแรกที่ส่งนายเอกไปเป็นนางบำเรอของทหารเป็นฝูง (แงง ตอนนั้นน้องอยู่ในฐานะองค์หญิงนะ!!!) อาจจะมองว่าปกติของสงคราม แต่แบบ..ฮือออ พระเอกกกก ? แล้วก็แอบย้อนแย้งตรงทำตัวเป็นคนดีมากอ่ะ ดูแลเมืองที่ยึดได้อย่างดี ไม่กดขี่ประชาชน บริหารดีมาก... แต่ส่งองค์หญิงไปเป็นนางบำเรอให้ทหารเป็นกลุ่ม กี๊ดดดดด

ทั้งนี้ทั้งนั้นสามารถไปอ่านตัวอย่างกันก่อนได้นะคะ ใครชอบแนวนี้จัดเลยค่าาา ❤️