เริ่ม!

แนะนำตัวกันก่อนครับ สวัสดีครับผมชื่อ บอล อายุ 16 ปี เป็นเด็กม.ปลายธรรมดาๆคนนึงนี่แหละ จริงๆแล้วผมเคยเขียนอะไรแนวๆนี้ไว้แล้วนะ แต่ไปเขียนที่ไหนไม่รู้ซักที่นึง หาไม่เจอ = = หายไปและครับ เอาเป็นเริ่มต้นด้วย EP.02 เลยแล้วกัน.. ไม่ได้เขียนอะไรยาวๆแบบนี้มานานมากละครับ มีหลายๆอย่างเหมาะเจาะพอดีก็เลยเขียนเลยแล้วกันครับ

เริ่มต้นไปเมื่อประมาณ 6 เดือนที่แล้ว (เมษายน 60) ผมว่าผมเป็นคนที่เบื่อชีวิตพอสมควรนะครับ ทำอะไรเหมือนไม่เคยมีความสุขอยู่ตลอดเวลา ใช้ชีวิตไปวันๆเหมือนคนไร้จุดหมายยังไงยังงั้น แต่ผมก็มีความฝันนะครับ อยากเป็นอะไรที่มันต้องใช้ความคิดให้ปวดหัวเยอะๆ เพราะผมชอบคณิตกับคอมพิวเตอร์มากๆ แต่สุดท้ายก็วนกลับมาที่ชอบว่าตัวเองว่าทำไม่ได้ แล้วก็เบื่อๆๆๆ จนผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย ในตอนนั้น.. ในช่วงปิดเทอมใหญ่ตอนนั้นก็ใช้ชีวิตไปวันๆอย่างไร้จุดหมาย ฟังเพลงบ้าง ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย ส่วนใหญ่ผมชอบฟังเพลงนอกกระแส เพลงอินดี้ต่างๆนาๆ รู้สึกมันมีอะไรบางอย่างที่น่าชวนฟังกว่าเพลงตลาด(ในความคิดผมอ่ะนะ55) หรือไม่ก็ไปแนวเพลงญี่ปุ่นเลย เพลงเมะ เพลงไอดอลอะไรพวกนี้ (ฟังเพลงไม่เข้ากับหน้าเล้ยยยย) จริงๆก็พอรู้จัก AKB48 มาอยู่บ้างนะครับ ก็ฟังเพลงเค้าบ้างแต่ไม่ถึงกับชอบหรือติดตาม จนเช้าที่น่าเบื่อวันไหนวันนึงซักวันนี่แหละ ด้วยความที่ไม่รู้จะทำอะไร นั่งไถเฟซไปเรื่อยๆ ก็เห็นมีคนแชร์คลิปๆนึง เป็นคลิปของรายการๆนึง แล้วเค้าก็ใส่แคปชั่นประมาณว่า เริ่มติดแล้วว่ะ อะไรทำนองนั้น ผมเห็นเลข 48 ข้างกับตัวอักษรภาษาอังกฤษ3ตัว พร้อมคำว่า Senpai.. ผมก็ไม่รู้มันคืออะไร ก็กดเข้าไปดูแบบไม่ได้ตั้งใจอะไรหรอกครับ เข้าไปก็ไปเจอรายการที่เหมือนตามผู้หญิงกลุ่มนึง เป็นชีวิตเค้า จำได้เลยว่าตอนนั้นเป็นตอนของกัปตันเฌอปรางพอดีเด๊ะเลย นี่ก็ดู ดูไปเรื่อยๆ เริ่มติดด้วยความเก่งของแคปเฌอ นั่นเอง ทำให้ผมรู้สึกสนุกกับการดูรายการนี้ไปเรื่อยๆ จนได้เห็นการที่เค้าไปตามคนอื่นสลับๆกันไป ด้วยความที่เริ่มสงสัยแล้วครับว่ามันคืออะไรกันแน่ เปิด google พิมพ์ BNK48 เข้าไป ไล่หาข้อมูลตาม pantip ตามเว็บต่างๆ จนได้เข้าใจว่า BNK คือวงไอดอลน้องสาวของ AKB48 ที่เราฟังเพลงไป กับคอนเซป "ไอดอลที่สามารถพบเจอได้" และ "ความไม่สมบูรณ์แบบ" ตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ แต่ก็พยายามหาข้อมูลตามไปเรื่อยๆ ตอนนั้นยังไม่มีเพลงออกมาเลย ก็งงๆหน่อยๆ 55 เริ่มสนใจหาข้อมูลมากขึ้น ไล่ย้อนกลับไปดู BNK48 Senpai ตั้งแต่ Ep.1 ขึ้นมาเรื่อยๆ เริ่มสนใจ เริ่มติด วันนั้นสรุปก็คือดูรายการนี้มันทั้งวัน และเริ่มชอบในอะไรหลายๆอย่างแบบบอกไม่ถูก ความพยายาม ความตั้งใจ (คิดว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกจริตกับการที่เห็นคนพยายามอะไรแบบนี้อยู่แล้วด้วยมั้งครับ) จนตามไปเรื่อยๆ หาข้อมูล ไปกดติดตามเฟซบุ๊คหลัก เริ่มหาเฟซบุ๊คเมมเบอร์จาก 1 เป็น 2 จาก 2 เป็น 4 และก็เป็นจุดเริ่มต้นของบางอย่างในชีวิตผมที่เปลี่ยนไป....

ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย...

หลังจากที่ตามไปอยู่ระยะนึง แล้วก็หายจากการตามไปประมาณเดือนนึง จนผ่านไป มีการแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา BNK48 กำลังถ่ายทอดสดอยู่... ด้วยความที่ก็เพิ่งนึกได้ว่าตามอะไรแบบนี้อยู่ด้วย ก็กดเข้าไปดู "2 มิถุนายน วัน Debut วันแรกของพวกเธอ" สภาวะตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะสามารถนั่งดูเด็กผู้หญิง 10 กว่าคน (ก็คือ 16 คนที่เป็นเซมบัตซึชุดแรกนั่นแหละครับ) แค่เต้นแค่ร้องได้เป็นชั่วโมงโดยไม่เบื่อ .. เหมือนมันมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน 555 จบวันนั้นไป ก็เริ่มหาข้อมูลมากขึ้น ทั้งข้อมูลของตัว BNK48 หรือ AKB48 ก็เถอะ และมันก็ติด ติด ติด ไปเรื่อยๆจนช่วงนั้นแทบไม่ทำงานทำการกันเลยทีเดียวครับ 55 จนเจอ Digital Live Studio รายการผ่านเฟซบุ๊คของพวกเธอที่จัดขึ้นทุกวันในตอนนั้น เราก็หลงดูตอนแรก (สามารถนั่งดูโดยไม่บ่นเบื่อได้แบบงงๆ) และหลายๆอย่างมันดูไหลลื่น (ในความไม่มืออาชีพของทุกคน) มันดูธรรมชาติ มันดูดีไปซะหมด ผมมองคนกลุ่มนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ผู้ชายมองผู้หญิงทั่วไป ที่เคยคิด แต่ผมกลับรู้สึกว่า เค้าเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนคนใกล้ตัว เหมือนคนรู้จัก ที่รู้สึกผูกพันธ์และเอ็นดู และอยากจะเชียร์ อย่างบอกไม่ถูก ทุกคนดูมีออร่าอะไรบางอย่างไม่รู้ที่ทำให้ผมไม่สามารถออกจากตรงนี้ได้เลย และการเป็นว่ากิจวัตรประจำวันที่สำคัญของผม ทุกหกโมงเย็นจะต้องมานั่งรอหน้าจอคอม เพื่อรอ Digital Live Studio นี่ เป็นประจำ จนเวลาผ่านไป เริ่มเข้าใจหลายๆอย่าง เริ่มซึมซับบางอย่างที่ออกจากคนกลุ่มนี้ได้อย่างเริ่มจริงจัง...

ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะมาติดเพลงอะไรที่บ้องแบ้วขนาดนี้ ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า Yes! ไม่เคยคิดว่าจะสามารถฟังเพลงแบบนี้วนเป็นรอบที่2 ซ้ำติดๆกัน = = ความคิดหลายๆอย่างผมเริ่มเปลี่ยนไป ทุกอย่างในชีวิตมันดูสดใสขึ้นมาแบบแปลกๆ จนตอนนี้ผมก็ยังงงตัวเองว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น..

ผมเป็นคนต่างจังหวัดครับ ใจก็อยากจะไปดูงานของ BNK48 ซักครั้งนึง แต่ก็ไม่เคยได้ไปเลย จนมีโอกาสครั้งที่1 ได้เข้ากทม.เพื่อไปที่ที่เค้าจัด Digital Live Studio อะไรนี่ ซึ่งนั่นคือสัปดาห์ก่อนงานจับมือ 1 สัปดาห์ และงานจับมือดันตรงกับสอบ ค่ายสอวน.พอดี เลยพลาดไป (ทั้งที่ซื้อ CD มาแล้ว) 5555

ผมได้เรียนรู้ศัพท์หลายๆอย่างที่ไม่เคยได้ยิน ที่เป็นภาษาญี่ปุ่น ค้นหาคำเยอะมาก จนไปเห็นกลุ่มแฟนคลับคนอื่นๆ ผมก็ได้เข้าไปตามกลุ่มแฟนคลับ ในเฟซนู่นนี่นั่น รู้สึกว่าเห้ยทำไมเค้าตามกันดูมีระเบียบแปลกๆ (ในที่นี้ืคือหมายถึงว่าคนๆนึงก็ดูตามอยู่คนนี้คนเดียว อะไรทำนองนั้น) จนได้มารู้ว่า นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าคามิโอชิ? หรือเมมเบอร์ที่เราชื่นชอบที่สุด เช่น คนนี้มีxxx เป็นคามิโอชิ ก็หมายถึงว่าชอบคนนี้ที่สุด ผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรแต่ก็อยากลองหาคามิโอชิของตัวเองซักครั้ง แต่ก็ไม่รู้อีกอยู่ดีว่าทำไม ตอนนั้นผมถึงมีชื่อคนๆนึงหลุดออกมาจากหัวสมองแบบผมไม่ตั้งตัว เป็นชื่อของเด็กตัวน้อยๆคนนึง ที่ก็เป็นสมาชิกวงนี้แหละ ผมรู้สึกว่าผมถูกจริตกับน้องเค้าแปลกๆ เวลาเห็นน้องเค้าเต้น (ตั้งแต่คลิปงาน debut ก็รู้สึกเอ็นดูนี้แปลกๆเหมือน เค้าเป็นน้องเรายังไงยังงั้น 555 นั่นก็คือ น้องซัทจัง นั่นเอง #SatchanBNK48

นั่นดิครับ ผมก็ไม่รู้ = = รู้แค่ว่าเวลาที่เห็นน้องมีความสุข ทำไมเราแม่งมีความสุขตามวะครับ .. หรือเวลาเห็นน้องแต่ก่อนทำอะไรแบบนี้ไม่ได้ แต่ตอนนี้ทำได้ เราก็เหมือนดีใจกับน้องด้วยไปซะทุกอย่าง... เริ่มจริงจังกับการตามเด็กคนนี้มากขึ้น ตอนแรกๆยอมรับว่าชอบเพราะแค่ความน่ารัก ความสดใส ความซนของน้อง แต่เวลาผ่านไป มันมีอะไรมากกว่านั้นจริงๆครับ.. ได้อ่านบทสัมภาษณ์นึงของน้อง เริ่มโดนน้องตกจากคำพูดหลายๆอย่างของน้อง ความชอบของน้อง ความคิดคำพูดของน้องที่แบบ เห้ย นี่คือคำพูดของเด็กอายุ 13 จริงๆเหรอ? ความคิดความอ่านดู เป็นผู้ใหญ่มากจริงๆ แต่คาแรกเตอร์น้องก็ยังคงความเป็นเด็กไว้อย่างสมวัยทุกอย่างมันลงตัวแบบจริงๆ และก็เริ่มรู้สึกจริงๆว่า ผมไม่ได้ชอบน้องที่ความเป็นเด็ก ไม่ได้ชอบที่ความน่ารัก แต่ชอบน้อง..ที่เป็นน้องนี่แหละครับ : )

และชีวิตก็เข้าสู่สิ่งที่เค้าเรียกว่าความเป็นโอตะในอีกระดับนึง(มั้ง) 555 นอกจากตามBNK เองแล้วก็ส่งผลให้ผมกลับไปตามวงพี่อย่าง AKB48 ไปอ่านบทความ หาข้อมูลและความตั้งใจจริงๆของวงพี่ เมื่อสมัย 10ปีก่อน สมัยจุดตกต่ำและความตั้งใจของสมาชิกรุ่นแรกๆ ระบบใน 48 Group หรืออะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ผมว้าวจริงๆ ไม่เคยเห็นมาก่อนและทำให้หลงรักสาวๆกลุ่มนี้มากในระดับที่ในตอนนี้ไม่มีความคิดที่จะเลิกติดตามได้เลยครับ....

ตอนนี้ผมอยู่ในค่าย สอวน.คณิตศาสตร์ที่ติด 35 คนจากคนสมัครสอบ 1000 กว่าคนแบบงงๆ = = การเรียนคณิตวันละ 10 ชั่วโมง 12 วันติดมาแล้ว มันทำให้หึกเหิมได้จริงๆครับ เรียนเสร็จก็น็อกแล้วก็พอกลับมาเลื่อนทวิต เข้าแท็ก #BNK48 พลังงานก็สูบขึ้นมาได้อีกยาวๆเลยครับ จนบางทีผมก็เคยแอบคิดว่า ผมติดค่ายนี่ได้เพราะผมมีกำลังใจจาก BNK หรือเปล่าวะ 5555 = = อีก2วันจะสอบเข้าค่าย2 ละครับ สู้ๆนะตัวผม ... พูดเสร็จก็เข้าแท็กทวิตอีกแล้ว 55555

ตอนนี้คิดออกแค่นี้ครับ ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว เอาเป็นว่า EP.03 จะมาเล่าเรื่องในค่ายแล้วกันครับ ส่วน EP.01 ถ้าหาเจอจะกลับมารีโพสต์นะครับ วันนี้ขอลาไปก่อนครับ ง่วงแล้วครับ แล้วพบกันใหม่ (ถึงไม่มีใครอยากพบแต่ผมก็จะมาครับ 55555555) ขอบคุณที่อ่านจบมาถึงตรงนี้ครับ 

- BCMBall Chanapat Masarin - 19.10.17

ป.ล.ผมเคยมาเขียนบทความในเว็บนี้รอบนึงแล้วครับ ตอนทำ OPV ให้ ซัทจังนี่แหละครับ : http://minimore.com/b/iDLYi/1 ขอบคุณครับ